Το «θαύμα» των κυπριακών πανεπιστημίων και τα ελληνικά φροντιστήρια

Πόσες φορές έχει διαφημιστεί το «κυπριακό θαύμα» από την κυβέρνηση, τον υπουργό Παιδείας, τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και τους πρόθυμους «ειδικούς»; Αμέτρητες και όχι μόνο τώρα προκειμένου να «περάσει» ο αντισυνταγματικός νόμος για τα ιδιωτικά. Η αποστολή έχει ξεκινήσει συστηματικά εδώ και αρκετά χρόνια, με πολύ μεγαλύτερη ένταση την τελευταία πενταετία. Ολες οι αναφορές είναι μαγευτικές.

Τι επενδύσεις, τι εγκαταστάσεις, τι αύξηση φοιτητών, τι συνεισφορά στην ανάπτυξη. Από όλες, όμως, λείπει ένας βασικός παράγοντας επιτυχίας των ιδιωτικών κυπριακών πανεπιστημίων. Τα... ελληνικά φροντιστήρια. Οι Ελληνες εκπαιδευτικοί, δηλαδή, που έχουν αναλάβει και συνεχίζουν να υπογράφουν τη μεγάλη επιτυχία των χιλιάδων Ελλήνων φοιτητών που «δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους εδώ επειδή δεν έχουμε ακόμα ιδιωτικά πανεπιστήμια» και μετανάστευσαν στην προχωρημένη Κύπρο.

Να μιλήσουμε, λοιπόν, γι’ αυτά; Για το μεγάλο αυτό ελληνικό θαύμα; Ή, άντε, το κυπριακό; Για τη μεγάλη αυτή βιομηχανία που μετράει αρκετά χρόνια και -συμφωνώντας με την κυβέρνηση- αναπτύσσεται συνεχώς; Κι αν θέλει κάποιος να απαντήσει για τη σωτήρια παρέμβαση της κυβέρνησης, ελεύθερα.

Αθέατος φροντιστής

«Σε ένα διετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα η φοιτήτρια ενός από τα μεγάλα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου, η Ελληνίδα φοιτήτρια, δεν πήγε ποτέ στην Κύπρο. Παρακολούθησε ελάχιστες φορές τις λεγόμενες τηλεδιασκέψεις, στις εξετάσεις συμμετείχα εγώ, ενώ στην τελική εξέταση για να πάρει τον τίτλο η φοιτήτρια καθόταν μπροστά στον υπολογιστή της και απέναντι ήμουν εγώ που της έδινα τις απαντήσεις» αναφέρει εκπαιδευτικός που εργάζεται σε φροντιστήριο ειδικευμένο στις πτυχιακές εξετάσεις (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρονται ονόματα αλλά είναι στη διάθεση της εφημερίδας).

Ρωτήσαμε: Μα πώς δεν παρακολουθούσε; Πώς δίνατε εσείς εξετάσεις; Δεν τη γνώριζαν; «Δεν την είχαν δε ποτέ. Στις τηλεδιασκέψεις δεν είναι υποχρεωτική η εικόνα, αρκεί να φαίνεται ότι έχει ανοιχτό το σύστημα. Οσο για την τελική εξέταση, που είναι η μόνη με απαραίτητη την κάμερα ανοιχτή, κανείς δεν γνωρίζει το πρόσωπο του εξεταζόμενου. Μπορεί άνετα να τον αντικαταστήσει κάποιος άλλος, εκτός κι αν ο εξεταζόμενος θέλει να φαίνεται, οπότε δίνεται η λύση με τον αθέατο φροντιστή που αναλαμβάνει τις απαντήσεις». Αλλη ερώτηση: Προφορικές εξετάσεις γίνονται; «Ποτέ δεν μας έχει τύχει».

Σοκ; Για τους γνωρίζοντες όχι. Αλλωστε, δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το μεγάλο μπαμ με τα «πληρωμένα μεταπτυχιακά» στην Ειδική Αγωγή, όταν οι πίνακες των διορισμών έγιναν μικτοί. Ενας τεράστιος αριθμός εκπαιδευτικών γενικής εκπαίδευσης και κυρίως απόφοιτοι παιδαγωγικών τμημάτων έκαναν εγγραφή στα μανιτάρια προγραμμάτων Ειδικής που ξεφύτρωναν στην Κύπρο και κατάφερναν, έτσι, να εξασφαλίζουν περισσότερα μόρια για μια καλύτερη κατάταξη. Πολλοί διορίστηκαν στα σχολεία, άλλοι έγιναν διευθυντές, άλλοι τράβηξαν για άλλη θέση στο Δημόσιο.

