Υποβαθμίζουν τα δικαιώματα των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες

Ο ρόλος των καθηγητών Ειδικής Αγωγής που παρέχουν Παράλληλη Στήριξη σε μαθητές που φοιτούν σε σχολεία Γενικής Εκπαίδευσης και παρουσιάζουν κάποια αναπηρία, ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, είναι αναντικατάστατος για τα μορφωτικά δικαιώματα των τελευταίων, τόσο κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, όσο και κατά τις ενδοσχολικές εξετάσεις.

Πιο συγκεκριμένα, ο πολλαπλός ρόλος των καθηγητών/-τριών της Παράλληλης Στήριξης αφορά:

⇒ Στην παροχή επικουρικά της όποιας πιθανής επεξήγησης/διευκρίνισης χρειαστεί ο μαθητής που λαμβάνει Παράλληλη Στήριξη, όχι μόνο κατά τη διδασκαλία των μαθημάτων αλλά και κατά την παράδοση των θεμάτων και σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό–εισηγητή της Γενικής Εκπαίδευσης στις ενδοσχολικές εξετάσεις.

⇒ Στην όποια βοήθεια λειτουργικού χαρακτήρα είναι αναγκαία κατά τη διάρκεια της γραπτής εξέτασης.

⇒ Στην επιτέλεση ρόλου «γέφυρας επικοινωνίας» μεταξύ καθηγητή–εξεταστή και μαθητή κατά τη διάρκεια της προφορικής εξέτασης (όπου προβλέπεται τέτοια), αν αυτό κριθεί αναγκαίο. Μάλιστα, το υπάρχουν θεσμικό πλαίσιο για την περίπτωση των ενδοσχολικών εξετάσεων προβλέπει: «Για ζητήματα που αφορούν διαδικασίες εξετάσεων οι σχολικές μονάδες, καθώς & οι επιτροπές εξετάσεων των μαθητών με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες υποχρεούνται να εφαρμόζουν τις αξιολογικές εκθέσεις που συντάσσουν τα ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. και οι Ε.Δ.Ε.Α..», άρθρο 54 του Ν.4823/2021, και «Ο εκπαιδευτικός Π.Σ.: Παρευρίσκεται στην αίθουσα όπου ο μαθητής θα λάβει τα θέματα... διακριτικά θα διερευνήσει αν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση, χωρίς να υποδείξει ή να υπονοήσει απάντηση. Κατά την προφορική εξέταση θα ενεργήσει επικουρικά αν κριθεί χρήσιμο να απλοποιήσει ή να μοιράσει ένα ερώτημα σε μικρότερα μέρη, αν ο μαθητής δεν κατανοήσει την ερώτηση ή πανικοβληθεί και χαθεί [...]»

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής, η Παράλληλη Στήριξη βρίσκεται στο μάτι του Κυκλώνα. Η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική υποβαθμίζει πολλαπλώς την Παράλληλη Στήριξη και, συνακόλουθα, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες:

► Αποτρέποντας την ίδρυση νέων, από καιρό εγκεκριμένων, Τμημάτων Ένταξης.

► Μειώνοντας δραματικά τις προσλήψεις στην Παράλληλη Στήριξη και, ταυτόχρονα, πολλαπλασιάζοντας τις ιδιωτικές μορφές Παράλληλης Στήριξης, οι οποίες, με το αζημίωτο φυσικά, καλύπτουν κάποια από τα δημιουργηθέντα κενά, με τον εξαναγκασμό των γονιών να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

► Περικόπτοντας, ιδίως φέτος, στο πλαίσιο της αιματηρής υποχρηματοδότησης, τις θέσεις των εκπαιδευτικών τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η πολιτική υποβάθμισης της Παράλληλης Στήριξης είναι δεμένη με ένα νήμα με την κυρίαρχη πολιτική σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Όπως σημειώνει η πρόεδρος των καθηγητών της Δυτικής Αττικής Αγγελική Φατούρου, η ίδια πολιτική κατεύθυνση προχώρησε στη νομοθέτηση, πέρυσι, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα τη μείωση 10.000 θέσεων εισακτέων, στην οποία φέτος θα προσθέσει άλλες τόσες. Στο όνομα, μάλιστα, του «απεγκλωβισμού» της νέας γενιάς από το δημόσιο πανεπιστήμιο, η τελευταία εξωθείται στα κάθε λογής ιδιωτικά κολλέγια (για τη φοίτηση στα οποία δεν απαιτείται καμιά Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής) έναντι διδάκτρων ύψους 7.000-8.000 ευρώ ετησίως.

Παράλληλα προχώρησε στη νεκρανάσταση, φέτος, της Τράπεζας Θεμάτων, που θα οξύνει στο έπακρο τις μορφωτικές ανισότητες. Αυτή η πολιτική κατεύθυνση καθιστά τη δημόσια εκπαίδευση περισσότερο ταξική και μετατρέπει το σχολείο σε αφιλόξενο μέρος για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και ακόμη περισσότερο για όσα εξ αυτών παρουσιάζουν κάποια αναπηρία, μαθησιακές δυσκολίες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.