Το ποτήρι της αριστείας... ξεχείλισε

«Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να θεσμοθετήσει μια ελάχιστη βάση εισαγωγής. Αυτό που έχουμε προτείνει και θα θέσουμε σε διαβούλευση είναι κάθε ίδρυμα να έχει τη δυνατότητα να ορίσει παραπάνω τη δική του βάση» δήλωσε η υπουργός Παιδείας μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια, ψέγοντας την εισαγωγή σε πανεπιστημιακά τμήματα παιδιών που συγκέντρωσαν μόρια λιγότερα των 10.000.

Φιλοκυβερνητικές ιστοσελίδες και έντυπα έπιασαν το μήνυμα και χωρίς να χάσουν καιρό ξεκίνησαν με ζήλο τις οιμωγές και τα αναθέματα για τη... χαμένη τιμή της ανώτατης εκπαίδευσης.

«Σε ΑΕΙ με λευκή κόλλα», «Οι βάσεις της ντροπής», «Πανεπιστήμια κάτω από τη βάση», «Οι πρώτοι των πρώτων και οι επιτυχόντες με βαθμό… 0,8!!» είναι ορισμένοι από τους τίτλους εφημερίδων που κυκλοφόρησαν χθες.

Η δήθεν αριστεία ξεχείλιζε χθες από τα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών εντύπων, τα οποία προκειμένου να εξυπηρετήσουν την πολιτική γραμμή που επιβάλλει το υπουργείο Παιδείας δεν δίστασαν να διασύρουν επιτυχόντες –ναι, κύριοι και κυρίες συνάδελφοι–, επιτυχόντες που είχαν το σθένος να διαγωνιστούν με το σύστημα των Πανελλαδικών και να διεκδικήσουν το μέλλον τους.

Γιατί το δικαίωμα στην Παιδεία είναι και πρέπει να παραμείνει καθολικό. Από εκεί και πέρα, η επαναφορά της ελάχιστης βάσης του 10 και η «ελευθερία» που επιχειρείται να δοθεί στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να ορίζουν τα ίδια τη βάση εισαγωγής κατά περίπτωση έχει ως μοναδική στόχευση την κατηγοριοποίηση των σχολών σε «ελίτ» και «πλέμπα» και τη μείωση του αριθμού των εισακτέων.

Οσοι λοιπόν δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα και απαιτητικά -θα προσθέταμε- μόρια καθίστανται αυτόματα η πελατεία της… ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στην οποία βέβαια η εισαγωγή δεν γίνεται με εξετάσεις αλλά με μοναδική προϋπόθεση την πληρωμή διδάκτρων.

Ομως, πόσοι και ποιοι είναι εκείνοι που μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά; Οι έχοντες και κατέχοντες. Εξ ου και πρόκειται για μια βαθύτατα ταξική πολιτική, που διαλύει την κοινωνική συνοχή, απαξιώνοντας τη δημόσια Παιδεία, αποκλείοντας παράλληλα μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων από την τριτοβάθμια δωρεάν παιδεία και προωθώντας όλους όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να φοιτήσουν στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και κολέγια για τα οποία φροντίζει άλλωστε η κυβέρνηση να ορίσει τόσο το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους (αναθεώρηση του άρθρου 16) όσο και να δημιουργήσει χώρο στην αγορά για να αναπτυχθούν.

Σε συνδυασμό μάλιστα με τις τρανταχτές παρεμβάσεις στο αυτοδιοίκητο (αναστολή λειτουργίας διετών προγραμμάτων σπουδών), την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που αντιμετωπίζουν την Παιδεία σαν εμπόριο και όχι ως δημόσιο αγαθό που πρέπει να προασπίζεται, υπονομεύονται η δημοκρατία και η πρόοδος και αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει όλους.