Αν κάτι μπορεί να φαντάζει σοκαριστικό είναι ο ρόλος των πρόθυμων δημοσιολόγων και κυρίως εκείνων που γνώριζαν. Μόλις πριν από δύο χρόνια σε γνωστή φιλοκυβερνητική εφημερίδα φιλοξενούνταν σε σχετικό ρεπορτάζ δήλωση εκπροσώπου ιδιωτικού πανεπιστημίου: «Τα ιδιωτικά οργάνωσαν γρήγορα προγράμματα σπουδών με βάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Για παράδειγμα, κάναμε σχετικό πρόγραμμα όταν διαπιστώσαμε τη μεγάλη ζήτηση για την Ειδική Αγωγή από την Ελλάδα». Θαύμα δήλωση. Θαύμα ρεπορτάζ.

«Το ίδιο γίνεται και σε πολλά προπτυχιακά προγράμματα», μας λέει άλλος εκπαιδευτικός φροντιστηρίου ίδιας κατηγορίας. Ερώτηση: Δηλαδή, δεν πατάνε το πόδι τους στο Ιδρυμα; «Οχι, πηγαίνουν, αλλά επειδή οι εξετάσεις μπορούν να γίνουν και διαδικτυακά, προτιμούν να είναι εδώ για να είναι σίγουροι ότι θα περάσουν. Ειδικά την πτυχιακή τους δεν τη ρισκάρουν». Ερώτηση: Δεν γίνεται κάποιος έλεγχος; «Κανένας». Αλλη ερώτηση: Κόβεται κανείς; «Οχι».

«Υγιής ανταγωνισμός»

Μια άλλη ανάμνηση έρχεται στο μυαλό. Το ταξίδι στην Κύπρο του νυν κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη αλλά τότε γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. Εκανε θαύμα επίσκεψη κι εκείνος. Τόσο, που γύρισε και έγραψε τις εντυπώσεις του σε κάποιο, επίσης φιλοκυβερνητικό, μέσο ενημέρωσης. Εγραφε λοιπόν: «Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στην Κύπρο και ανάμεσα στις πολλές συναντήσεις είχα τη χαρά να επισκεφτώ ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη Λευκωσία. Η εικόνα που αντίκρισα με πήγε πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που μαζί με άλλα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αγωνιζόμασταν απέναντι στην οπισθοδρομική λογική της Αριστεράς και των συνθετικών της για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ευκαιρία να μπορούν να λειτουργήσουν στην Ελλάδα μη κρατικά πανεπιστήμια». Είχε πολλά να πει. Τεράστιο το κείμενό του με τίτλο «Τα ελληνικά πανεπιστήμια και το παράδειγμα της Κύπρου».

Διαλέγουμε ακόμα μια παράγραφο: «Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο όχι απλώς έχουν αναβαθμίσει την εκπαιδευτική λειτουργία της χώρας, αλλά δημιούργησαν έναν υγιώς εννοούμενο ανταγωνισμό με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ενίσχυσαν την οικονομία. (...) Τα οφέλη για την οικονομία, μάλιστα, είναι αδιαμφισβήτητα, αφού τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αποτελούν σχεδόν το 10% του ΑΕΠ της χώρας».

Τελευταία ερώτησή μας στους καθ’ ύλην αρμόδιους: Το επίπεδο σπουδών ποιο είναι; «Μέτριο. Εγώ που γνωρίζω μεταπτυχιακά του ΕΚΠΑ, δεν συγκρίνονται». «Ακόμα και του ΕΑΠ τα προγράμματα είναι καλύτερα», απαντά ένας άλλος.

Και μην πει κανείς ότι κι εδώ αυτά γίνονται. Γιατί το θέμα θα γυρίσει σε συζήτηση περί απατεώνων. Κι είναι μόλις λίγες ημέρες μετά την παραβίαση του Συντάγματος...