«Φρένο» στην επαναπροκήρυξη της απεργίας για την αξιολόγηση

Μία βδομάδα πριν από την πραγματοποίηση της έκτακτης γενικής συνέλευσης των προέδρων των ΕΛΜΕ, που έχει συγκληθεί για το Σάββατο 27 Νοεμβρίου με θέμα «Ο καθορισμός της στάσης του κλάδου και τα αγωνιστικά βήματα απέναντι στην αξιολόγηση», η ΟΛΜΕ βάζει τέλος στη συζήτηση περί επαναπροκήρυξης της απεργίας-αποχής ενάντια στην αξιολόγηση.

Η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης απηύθυνε σχετικά ερωτήματα στη νομική της σύμβουλο, η οποία γνωμοδότησε αναλόγως, κρίνοντας εντέλει ότι η με οποιονδήποτε τρόπο επαναπροκήρυξη της απεργίας είναι παράνομη.

Τα ερωτήματα που τέθηκαν ήταν τα εξής:

1. Εάν η ΟΛΜΕ προέβαινε σε επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής, χωρίς να τηρήσει τις δύο επιβεβλημένες προϋποθέσεις (η απουσία των οποίων έκρινε παράνομο τον χαρακτήρα της απεργίας πρωτόδικα και τελεσίδικα παράνομη), θα καλύπτονταν οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί υπό την έννοια ότι δεν θα κινδύνευαν να υποστούν τις νομικές συνέπειες συμμετοχής σε παράνομη απεργία, όπως είναι η στέρηση μισθού;

2. Διαφοροποιείται η απάντηση στο πρώτο ερώτημα εάν η ΟΛΜΕ προέβαινε σε επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής θεραπεύοντας μόνο την πλημμέλεια που αφορά την υποβολή αιτήματος διεξαγωγής δημοσίου διαλόγου ενώπιον του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ);

3. Διαφοροποιείται η απάντηση στο πρώτο και δεύτερο ερώτημα, εάν την (επανα)προκήρυξη της απεργίας-αποχής αποφάσιζαν οι πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις-ΕΛΜΕ;

Η γνωμοδοτούσα νομικός, λοιπόν, υποστηρίζει ότι αν η ΟΛΜΕ επαναπροκήρυττε απεργία-αποχή με το ίδιο περιεχόμενο και αιτήματα αυτής που κρίθηκε τελεσίδικα παράνομη και χωρίς να τηρήσει τις δύο διατυπώσεις που κρίθηκαν επιβεβλημένες (η μία αφορά την υποβολή αιτήματος διεξαγωγής δημοσίου διαλόγου στον ΟΜΕΔ που κρίθηκε τελεσίδικα επιβεβλημένη, η έτερη αφορά τον καθορισμό προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας που κρίθηκε πρωτόδικα επιβεβλημένη), τότε δεν συντρέχουν οι νομικοί όροι ώστε να επικαλεσθεί ο συμμετέχων σε αυτήν εκπαιδευτικός το τεκμήριο νομιμότητας της νέας αυτής απεργίας-αποχής, ανεξάρτητα από το αν το υπουργείο Παιδείας προσέφευγε εκ νέου δικαστικά για να κριθεί παράνομη η νέα αυτή απεργία.

«Κι αυτό διότι η απεργία δεν έχει κηρυχθεί με τις νόμιμες διατυπώσεις που ορίζει ο νόμος και τούτο έχει ήδη διαγνωσθεί δικαστικώς [...] το δε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, ως εργοδότης, μπορεί να αποδείξει ότι οι εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που συμμετέχουν σε μια τέτοια επαναπροκηρυχθείσα απεργία-αποχή μπορούσαν να αντιληφθούν τον παράνομο αλλά και καταχρηστικό χαρακτήρα της», αναφέρει η γνωμοδότηση τονίζοντας παράλληλα ότι το υπουργείο θα μπορούσε να «προβεί σε ενεργοποίηση των γενικότερων συνεπειών που πηγάζουν από τη συμμετοχή εργαζομένου σε παράνομη απεργία δίχως να ασκήσει αγωγή για να αιτηθεί να αναγνωρισθεί και τούτη ως παράνομη (στέρηση μισθού κ.ο.κ)».

Η απάντηση δεν διαφοροποιείται ούτε στο δεύτερο ούτε όμως και στο τρίτο ερώτημα, με τη νομική σύμβουλο να επισημαίνει επιπρόσθετα: «Και στις τρεις περιπτώσεις επαναπροκήρυξης της αυτής απεργίας-αποχής που αποτέλεσε κατά τα ανωτέρω αντικείμενο δικαστικής κρίσεως, θα έθετε ζήτημα καταχρηστικής ασκήσεως του οικείου δικαιώματος κατά την διάταξη του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα, ενόψει ότι η επαναπροκήρυξη απεργίας-αποχής με τα αυτά αιτήματα που εξετάστηκαν από δύο πρωτοβάθμια και ένα δευτεροβάθμιο δικαστήριο, θα συνιστούσε περίπτωση καταστρατήγησης των κείμενων διατάξεων και δικαστικών αποφάσεων, αφού η επαναπροκηρυχθείσα αυτή απεργία-αποχή αποβλέπει κατ’ ουσίαν σε ένα αποτέλεσμα που ήδη αποδοκιμάστηκε -καλώς ή κακώς- από την έννομη τάξη μέσω των εκδοθεισών δικαστικών αποφάσεων που προπαρατέθηκαν».