Ο νόμος φταίει για τα εγκλήματα!

Με τον Νόμο Παρασκευόπουλου «βγήκαν έξω οι τρεις από τους 7 δράστες που σιδέρωσαν την ηλικιωμένη» διατυμπανίζουν τα στρατευμένα ΜΜΕ του φόβου και της ανακρίβειας.

Αραγε όλοι αυτοί ψάχνουν τους φακέλους του καθενός που αποφυλακίζεται για να διαπιστώσουν αν αποφυλακίστηκε με τον συγκεκριμένο νόμο για την αποσυμφόρηση ή με τους προηγούμενους νόμους που από το 2005 και κάθε χρόνο ανανεώνονταν ή απλώς επειδή έληξε η ποινή τους;

Πόση υποκρισία και πόση προπαγάνδα μπορεί ακόμα να κρατήσει ζωντανή αυτή την απεγνωσμένη προσπάθεια να ταυτίσουν έναν νόμο με εγκληματικές πράξεις;

Κι αν οι τρεις παρέμεναν μέσα, οι υπόλοιποι τέσσερις που ήταν ελεύθεροι δεν θα είχαν κακοποιήσει την άτυχη γυναίκα;

Ολοι οι κρατούμενοι, ευτυχώς, σε μια δημοκρατική χώρα κάποια στιγμή αποφυλακίζονται. Συχνά δε και αμέσως μόλις τους απαγγελθεί η κατηγορία!

Αν δηλαδή ένας από τους εμπλεκόμενους στην εγκληματική οργάνωση της μεταφοράς ηρωίνης που βγήκαν έξω με αναστολή συλληφθεί να συνεχίζει το εμπόριο, τότε θα κατηγορηθεί το δικαστήριο;

Αν ο βιαστής, που βγήκε επίσης με αναστολή, ξαναβιάσει, τότε ποιος θα φταίει; Αν ο ένστολος που συνελήφθη να συμμετέχει σε εγκληματική οργάνωση εκβιαστών και αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος εγκληματήσει ξανά, ποιος θα φταίει;

Μόλις προχθές ένας πολίτης που το 1996 σκότωσε έναν επίδοξο διαρρήκτη και αθωώθηκε για εκείνη την πράξη του σκότωσε έναν άοπλο 29χρονο που έκανε απόπειρα διάρρηξης.

Η αγοραία λογική που τσουβαλιάζει έναν νόμο με εξαιρετικά καλά αποτελέσματα για τη μεγάλη πλειονότητα εκείνων που βλέπουν μια δεύτερη ευκαιρία πριν σαπίσουν στη φυλακή οδηγεί όχι μόνο σε παραλογισμό αλλά και σε άκρως ζοφερές για το δίκαιο απόψεις.

Σύνθετο ζήτημα

Το αν κάποιοι βγαίνουν από τη φυλακή και υποτροπιάζουν είναι πολύ σύνθετο ζήτημα για να αποδοθεί αποκλειστικά στο αν αφέθηκαν ελεύθεροι ένα ή δύο χρόνια ή ακόμα και λίγους μήνες νωρίτερα.

Είναι εξίσου πιθανό αν κάποιος μείνει πολλά χρόνια μέσα, να εκπαιδευτεί τόσο καλά στο έγκλημα που δύσκολα μετά θα μπορέσει να ενσωματωθεί στην κοινωνία.

Ενα παιδί που έμπαινε μέσα απλώς για χρήση ναρκωτικών έβγαινε μετά έτοιμος για νέα «κατορθώματα», μέχρι που ένας καλός νόμος ήρθε και προέβλεψε τη δυνατότητα να γίνεται απεξάρτηση και εκτός φυλακής.

Στην προσπάθειά τους να τρομοκρατήσουν τους πολίτες και να συκοφαντήσουν την όποια προσπάθεια εξανθρωπισμού των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, αρνούνται όλοι αυτοί να κατανοήσουν ότι οι κρατούμενοι δεν επανεντάσσονται αρμονικά στην κοινωνία -που είναι και το ζητούμενο- αποκλειστικά και μόνο αν εκτίσουν όλο το εύρος της ποινής τους.

Ο έσχατος βαθμός αυτής της θλιβερής προπαγάνδας είναι η περίπτωση του ψυχικά βαριά διαταραγμένου Θ. Σεχίδη, που έκανε αίτηση αποφυλάκισης μετά από 21 χρόνια εγκλεισμού (αποδόθηκε και πάλι εντελώς αυθαίρετα αυτό του το δικαίωμα στον Νόμο Παρασκευόπουλου), η οποία τελικά απορρίφθηκε.

Προφανώς για όλους αυτούς θα ήταν σωστός ένας νόμος για θανατική ποινή ή για διπλασιασμό των ποινών ή που να ορίζει να μένουν όλοι μέσα ο ένας πάνω στον άλλον για να αισθανθεί η κοινωνία ασφαλής!

Το θέμα είναι όμως γιατί δεν τολμούν να το πουν ευθέως και προτιμούν να δημαγωγούν κατά του Νόμου Παρασκευόπουλου.