Συγκαλύπτοντας τα προβλήματα

Του ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ*

Και πέρσι τέτοια εποχή γινόταν η ίδια συζήτηση. Και πέρσι είχαμε επισημάνει το θεμελιώδες πρόβλημα που είναι η εξαιρετικά ελλιπής προετοιμασία των μαθητών στο σχολείο και η απάντηση ήταν «βάλτε τη βάση του 10» και θα λυθεί το πρόβλημα. Η βάση του 10 είναι ο καλύτερος τρόπος για να συγκαλυφθεί το πρόβλημα, εκφράζει μια λογική «πονάει δόντι-κόψει κεφάλι», αφού οι βάσεις καθορίζονται από ένα σύνολο παραγόντων, όπως η δυσκολία θεμάτων, ο αριθμός εισακτέων, η προετοιμασία μαθητών, τα κριτήρια μετεγγραφών, τα επαγγελματικά δικαιώματα.

Οσοι εκφράζουν έναν ειλικρινή προβληματισμό ως προς τις βάσεις, καλό είναι να απαντήσουν με σαφήνεια στο ερώτημα για το πώς είναι δυνατόν να συζητάμε για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια χωρίς να συζητάμε ότι είμαστε η μοναδική χώρα που δεν έχει Γ’ Λυκείου; Οι τρόποι με τους οποίους ετοιμάζονται τα παιδιά για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο έχουν υπονομεύσει ολοσχερώς τη Γ’ Λυκείου και μάλλον και τη Β’. Και ας μη βιαστούμε να θεωρήσουμε ότι η έμφαση σε αυτό το ζήτημα αποτελεί ένα άλλοθι. Αυτήν την απαράδεκτη παθογένεια προτείναμε να αλλάξουμε, με τη μετατροπή της Γ’ Λυκείου σε μια τάξη μεταβατική ανάμεσα στην παροχή γενικής παιδείας και προετοιμασίας για το Πανεπιστήμιο. Με λίγα μαθήματα και πολλές ώρες ανά μάθημα. Αυτό, μαζί με το νέο σύστημα που έχουμε νομοθετήσει για τη διεξαγωγή των ενδοσχολικών εξετάσεων, θα οδηγήσει σε αναβαθμισμένο απολυτήριο και σε δυνατότητα ελεύθερης εισαγωγής σε κάποια Τμήματα. Με ουσιαστικό, όμως, απολυτήριο. Οσο το απολυτήριο δίνεται με τον τρόπο που δίνεται σήμερα και που ουσιαστικά δεν αντιπροσωπεύει τίποτα, δεν πρόκειται να δούμε βελτιώσεις. Θα υπάρξουν θεαματικές αλλαγές; Σίγουρα όχι στο άμεσο μέλλον. Αλλά θα δρομολογηθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις και θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς σε 4-5 χρόνια.

Το πρόβλημα με τις βάσεις δεν είναι τόσο ο αριθμός των εισακτέων όσο η κατανομή ανά Τμήμα, κυρίως δε της περιφέρειας. Αυτό μαζί με τα τεράστια αδιέξοδα γύρω από τα επαγγελματικά δικαιώματα των οποίων οι λύσεις σκοντάφτουν σε ακραίες συντεχνιακές διεκδικήσεις και αποκλεισμούς συμβάλλουν στο πρόβλημα των χαμηλών βάσεων σε ορισμένες περιπτώσεις. Εδώ πρέπει να προστεθεί και η εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση με τις μετεγγραφές, όπου πολλοί εισάγονται σε Τμήματα της περιφέρειας για να βρεθούν τελικά σε Τμήματα μεγάλων πόλεων.

Και ένα μάλλον σοβαρό ερώτημα: Είναι το ιδιόμορφο εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας (που συμπεριλαμβάνει και τα φροντιστήρια, τα ιδιαίτερα κτλ) ευχαριστημένο από τις επιδόσεις; Μήπως η φροντιστηριοποίηση της διαδικασίας της γνώσης έχει παίξει έναν καταστροφικό ρόλο στον τρόπο σκέψης των μαθητών και αποτυπώνεται αυτό και στα αποτελέσματα;

*Τέως υπουργός Παιδείας

Το Χάρβαρντ… λύσσαξε!

