Οι ομοιότητες με τις αναχρονιστικές παρεμβάσεις Κεραμέως

Με διαδηλώσεις, μια μεγάλη πανελλαδική συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Παιδείας στο τέλος της εβδομάδας και γενικές συνελεύσεις σήμερα στα σχολεία για την ανανέωση των καταλήψεων, συνεχίζονται οι μαθητικές κινητοποιήσεις.

Υστερα από δύο εβδομάδες καταλήψεων σε όλη τη χώρα, οι μαθητές επιμένουν στις διεκδικήσεις τους, ενώ οι εκπαιδευτικοί βάζουν κόκκινη γραμμή στην υποχρεωτική τηλεκπαίδευση λόγω κατάληψης και κυρίως στην καταγραφή απουσιών στους «καταληψίες» μαθητές. Το μεγάλο ραντεβού για όλους είναι μεθαύριο Τετάρτη, ημέρα απόφασης της δίκης της Χρυσής Αυγής.

Σήμερα, αναμένεται να επιβεβαιωθεί ή όχι η τάση μείωσης των καταλήψεων που φάνηκε την προηγούμενη Παρασκευή, όχι φυσικά εξαιτίας των εκβιασμών από το υπουργείο Παιδείας. Είναι η ίδια η φύση των μαθητικών κινητοποιήσεων. Δυναμικές αλλά όχι μακράς διαρκείας. Ειδικά όταν δεν υπάρχει παράλληλα ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής αντίδρασης.

Εχουν καταγραφεί, βέβαια, δυναμικές εξαιρέσεις, οι οποίες έχουν δώσει το αγωνιστικό παράδειγμα. Οι δύο κορυφαίες πολύμηνες καταλήψεις το 1990 επί Βασίλη Κοντογιαννόπουλου και το 1999 επί Γεράσιμου Αρσένη. Τότε οι καταλήψεις κατάφεραν και έγιναν κινήματα.

Ποινολόγια

Το πρώτο ενάντια στα αναχρονιστικά διατάγματα για επαναφορά ποινολογίων και ποδιών («ευπρεπών εμφανίσεων» για την ακρίβεια) που πέτυχε την πλήρη απόσυρση των μέτρων και οδήγησε στην παραίτηση του υπουργού. Σημειωτέον, είναι πολλές οι ομοιότητες με τις αναχρονιστικές και νεοσυντηρητικές παρεμβάσεις Κεραμέως, όπως επαναφορά διαγωγής, πολυήμερες αποβολές, απειλή χαρακτηρισμού της φοίτησης για όσους συμμετέχουν στις καταλήψεις, απουσίες σε καταληψίες κ.ά. Θα παραμείνει αξέχαστη η αιτιολόγηση από την υπουργό Παιδείας του μέτρου για το χαρακτηρισμό της διαγωγής: «Ισχυε ανέκαθεν» (!!!).

Το δεύτερο κίνημα αφορά τις καταλήψεις του 1999. Αντέδρασαν στο μεγάλο εξεταστικό φόρτο (14 μαθήματα στις εξετάσεις, Πανελλαδικές σε Β΄ και Γ΄ Λυκείου), στη δραστική μείωση εισακτέων κ.ά... Οι καθηγητές πήραν θέση στο πλευρό των μαθητών με τις δικές απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν λίγο αργότερα. Εν τέλει, οι μαθητές κατάφεραν να μιλήσουν στο ίδιο τραπέζι με τον υπουργό. Και διεκδίκησαν. Και εισακούστηκαν. Αποσύρθηκαν ορισμένες διατάξεις, ο υπουργός απομακρύνθηκε και προοδευτικά (από τις επόμενες ηγεσίες) ακυρώθηκε στο σύνολό της σχεδόν η περιβόητη «μεταρρύθμιση Αρσένη».

Και σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχουν πολλές ομοιότητες με τα μέτρα Κεραμέως. Αυξάνονται τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα σε Γυμνάσιο και Λύκειο, επανέρχεται η Τράπεζα Θεμάτων, επανέρχονται οι προαγωγικές από τάξη σε τάξη, αυστηροποιούνται οι βαθμολογικοί όροι προαγωγής και απόλυσης, εισάγεται το «κόντρα» μάθημα για τους μαθητές Γ΄ Λυκείου (δηλαδή μάθημα από άλλο πεδίο) κ.ά.

Τότε, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε πει στη Βουλή: «Ξέρουμε ότι οι καταλήψεις είναι παράνομη πράξη και έτσι τις αντιμετωπίζουμε, αλλά από τη στιγμή που τις κάνουν οι μαθητές τότε μιλάμε για μια τελείως διαφορετική κατάσταση». Ελέγχεται αν έχουν την ίδια άποψη ο υιός Μητσοτάκη και η θυγατέρα Κεραμέως.

Πάντως, ανεξαρτήτως συνέχισης καταλήψεων ή άλλων δυναμικών (ή και μη) μορφών κινητοποιήσεων, έχει φανεί ξεκάθαρα ότι η κοινωνία καταλαβαίνει. Δεν είναι ανεξήγητη η μεγάλη πτώση της δημοφιλίας της κυβέρνησης και κυρίως των αρμόδιων υπουργών για τη διαχείριση της πανδημίας. Ακόμη περισσότερο για την υπουργό Παιδείας. Τα βλέπει σαν εμπόδια όλα αυτά η κυβέρνηση; Οχι. Ακόμα.