Ο Τεμπονέρας ζει

«Ο Νίκος Τεμπονέρας θα ζει πάντα στους αγώνες του λαού και της νεολαίας για ένα καλύτερο σχολείο, για δημοκρατία, για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς. Με τη θυσία του, υπερασπιζόμενος τους μαθητές του απέναντι στο νεοφιλελεύθερο φασιστικό παρακράτος, δίχως να δειλιάσει ούτε λεπτό, έγινε φάρος και πυξίδα, σημείο αναφοράς για την πάλη απέναντι στην καταπίεση».

Τα λόγια ανήκουν στον Διονύση Τεμπονέρα, ο οποίος με ανάρτησή του στο διαδίκτυο τίμησε τη μνήμη του πατέρα του, καλώντας όλους στη σημερινή απογευματινή (18.00) συγκέντρωση στην Πάτρα κοντά στο σημείο της δολοφονίας στην πλατεία Βουδ.

Εχουν περάσει 27 χρόνια από τις 8 Ιανουαρίου 1991, όταν ο ενταγμένος στην Αριστερά (μέλος της οργάνωσης Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο - ΕΑΜ), καθηγητής Μαθηματικών Νίκος Τεμπονέρας (γεννηθείς το 1954) δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου από το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Γιάννη Καλαμπόκα, δημοτικό σύμβουλο της Νέας Δημοκρατίας στην Πάτρα.

Η μνήμη της πολιτικής δολοφονίας παραμένει νωπή σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, καθώς ακόμα και τις τελευταίες μέρες, σε μια διαφορετική πολιτική συγκυρία, δεκάδες είναι οι αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι ανακοινώσεις συλλογικοτήτων και εκπαιδευτικών ομοσπονδιών για τα γεγονότα εκείνης της εποχής.

Γεγονότα γνωστά, τα οποία ωστόσο δεν πρέπει να λησμονούνται όπως και όσα προηγήθηκαν της δολοφονίας.

Με ελαφρυντικά

Ηταν μια φυσική εξέλιξη μιας πολιτικής που σχεδιάστηκε κεντρικά για το σπάσιμο των τότε μαθητικών καταλήψεων μέσω της κινητοποίησης του κομματικού μηχανισμού της Ν.Δ. και της συνδρομής των ΜΜΕ της εποχής («Εφ.Συν.», 10.1.2016, «Το φιλελεύθερο παρακράτος»).

Το κέντρο της Πάτρας μετατράπηκε σε πεδίο συγκρούσεων το βράδυ της 9ης Ιανουαρίου, για ν’ ακολουθήσει ένα διήμερο πολύωρων οδομαχιών στους δρόμους της Αθήνας (10-11/1), με συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών, εκατοντάδες τραυματίες και 4 ακόμη νεκρούς, όταν ένα από τα χιλιάδες δακρυγόνα που εκτόξευσαν τα ΜΑΤ προκάλεσε πυρκαγιά στο «Κ. Μαρούση».

Στις 9 Μαρτίου 1993, ο μοναδικός κατηγορούμενος Γ. Καλαμπόκας καταδικάζεται σε ισόβια για ανθρωποκτονία με πρόθεση, χωρίς ελαφρυντικό. Κατά της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε έφεση και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αναγνώρισε ελαφρυντικά, περιορίζοντας την ποινή σε 17 έτη και τρεις μήνες.

Τελικά αποφυλακίζεται στις 2 Φεβρουαρίου του 1998 λόγω «καλής συμπεριφοράς», έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής του.

Ο ίδιος, που σήμερα ζει στον Βόλο, ποτέ δεν παραδέχτηκε ανοιχτά την ενοχή του. Συνήγορος του Καλαμπόκα ήταν ο πρώην βουλευτής και στέλεχος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής δικηγόρος Μιχάλης Αρβανίτης.