Δημογραφική πολιτική χωρίς... προφυλάξεις

Η Κ. από τα 18 της, όταν και πέρασε στην ΑΣΟΕΕ, ζει στην Αθήνα. Είναι 31 ετών και εργάζεται σε τηλεφωνικό κέντρο μεγάλης τράπεζας, με 600 ευρώ τον μήνα, με τα οποία πληρώνει το ενοίκιο για το στούντιο των 32 τ.μ. και τα λειτουργικά του έξοδα, ενώ παράλληλα χρηματοδοτεί το δεύτερο μεταπτυχιακό που κάνει στα χρηματοοικονομικά με την ελπίδα ότι θα καταφέρει κάποια στιγμή να εργαστεί στον τομέα της.

Κάθε καλοκαίρι επισκέπτεται τους γονείς της «στο χωριό». Κάθε χρόνο όμως οι επισκέψεις γίνονται όλο και πιο δυσάρεστες. «Εχουμε κανά φλερτ;» ρωτάει η θεία. «Θα φάμε κουφέτα από σένα;» αναρωτιέται η γειτόνισσα. «Πότε θα βρεις ένα καλό παιδί να φτιάξεις τη ζωή σου;» λέει η μητέρα. «Αντε να κάνεις ένα παιδάκι τώρα που μπορείς, γιατί όταν θα θες εσύ, δεν θα θέλει αυτό» λέει η γιαγιά.

Η πολυδιαφημιζόμενη από τη Ν.Δ. «κανονικότητα που επανήλθε» για τα ζητήματα της ισότητας των φύλων δεν έχει διασαλευτεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η σημερινή κυβέρνηση αναπαράγει με τον πλέον θεσμικό τρόπο τη συντηρητική και αναχρονιστική άποψη που θέλει τις γυναίκες μηχανές αναπαραγωγής.

Για την οικογένεια

Η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή έβαλε βασικό στόχο του χαρτοφυλακίου της την άμβλυνση του λεγόμενου «δημογραφικού ζητήματος» με ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας με μέτρα όπως το εφάπαξ επίδομα των 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και σε πρόσθετα κίνητρα που θα δοθούν σε ζευγάρια που τεκνοποιούν πριν η γυναίκα συμπληρώσει το 30ό έτος.

Αντί εν έτει 2019 να γίνεται προσπάθεια να αρθούν τα πατριαρχικά στερεότυπα που στιγματίζουν όσες γυναίκες δεν συμμορφώνονται με τα αυθαιρέτως επιβεβλημένα βιολογικά προτάγματα και δεν τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα της επιλογής και της αυτοδιάθεσης, η σημερινή κυβέρνηση προωθεί τη συντηρητική και αναχρονιστική άποψη ότι η γυναίκα εκπληρώνει τον σκοπό της μόνο όταν παντρευτεί και κάνει παιδιά. Σπουδές, εργασιακή εξέλιξη, χειραφέτηση, όνειρα, δεν φαίνεται να σημαίνουν τίποτα.

«Μετά την υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων με την μετονομασία της σε γ.γ. Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και τη μεταφορά της στο Υπουργείο Εργασίας, έρχονται τώρα οι εξαγγελίες της κ. Μιχαηλίδου για το επίδομα σε γυναίκες που τεκνοποιούν πριν από τα 30, εξαγγελίες που ακολουθούν τις αναχρονιστικές απόψεις ότι υπαίτιες για την υπογεννητικότητα είναι οι γυναίκες.

Πέραν όμως τούτου, από το εν λόγω επίδομα αποκλείεται μεγάλος αριθμός γυναικών διότι σήμερα οι γυναίκες που σπουδάζουν, εργάζονται και εξελίσσονται εκ των πραγμάτων ξεπερνούν το 30ό έτος ηλικίας. Οι απόψεις που εκφράζονται από τη Ν.Δ. συμβαδίζουν με ακροδεξιές αντιλήψεις.

Τι μένει να δούμε; Απαγόρευση αμβλώσεων;! Αναρωτιέμαι αν η ίδια η υφυπουργός θέτει τέτοια όρια για τον εαυτό της» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η τέως γ.γ. Ισότητας των Φύλων Φωτεινή Κούβελα, προσθέτοντας ότι χρειάζονται μέτρα που στηρίζουν έμπρακτα την ισότητα των φύλων και όλες τις μορφές οικογένειας.

Αλλά η εφαρμογή πολιτικών ισότητας και συμφιλίωσης εργασίας και οικογένειας απαιτούν πόρους με υψηλό δημοσιονομικό κόστος.

Η επιδοματική στήριξη που εξήγγειλε η κυρία Μιχαηλίδου, επενδύοντάς την μάλιστα με μια ρητορική τάχα στήριξης της οικογένειας, που όμως αναπαράγει τα πιο αντιδραστικά στερεότυπα, θέλει απλά να συγκαλύψει την έλλειψη πολιτικής βούλησης για ουσιαστική στήριξη όλων των οικογενειών.