Ο χυδαίος «πολιτισμός» του Αχιλλέα Μπέου

O δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος καταφέρνει συνεχώς να ξεπερνά τον εαυτό του σε χυδαιότητα. Πριν από μία εβδομάδα τα έβαλε με τους κατοίκους του χωριού Σταγιάτες, οι οποίοι αυτο-οργανώνονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού της περιοχής, και παράλληλα έβρισε δημοσίως τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που τους συμπαραστάθηκε. Προχθές επιτέθηκε με γραπτή ανακοίνωση σε δεκάδες καλλιτέχνες και πανεπιστημιακούς, μετά τη θέση που πήραν τόσο για το νερό των Σταγιατών όσο και για την καύση απορριμμάτων, ενώ δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.

«Αυτοί, οι ποικιλώνυμες “φιλιππινέζες” τους, οι Κιμούληδες και οι Κονιόρδες, εγκατέλειψαν για λίγο την κονόμα και την αρπαχτή και έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους μπαταχτσήδες των Σταγιατών και τους “ακτιβιστές” για τα σκουπίδια, συνεχίζοντας να προκαλούν, να προσβάλλουν και να υποτιμούν τη νοημοσύνη και τη βούληση των πολιτών του Βόλου. Τα μπουλούκια των περισπούδαστων, ευαισθητούληδων και βαρέως κουλτουροπασχόντων, καλλιτεχνών, θέλουν και πάλι να επιβάλλουν την άποψή τους για θέματα που και δεν γνωρίζουν και δεν τους αφορούν. Επειδή ακριβώς θεωρούν, σε μια νέα κρίση μεγαλοπρέπειας και αυτοϊκανοποίησης, ότι υπερέχουν! Στρατιωτάκια του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι, τόσο αδέσμευτα και ελεύθερα μυαλά, αποφάσισαν να καταργήσουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες Αρχές της πόλης και να αναλάβουν εκείνοι, έχοντας προφανώς γλυκές αναμνήσεις από τα χρόνια που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα και ο κοσμάκης χρυσοπλήρωνε τον καθένα που δήλωνε “καλλιτέχνης”».

Επιχειρηματίας της νύχτας

Δεν πρέπει να κακολογεί κανείς τον Αχιλλέα Μπέο. Είναι λογικό ένας τέτοιος επιχειρηματίας της νύχτας και των σκυλάδικων να μην έχει καμία σχέση, αισθητική, πολιτική, αντιληπτική, με αυτούς που χλευάζει: από τον Αγγελάκα, τον Ιωαννίδη, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Παντελή και τον Αλέξανδρο Βούλγαρη μέχρι τη Μάρω Δούκα, τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Σωκράτη Σινόπουλο και τόσους άλλους: μουσικούς, ηθοποιούς, συγγραφείς, χορευτές, μουσικούς.

Στο κείμενό τους οι 134 καλλιτέχνες υπογραμμίζουν πως «όταν η αλαζονεία και η αγένεια επιτίθενται στο ήθος, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος εύλογα ανησυχεί. [...] Εκτός όμως από το πανελλήνιο σοκ που προκάλεσε ο Μπέος, έφερε στο φως και δυο ζητήματα τα οποία, αν και απασχολούν εδώ και χρόνια την τοπική κοινωνία, δεν είχαν γίνει ευρέως γνωστά: το νερό των Σταγιατών και της καύσης σκουπιδιών στο εργοστάσιο της ΑΓΕΤ-Lafarge, όπου χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση, η εν λόγω τσιμεντοβιομηχανία αδειοδοτήθηκε να καίει 200.000 τόνους σκουπιδιών ετησίως εντός του αστικού ιστού του Βόλου». Για το νερό των Σταγιατών οι καλλιτέχνες υπογραμμίζουν πως οι κάτοικοι «θεωρούν δικαίως ότι η πηγή του χωριού τους, από την οποία υδρεύονται 350 χρόνια τώρα, αποτελεί κύριο συστατικό της ύπαρξης της κοινότητας, των παραδόσεων, της βιολογικής και της πολιτιστικής τους ζωής». Αντιτίθενται στο απροειδοποίητο κόψιμο της σύνδεσης της κοινότητας με την πηγή εν μέσω πανδημίας και στην επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση, επισημαίνοντας πως «οι ίδιοι οι κάτοικοι, με προσωπική εργασία και έξοδα, καθαρίζουν εδώ και χρόνια την πηγή, επισκευάζουν και συντηρούν το δίκτυο και κάνουν τους απαραίτητους, τακτικούς χημικούς ελέγχους. Οι πολίτες αυτοί, αντί να διώκονται, θα έπρεπε κανονικά να αποτελούν πρότυπο κοινότητας».

«Ιταμή συμπεριφορά»

Για ποινικά κολάσιμες δηλώσεις Μπέου έκανε λόγο ο βουλευτής του ΜέΡΑ25, Κρίτωνας Αρσένης, ο οποίος κατέθεσε ερώτημα στον υπουργό Εσωτερικών σχετικά με τη θέση του απέναντι «στην ιταμή συμπεριφορά του δημάρχου Βόλου και πώς προτίθεται να διαχειρισθεί το θέμα της κακοδιαχείρισης της Δημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης και Αποχέτευσης Βόλου».

Πάντως ο δήμαρχος Βόλου, που εκλέχθηκε με 57% των ψήφων, είναι συνεπής στη στάση του εδώ και χρόνια. Εκπρόσωπος μιας γκροτέσκας, κυνικής, ενίοτε ρατσιστικής εξουσίας, αποτελεί στην πραγματικότητα μια ένδειξη της χρεοκοπίας ενός μέρους του πολιτικού συστήματος, παρότι o ίδιος παρουσιάζεται ως δήθεν αντισυστημικός. Αθελά του όμως προσφέρει μια πολύτιμη υπηρεσία: Συσπειρώνει δημοκρατικές δυνάμεις από διαφορετικούς χώρους και δίνει περισσότερη δημοσιότητα στο χωριό Σταγιάτες, που επί χρόνια παλεύει ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού.