Η ΕΒΖ βρίσκει σφυγμό στην εκπνοή

Σωτηρία(;), τη στιγμή που ο χρόνος έχει μηδενίσει, φαίνεται ότι υπάρχει για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, με στρατηγικό επενδυτή που βάζει 70 εκατομμύρια ευρώ και αύριο είναι η κρίσιμη μέρα, καθώς η αγγλο-αμερικανική κοινοπραξία Kingsley Capital Partners αναμένεται να καταθέσει την τελική προσφορά της.

Η συμφωνία για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί, αρχίζοντας με την αυριανή κατάθεση πρότασης, επετεύχθη μετά τη δεύτερη, μέσα σε λίγες μέρες, συνάντηση που είχαν την Τρίτη στο γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στέργιου Πιτσιόρλα, ο εκπρόσωπος της κοινοπραξίας, Χρήστος Φαρμάκης (με νομικό παραστάτη το γραφείο του Παναγιώτη Μπερνίτσα), με εκπροσώπους της Τράπεζας Πειραιώς, της συμβούλου Εταιρείας Ernst & Young και τον πρόεδρο της ΕΒΖ, Νίκο Παπαϊωάννου.

«Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από τη συνεργασία με τον Πιτσιόρλα· για πρώτη φορά είμαστε σε σωστή διαδικασία, σε ένα πλαίσιο, παρουσία όλων, με τους δικηγόρους μας να μιλάνε. Αυτό δεν το είχαμε ποτέ μέχρι τώρα. Συνέχεια μας κάνανε στην άκρη και εξαιτίας αυτού χάσαμε έναν χρόνο», δήλωσε στην «Εφ.Συν.» ο κ. Φαρμάκης, που είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του από το 2017 και τώρα είναι η έσχατη λύση, ιδίως μετά το φιάσκο, όπως αποδείχθηκε, με το Innovation Brain του Lukas Fecker, που είχε προκριθεί μεν, αλλά τελικά δεν ανταποκρίθηκε στα υπεσχημένα.

Μέχρι προχθές, πολλοί πίστευαν ότι η Τράπεζα Πειραιώς θα αποκτούσε όλα τα πάγια της ΕΒΖ έναντι των χρεών που φτάνουν τα 170 εκατομμύρια. Ομως η τράπεζα δεν είχε σχέδιο επαναλειτουργίας της βιομηχανίας, οπότε η κυβέρνηση θα έπρεπε να φορτωθεί κυριολεκτικά την αποτυχία διάσωσης της άλλοτε κραταιάς βιομηχανίας και την εξαφάνιση της τευτλοκαλλιέργειας από τη Βόρεια Ελλάδα, η σπουδαιότητα της οποίας αποτυπώνεται στην αποστροφή αγρότη πριν από λίγες μέρες, όταν ήταν σε κινητοποιήσεις για την πληρωμή της περυσινής τους σοδειάς: «Αν σώσουν την ΕΒΖ και επεκτείνουν την τευτλοκαλλιέργεια, όλα θα τα ξεχάσουν, ακόμη και το Μακεδονικό».

«Οι υποσημειώσεις»

Αν στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος, τότε στις λεπτομέρειες τέτοιων οικονομικών συναλλαγών τα μεγέθη των συμφερόντων δεν έχουν καν λόγο να κρυφτούν. Υπάρχουν δεδομένα, λοιπόν, σε αυτήν τη διαπραγμάτευση που παραμένουν κρίσιμα και τα οποία δημοσιοποιεί σήμερα η «Εφ.Συν.», ελπίζοντας ότι κανένα από αυτά δεν θα σταθεί τελικά εμπόδιο στη σωτηρία της ΕΒΖ και της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα.

Η ΕΒΖ σήμερα είναι ενταγμένη στο Πτωχευτικό Δίκαιο και αυτό σημαίνει ότι, αν η συμφωνία τελεσφορήσει, από τα 70 εκατομμύρια τα 2/3 θα πάνε κατευθείαν στην τράπεζα και το υπόλοιπο 1/3 σε ανεξασφάλιστους πιστωτές της ζάχαρης, εργολάβους που πρόσφεραν υπηρεσίες, εφορία, ταμεία ασφάλισης, ΔΕΠΑ και άλλες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Αυτό όμως σημαίνει ταυτόχρονα ότι η τράπεζα διαγράφει τα χρέη των 170 εκατομμυρίων· και ειδικά αυτό το σημείο ο στρατηγικός επενδυτής το ζητάει γραπτώς από την τράπεζα.

Αν αυτό ξεπεραστεί, από την Kingsley ζητούν διασφαλίσεις, ρήτρες, προκειμένου να αποφύγουν λάθη στα δεδομένα που τους έχουν δοθεί, καθώς θέλουν να κάνουν τον έλεγχο, για παράδειγμα, στα ακίνητα και στις εγκαταστάσεις. Ψιθυρίζεται ότι η όποια τυχόν απομείωση στην αρχική προσφορά δεν μπορεί να είναι πάνω από 5%.

Ολα τα προηγούμενα πρέπει να τύχουν της έγκρισης από την ΕΒΖ, τον εκκαθαριστή και φυσικά την Τράπεζα Πειραιώς, οπότε η Kingsley θα πρέπει να προσκομίσει proof of funds και να υπογραφούν Σύμφωνα Εμπιστευτικότητας και Κατανόησης.

Λογικά, αν όλα προχωρήσουν, οι επενδυτές θα χρειαστούν έναν μήνα για τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και των νομικών θεμάτων.

Με δεδομένο ότι η ΕΒΖ με απόφαση του δικαστηρίου προστατεύεται από τους πιστωτές της μέχρι τις 4 Μαΐου και εφόσον το δικαστήριο δεχτεί το επιχειρησιακό σχέδιο –θεωρείται απίθανο να μην το δεχτεί με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία, αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει με ενστάσεις τυχόν «ενδιαφερομένων»–, τότε, καλώς εχόντων των πραγμάτων, όλοι θα είναι χαρούμενοι αν η διαδικασία ολοκληρωθεί πριν από τον προσεχή Ιούνιο.

Επιτέλους... αισιοδοξία

Το πλέον θετικό για τη βιομηχανία και τους αγρότες είναι ότι οι επενδυτές εμφανίζονται να δίνουν μεγαλύτερο βάρος στο πλάνο «ανάστασης» και επανεπένδυσης στην ΕΒΖ. Λένε μάλιστα ότι θα περίμεναν και κάτι περισσότερο σε επίπεδο απαιτήσεων για το θέμα αυτό, το οποίο αντιμετωπίζεται αυτή τη στιγμή απλώς ως «τυπικό ζήτημα».

Ο κ. Φαρμάκης είναι αισιόδοξος στις δηλώσεις του στην «Εφ.Συν.», αφού τονίζει πως «πιστεύουμε ότι αξίζει να επενδύσουμε χρόνο και χρήμα για να αποκτήσουμε την εταιρεία. Αν αυτό συμβεί, με τη βοήθεια της κυβέρνησης σε διαδικαστικά ζητήματα, θα μπορούμε να έχουμε παραγωγή και το 2019, μικρή έστω στο Πλατύ· ξέρουμε ότι η πρώτη χρήση για μας θα είναι ζημιογόνος, αλλά θα δούμε και πώς δουλεύει η βιομηχανία. Εχουμε μιλήσει με ανθρώπους της ΕΒΖ και κάποιοι είναι διατεθειμένοι να μη μεταταγούν, θέλουν να μείνουν και τους θέλουμε κι εμείς, αλλά ζητάμε και νέους ανθρώπους – σε πρώτη φάση υπολογίζουμε 150 θέσεις εργασίας».