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΤΣΙΚΑ*

Το περιμέναμε, βεβαίως. Από χθες, με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής, λύσσα κακιά! Ξεχείλισε η υποκρισία όσων παριστάνουν τους «σοκαρισμένους» και μαζί της ένας ατελείωτος οχετός για τα παιδιά που πέρασαν με βαθμολογία κάτω από τη βάση στα Πανεπιστήμια.

Παρουσιαστές που κάνουν 10 λάθη κάθε φορά που μιλάνε εκτός κειμένου, δημοσιογράφοι που ξεκίνησαν την καριέρα τους από το ρεπορτάζ στα αποδυτήρια ποδοσφαιρικών ομάδων, «αναλυτές» και «ειδικοί», πρόθυμοι να μπετονάρουν με την «άποψή» τους τη «γραμμή» του νέου ιερατείου, άνοιξαν στο διαπασών τις σειρήνες της εκπαιδευτικής τρομολαγνείας και έδωσαν τα ρέστα τους στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο: Ακούς εκεί, να μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο με βαθμούς κάτω από τη βάση… Τα ισοπεδώσαμε όλα πια σ’ αυτόν τον τόπο!

Εντάξει, το σύνθημα το είχε δώσει πολύ πριν από την ανακοίνωση των φετινών βάσεων εισαγωγής ο νέος πρωθυπουργός, όταν ακόμη δεν είχε γίνει πρωθυπουργός, αλλά είχε τελειώσει το Χάρβαρντ: «Η εισαγωγή σε εκπαιδευτικά ιδρύματα με πολύ χαμηλή βαθμολογία υπονομεύει την έννοια της ανώτατης εκπαίδευσης», είχε ανακαλύψει ο Κυρ. Μητσοτάκης από πέρσι (29/8/2018) και υπογράμμιζε ότι «από το 2005, ως νέος βουλευτής, είχα υποστηρίξει την καθιέρωση ενός κατώτατου ορίου εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Η ρύθμιση αυτή πρέπει να επανέλθει. Και θα επανέλθει από την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».

Και επειδή ο νέος πρωθυπουργός μας κρατάει τις υποσχέσεις του, ήρθε η ώρα να τις υλοποιήσει.

Και μετά ήρθε η νέα υπουργός Παιδείας, που δήλωσε και αυτή με τη σειρά της προβληματισμένη με την εικόνα της εισόδου υποψηφίων με βαθμό κάτω από τη βάση και μαζί της προβληματίστηκαν και κάμποσοι καναλάρχες, αλλά και επιχειρηματίες της γνώσης, για τη μεγάλη πτώση των βάσεων, καθώς και για τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα που κινδυνεύουν από τους χιλιάδες αμαθείς εισακτέους…

Και για να μην κατηγορηθούν ότι τα βάζουν με τα νέα παιδιά, ως γνώστες του εμπορίου, ξεχνούν να δηλώσουν ότι στα ιδιωτικά εκπαιδευτικά μαγαζιά, που οι ίδιοι έχουν στήσει, δεν ισχύει καμιά βάση του 10 εάν ηχήσουν τα δίδακτρα.

Και από την άλλη, γιατί τα Πανεπιστήμια να ξεχειλίζουν από ντόπιους αμαθείς όταν, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, θα μπορούσαν να εκπαιδεύουν 10.000 ξένους φοιτητές με δίδακτρα;

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά. Τον λύκο λύκο και το σκοτάδι σκοτάδι! Ο βασικός προσανατολισμός της κυβέρνησης είναι η μείωση των εισακτέων, η πριμοδότηση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης και η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Η επαναφορά της βάσης του 10 θα παίξει τον ρόλο του τροχονόμου της εισόδου στα Πανεπιστήμια, εξοστρακίζοντας, με εργαλείο τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων, χιλιάδες υποψήφιους, ενώ την ίδια στιγμή η ανακοίνωση του υπουργείου για ισότητα ευκαιριών θα μοιάζει με την ψευτοευγένεια μιας πρόσκλησης σε ανεπιθύμητους καλεσμένους, όταν υπάρχει η βεβαιότητα πως οι συνθήκες θα τους αποτρέψουν από το να τη δεχτούν.

*Φιλόλογος - ερευνητής

Στην πυρά προς παραδειγματισμό

Του ΦΙΛΗΜΟNA ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ*

Στην πυρά, στην πυρά. Ενας συνασπισμός από τις «φωνές» του έθνους, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, αρμόδιοι παντός είδους, ανακάλυψαν το πρόβλημα της Παιδείας φέτος, στα τέλη του Αυγούστου: κάποιοι μαθητές μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο με πολύ χαμηλούς βαθμούς στις Πανελλήνιες. Κόψτε τους, βάλτε «κόφτες» παντού, οχυρά και χαρακώματα μπροστά στις πύλες των Πανεπιστημίων για να μην τολμήσουν οι χαμηλόβαθμοι όχι να τις περάσουν, αλλά και να σκεφτούν καν ότι θα μπορούσαν να σπουδάσουν. Αλλωστε τόσες επιλογές έχει εκεί έξω η αγορά, να πληρώσουν να «μάθουν μια τέχνη».

Μόνο δεδομένο, ότι κάποιοι υποψήφιοι, μια μέρα των εξετάσεων, μιας χρονιάς, έγραψαν χαμηλά. Που αν είχαν λίγη τύχη παραπάνω ή λίγο καλύτερη ψυχολογία -γιατί από αυτά εξαρτάται συχνά η απόδοση σε αυτήν την τρομερή διαδικασία των Πανελλαδικών- ή αν η τρίωρη εξέταση γινόταν τετράωρη για παράδειγμα, μπορεί να άλλαζαν και οι βαθμοί.

Αλλά, ψιλά γράμματα όλα αυτά. Το θέμα είναι να εμπεδώσει ο πολύς κόσμος ότι στα Πανεπιστήμια δεν μπορείς να μπαίνεις επειδή το θες, επειδή θέλεις να μορφωθείς, αλλά μόνο αν σου το επιτρέπει η κυβέρνηση. Κι αν σου το επιτρέπουν και τα οικονομικά σου βεβαίως βεβαίως για να αντεπεξέλθεις.

Γιατί αυτό εννοούν και τίποτα άλλο. Αν εννοούσαν ότι υπάρχει πρόβλημα με τη μόρφωση των νέων παιδιών, τη μόρφωση που απελευθερώνει και γεμίζει αυτοπεποίθηση τους νέους ώστε «να αδράξουν τη μέρα τους» και να προοδεύσουν -και ναι, να αριστεύσουν-, θα έτρεχαν πρώτα πρώτα να στηρίξουν την εκπαίδευση. Να στηρίξουν τον δάσκαλο και τον εκπαιδευτικό στην τάξη, να εξοπλίσουν τα σχολεία με τον πιο καινοτόμο εξοπλισμό, να φτιάξουν Γυμνάσια και Λύκεια που θα βγάζουν αποφοίτους με επάρκεια μόρφωσης και όχι μηχανές που τρίβονται μέσα σε ένα αέναο σύστημα εξετάσεων, μια αδιάκοπη αλυσίδα από «κόφτες», «πλαφόν» και αποκλεισμούς. Και να στηρίξουν στο ελάχιστο, όπως υποχρεούνται άλλωστε να το κάνουν, τα Πανεπιστήμια, όταν ακόμα και τους προϋπολογισμούς τους τούς πετσόκοψαν στα χρόνια της κρίσης και κοίταγαν πώς να απολύσουν και το προσωπικό τους. Και να στηρίξουν και την τεχνική εκπαίδευση, αντί να απολύουν μαζικά τους εκπαιδευτικούς της (εδώ ήμασταν, δεν ξεχνάμε) ή να καταργούν πανεπιστημιακούς θεσμούς όπως πρόσφατα τα διετή προγράμματα.

Ας τα έκαναν αυτά τα βασικά, ας τα προγραμμάτιζαν έστω, και μετά θα βρίσκονταν λύσεις και για τις χαμηλές επιδόσεις κάποιων στα μαθηματικά ή τη χημεία - και η ενισχυτική διδασκαλία μέρος της εκπαίδευσης θα έπρεπε να είναι.

Τα μορφωμένα παιδιά μπορούν να αντιμετωπίσουν και τις εξετάσεις, αλλά και τις αδικίες που θα συναντήσουν ίσως στην αγορά και στη ζωή. Με την υποκρισία της κάθε μορφής εξουσίας, που τους θέλει μονίμως με το κεφάλι χαμηλά, είναι που δυσκολεύονται.

*Δημοσιογράφος

Οι αποδόσεις της κυβέρνησης είναι «κάτω από τη βάση»

Tου ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΠΑΧΡΟΝΗ*

Τα αποτελέσματα των φετινών βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις για σημαντική πτώση σαν γενική τάση πλην, βέβαια, εξαιρέσεων. Πολλοί προβληματισμοί θα μπορούσαν να απασχολήσουν την εκπαιδευτική -και μη- κοινότητα, όπως για παράδειγμα η αξιοπιστία και η αντικειμενικότητα των πανελλαδικών εξετάσεων ως μέσου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η αποτελεσματικότητα και ποιότητα εν γένει του εκπαιδευτικού συστήματος που «μετράει» την παρεχόμενη γνώση-μόρφωση μέσα από «στιγμιότυπα» της εκπαιδευτικής διαδρομής ενός μαθητή, όπως είναι οι 3ωρες πανελλαδικές εξετάσεις κ.ά. Αντ’ αυτού τις τελευταίες μέρες, πραγματοποιείται στη δημόσια σφαίρα, από διάφορα φερέφωνα της κυβέρνησης, ένα «κυνήγι μαγισσών» απέναντι στους μη «άριστους» μαθητές που όχι μόνο δεν κατάφεραν να πετύχουν υψηλή επίδοση στις εξετάσεις, αλλά «καταχρώνται» και μια θέση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο με αποδόσεις κάτω της -λεγόμενης- βάσης.

Το πρόβλημα έχει μεγαλύτερο βάθος και ξεπερνάει την (επιτηδευμένη;) δυσκολία των φετινών θεμάτων. Από μόνη της, η συμπύκνωση του συνόλου της εκπαιδευτικής διαδικασίας στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι αντιεκπαιδευτική. Η παρεχόμενη γνώση και το μορφωτικό επίπεδο δεν μπορούν να μετρηθούν μέσα από τη «φροντιστηριοποίηση» του σχολείου, τον μαραθώνιο άγχους και χρημάτων στον οποίο καλούνται νέα παιδιά να αντεπεξέλθουν. Το σημερινό ταξικό σχολείο (ειδικά με τα νομοσχέδια που πέρασε η προηγούμενη και ενισχύει η σημερινή κυβέρνηση) όχι μόνο δεν προσφέρει ίσες ευκαιρίες στη γνώση, αλλά ακόμα και την ήδη υπάρχουσα υποβαθμισμένη μόρφωση που παρέχει τη θυσιάζει στον βωμό της δεξιότητας, του ανταγωνισμού, της πολυκατακερματισμένης πληροφορίας έναντι της ολόπλευρης γνώσης των γνωστικών αντικειμένων.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. υπερασπίζεται την «αριστεία» των τυποποιημένων-εξειδικευμένων γνώσεων και όχι την ολοκληρωμένη διαμόρφωση του ανθρώπου, η οποία μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη αμφισβήτησης του παρόντος εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής συνολικά. Επίσης κινείται στον στρωμένο δρόμο των περσινών εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, βαθαίνοντάς τες. Εκμεταλλεύεται την «αποτυχία» των λιγότερο προνομιούχων μαθητών, που δεν κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στο εξοντωτικό μοντέλο των Πανελληνίων, για να προωθήσει την αντιδραστική ατζέντα της. Ετσι, προετοιμάζει από τώρα το έδαφος για μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ, είτε μέσα από τον φόβο της διαγραφής είτε μέσω του καθορισμού βάσης εισαγωγής, ώστε να περνάνε «όσοι αξίζουν», κλείνοντας το μάτι στην ιδιωτική εκπαίδευση, την οποία εξυμνεί.

* Φοιτητής Φυσικού Αθήνας, μέλος της ΕΑΑΚ

Η «αριστεία» βλάπτει σοβαρά τους «μη έχοντες»!

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗ

Με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα Πανεπιστήμια οι συνήθεις ύποπτοι βάλθηκαν να αναμασούν εκ νέου την κουβέντα για επαναφορά της βάσης του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις ως προαπαιτούμενο για την εισαγωγή ενός αποφοίτου στο Πανεπιστήμιο. Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, σχολιάζοντας τις χαμηλές επιδόσεις στις φετινές εξετάσεις, δήλωσε πως είναι επιτακτική ανάγκη η επαναφορά της βάσης του 10, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτό περιθώριο στα εκάστοτε πανεπιστημιακά ιδρύματα να ορίζουν, αν το επιθυμούν, ακόμα υψηλότερη τη βάση εισαγωγής!

Βεβαίως η κατεύθυνση αυτή δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση έκπληξη. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως και όλες οι προηγούμενές της, πιστή στις ντιρεκτίβες των διεθνών οργανισμών, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου, επιδιώκει μέσα από αυτό το μέτρο όσο και μέσα από άλλα που έχει ήδη εξαγγείλει (διαγραφές ν+2 φοιτητών, καθορισμός αριθμού εισακτέων από τα ιδρύματα κ.λπ.) να διαμορφώσει ένα Πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, προλειαίνοντας ταυτόχρονα το έδαφος για την άνθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και των διάφορων μορφών τεχνικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Προωθείται δηλαδή μέσα από τα εν λόγω μέτρα ένα σύστημα εκπαίδευσης με πολλαπλούς μηχανισμούς μορφωτικού αποκλεισμού των παιδιών της εργαζόμενης πλειονότητας, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις μαζικής στροφής της νεολαίας είτε προς την ιδιωτική εκπαίδευση είτε προς την τεχνική εκπαίδευση και το σύστημα της μαθητείας και της απλήρωτης εργασίας.

Δεν θα τους περάσει! Αν αυτοί θεωρούν ότι το δικαίωμα πρόσβασης ενός νέου ανθρώπου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα περνάει μέσα από την εισαγωγή αυστηρών κριτηρίων σε ένα ήδη άδικο, βαθιά ταξικό σύστημα εισαγωγής όπως είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις, θα βρεθούμε απέναντί τους διεκδικώντας ενιαίο δημόσιο 12χρονο σχολείο και πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση σε μια αναβαθμισμένη, ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Κόντρα σε αυτές τις κατευθύνσεις, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί είναι αναγκαίο να ενώσουμε και να δυναμώσουμε τους αγώνες μας το επόμενο διάστημα, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας για αξιοπρεπή- ολόπλευρη μόρφωση και πραγματικά δημόσια δωρεάν απελευθερωτική παιδεία, μόνιμη και σταθερή δουλειά και δημοκρατία σε σχολεία και σχολές.

* Φοιτητής Μαθηματικού Αθήνας, μέλος της ΕΑΑΚ και της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση