Ο φωτογράφος της Εθνικής Αστέγων θυμάται

Οταν ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Εθνική Αστέγων, ο φωτογράφος Γιάννης Ζινδριλής είχε κάποιες «έτοιμες» σκέψεις για την αστεγία και ενδεχομένως τι σημαίνει να είσαι ένας νέος άνθρωπος και να ζεις στην ακραία φτώχεια:

«Αυτοί οι άνθρωποι μου ανέτρεψαν όλα όσα θεωρούσα ότι ήξερα. Εμαθα πράγματα, ένιωσα μερικές φορές ότι ήταν πιο δυνατοί από μένα, μου αποκαλύφθηκε ένας νέος κόσμος και χτίσαμε μια σχέση αμφίδρομη, άλλοτε με βοηθούσαν κι άλλοτε τους βοηθούσα. Εμαθα ακόμη ότι παρόμοιες καταστάσεις είναι καλό να τις προσεγγίζουμε χωρίς προκατασκευασμένες ιδέες.

»Οι άνθρωποι που γνώρισα ήταν πέρα από τη δική μου συμπόνια και προσπάθεια να κάνω ορατό το πρόβλημά τους. "Ελα χαλάρωσε, το 'χουμε" ήταν η αντίδρασή τους μπροστά στη δική μου αμηχανία. Και παρά τις στιγμές της έντασης ή ακόμη και τις παρεξηγήσεις μας, περάσαμε καλά και είχε και την πλάκα της αυτή η σχέση.

»Κάπως έτσι απαλλάχτηκε αυτή η σχέση από τα κοινωνικά βαρίδια κι εγώ προσπάθησα να είμαι αποστασιοποιημένος στη δουλειά μου, να μη σχολιάζω μια πραγματικότητα την οποία αγνοώ, η οποία ελπίζω να αναδυθεί μέσω της αποστασιοποίησης».

Με αυτά τα λόγια μάς περιγράφει την εμπειρία του με την Εθνική Αστέγων από το 2016 έως το 2018, κατά τη διάρκεια των αποστολών σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα - στη Γλασκόβη, στο Οσλο και στην Πόλη του Μεξικού, αλλά εκτός από τους σταθμούς στο εξωτερικό, και την περιοδεία της Εθνικής Αστέγων σε προσφυγικούς καταυλισμούς την περίοδο 2016-17.

Καρπός αυτής της εμπειρίας είναι η φωτογραφική σειρά «Greek Homeless National Team» η οποία εγκαινιάζεται απόψε στις 8 στα γραφεία του περιοδικού αστέγων «Σχεδία home», Κολοκοτρώνη 56 & Νικίου 2. Θα διαρκέσει μέχρι τις 26 Αυγούστου, με ελεύθερη είσοδο.

Οι εικόνες του, που κινούνται στο πλαίσιο της φωτογραφίας ντοκουμέντου, παρακολουθούν τις αποστολές της Εθνικής Αστέγων σε ένα είδος backstage, πριν από τον αγώνα, κατά το στήσιμο του προσωρινού μετακινούμενου γηπέδου τους, μέχρι και το τέλος των αγώνων, ενώ ένα τμήμα της φωτογραφικής σειράς εκτέθηκε στο Μουσείο Μπενάκη το 2018, στην Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων.

Η Εθνική Αστέγων εντάσσεται στην πρωτοβουλία κοινωνικού ποδοσφαίρου «Γκολ στη Φτώχεια» του περιοδικού δρόμου «σχεδία», στην οποία συμμετέχουν άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτως φυλής και ποδοσφαιρικού ταλέντου, που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε ακραίες μορφές (άστεγοι, πρόσφυγες, συνάνθρωποί μας που είναι ενταγμένοι σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης κ.λπ.).

«Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γι' αυτό που είναι, ένας τρόπος έκφρασης και παράλληλα ένα κοινωνικό εργαλείο. Τρέχουμε την ομαδάρα μας από το 2007, είμαστε ποδοσφαιρικά ανεκδιήγητοι και το σύνθημά μας είναι "Παίζουμε μπάλα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και όχι απαραίτητα καλύτεροι ποδοσφαιριστές". Και είμαστε ομαδάρα γιατί από τις 80 χώρες που συμμετέχουν στο Κύπελλο έχουμε πάρει τα περισσότερα βραβεία "ευ αγωνίζεσθαι"», μας λέει ο Χρήστος Αλεφάντης, ψυχή της προσπάθειας από την αρχή της και διευθυντής σύνταξης του περιοδικού δρόμου «σχεδία».

Μας θυμίζει πώς ξεκίνησαν όλα από μια έκθεση στο περίπτερο του αείμνηστου περιοδικού «Γαλέρα», στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ του 2007 στο Πεδίον του Αρεως, «όταν γινόταν το Τσάμπιονς Λιγκ κι εμείς θέλαμε να μιλήσουμε για το αληθινό ποδόσφαιρο, αυτό που παίζαμε αγόρια και κορίτσια πιτσιρικάδες, τότε που μπορεί να κλοτσούσαμε τα πάντα και μπάλα να μην είχαμε».

Και μας μιλά με ενθουσιασμό για τη συμμετοχή της 62χρονης Μάγδας και άλλων γυναικών στην Εθνική Αστέγων, αλλά και για άλλη μία πρωτοβουλία τους: το κινητό γηπεδάκι με το οποίο η Εθνική Αστέγων, «οι πιο φτωχοί από τους φτωχούς, ταξιδέψαμε πριν από τρία χρόνια σε διάφορα προσφυγικά κέντρα και παίζαμε μπάλα σκορπίζοντας για λίγες ώρες χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους και τα παιδιά τους».