«Είναι πολιτική επιλογή ένας αστυνομικός να πετάει κρότου-λάμψης σε φοιτητή. Ευτυχώς, συμφοιτητές μου κι ακαδημαϊκοί με βοήθησαν και να μη λιποθυμήσω και να μην καταπιώ αίμα. Ενιωσα οργή όταν, ακόμα κι όταν ήθελα να νιώσω ασφάλεια και να μιλήσω με κάποιον νοσηλευτή στο νοσοκομείο, είχε φθάσει εκεί η αστυνομία. Οι αστυνομικοί μπήκαν μέχρι και στο παραβάν στο νοσοκομείο. Αντίκρισα εκεί αυτούς που με έστειλαν εκεί», είπε χθες ο Γιάννης Ντουσάκης, το θύμα της αστυνομικής βίας στο ΑΠΘ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε από την Πρωτοβουλία Δικηγόρων και Νομικών για τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Ο ίδιος μίλησε για προσχεδιασμένη επίθεση νοσταλγών της χούντας και υπογράμμισε: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση και η πρυτανεία του ΑΠΘ επιμένουν να μας αποκαλούν τραμπούκους, επειδή παλεύουμε ως φοιτητές για τα αυτονόητα, για να έχουμε έναν χώρο όπου μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα και όλα αυτά μέσω συλλογικών διαδικασιών και οργάνων».
Για φακέλωμα φοιτητών από την αστυνομία, που μόνο προσχηματικά βρίσκεται εκεί με αφορμή το θέμα της βιβλιοθήκης, μίλησε και ο Λάμπρος Παπανικόπουλος, μέλος Δ.Σ. του φοιτητικού Συλλόγου Πληροφορικής ΑΠΘ. «Μας είπαν “Σας ξέρουμε, είσαστε σε κινητοποιήσεις και γι’ αυτό θα σας κάνουμε προσαγωγή”. Δυο εβδομάδες νωρίτερα, οι ίδιοι 5 μαυροφορεμένοι άνδρες που ήταν και στα επεισόδια στο ΑΠΘ με είχαν πιάσει πριν πάω στη σχολή, με κόλλησαν στον τοίχο, μου ζητούσαν ταυτότητα και τον λόγο που βρίσκομαι στη σχολή μου», είπε ο ίδιος.
Εύστοχα η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, πρ. κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Παντείου, Αλεξάνδρα Κορωναίου, τόνισε πως «πάνω σε τραυματισμένους φοιτητές, καμία βιβλιοθήκη δεν χτίζεται». Η ίδια στάθηκε στην κατασυκοφάντηση του δημοσίου Πανεπιστημίου και στηλίτευσε συναδέλφους της που καλλιεργούν το αφήγημα της «ανομίας».
«Αλίμονο αν δεν αμφισβητούν οι φοιτητές και εμάς τους ίδιους, εμάς ως αυθεντίες, το σύστημα συνολικά αλλά και την ανομία που έρχεται από το κράτος. Στην Κοινωνιολογία ξέρουμε πολύ καλά ότι η ανομία δεν έρχεται μόνο από τους από κάτω, αλλά και από το ίδιο το σύστημα. Από το 2020 ξεκίνησε αυτή η κατάσταση, στις πλατείες δέχονταν άγριες επιθέσεις από την αστυνομία οι νέοι. Η κυβέρνηση, στην προκειμένη περίπτωση, έκανε υπεμεγέθυνση μεμονωμένων περιστατικών» σημείωσε. Στο ΑΠΘ βρέθηκαν φοιτητές με πανό από τη μία πλευρά, κράνη, ασπίδες, δακρυγόνα και πυροβόλα όπλα από την άλλη. «Εχουμε τέσσερις πυροβολισμούς κι έχουν με ευθεία βολή στραφεί προς τους φοιτητές. Αυτό είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας. Από τύχη δεν είχαμε ανθρωποκτονία, αλλά είχαμε βαριά σωματική βλάβη. Και η αντιμετώπιση από την κυβέρνηση είναι “Δεν μας ενδιαφέρουν οι ευθείες βολές”... Βλέπουμε ποιοι έχουν τα όπλα, είδαμε τι σημαίνει αστυνομικοί στο Πανεπιστήμιο» είπε ο Δημήτρης Σαραφιανός, εκ των δικηγόρων του Γιάννη Ντουσάκη.
Ο Β. Παπαστεργίου, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εστίασε στο κομμάτι της «κυβερνητικής ανοχής στην αστυνομική βία» και έθιξε το θέμα της ανύπαρκτης εκπαίδευσης των αστυνομικών δυνάμεων, ενώ στήριξη στους αγωνιζόμενους φοιτητές εξέφρασε και η αντιπρόεδρος της Βουλής Σοφία Σακοράφα, βουλεύτρια του ΜέΡΑ25.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας