«Εμπιστευόμαστε τη δικαιοσύνη;» τιτλοφορείται το άρθρο του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιώργου Σωτηρέλη (δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Constitutionalism.gr). Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει, «η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε αυτονόητη. Είναι άλλο ο σεβασμός προς τη δικαστική εξουσία, λόγω του θεσμικού της ρόλου, και άλλο η ουσιαστική εμπιστοσύνη, διότι αυτή προϋποθέτει απαρέγκλιτα την αξιοπιστία της. Και δυστυχώς δεν χρειάζεται να καταφύγει κανείς σε δημοσκοπήσεις, για να καταλάβει ότι η αξιοπιστία αυτή έχει τρωθεί πολλαπλώς και με διαρκώς επιταχυνόμενη ένταση την τελευταία εικοσαετία».
Ο Γ. Χ. Σωτηρέλης επικαλείται, συν τοις άλλοις, τον Δάσκαλό του (με «Δ» κεφαλαίο) Αριστόβουλο Μάνεση, ο οποίος «συνήθιζε να λέει, χαριτολογώντας, ότι η Δικαιοσύνη είναι σαν τη γυναίκα του Καίσαρα. Πρέπει και να είναι και να φαίνεται τίμια». Εξάλλου, «αρκετοί τιμούν όντως το αξίωμά τους και στέκονται στο ύψος των υψηλών του απαιτήσεων (είχα την τύχη να γνωρίσω και προσωπικά κάποιους από αυτούς). Ωστόσο, την τελευταία εικοσαετία τέτοιοι επικεφαλής της Δικαιοσύνης συναντώνται ολοένα και σπανιότερα, καθώς οι περισσότερες επιλογές των κυβερνήσεων, μετά το 2004, ήταν από κακές μέχρι κάκιστες.
»Δικαστές που στερούνταν εμφανώς ή και πανθομολογουμένως την έξωθεν καλή μαρτυρία, βρέθηκαν ξαφνικά σε ηγετικές θέσεις στη Δικαιοσύνη, με προέχον κριτήριο την προθυμία τους να κλίνουν ευπειθώς το γόνυ στα κελεύσματα της εκτελεστικής εξουσίας…», γράφει αναδεικνύοντας, έτσι, τον πυρήνα του προβλήματος για τη Δικαιοσύνη.
Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα, αν εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη, η απάντηση είναι «πλέον αυτονόητη. Θέλουμε μεν να την εμπιστευόμαστε αλλά δεν της δίνουμε επ’ ουδενί κάρτα μπιάνκα. Πρέπει να μας πείσει ότι μπορούμε να την εμπιστευόμαστε. Και δυστυχώς υπάρχει πλειάδα αποφάσεων και συμπεριφορών που συνηγορούν για το αντίθετο», υποστηρίζει, φέρνοντας παραδείγματα, όπως τις υποθέσεις Novartis, Siemens και υποκλοπές.
Στο διά ταύτα, ο Γιώργος Σωτηρέλης σημειώνει: «Η Δικαιοσύνη, άλλωστε, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ένα στεγανό αποκομμένο από τη δημόσια κριτική, όπως θέλουν ορισμένοι δικαστές, διότι οι αποφάσεις της εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού, δηλαδή ανάγονται σε τελευταία ανάλυση, όπως άλλωστε και οι αποφάσεις όλων των κρατικών οργάνων, στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Αρα ο λαός δικαιούται να έχει αφενός μεν πλήρη ενημέρωση αφετέρου δε άποψη για τη λειτουργία της. Κατ’ επέκτασιν δε οι πολίτες δικαιούνται όχι μόνον να αμφισβητούν την ορθότητα των αποφάσεων και της γενικότερης στάσης συγκεκριμένων οργάνων της Δικαιοσύνης αλλά και να τα επικρίνουν δημόσια (με κοσμιότητα βέβαια και χωρίς να καταφεύγουν σε ακραίες συμπεριφορές, που είναι εξ ορισμού απαράδεκτες και καταδικαστέες).
»Πολλώ δε μάλλον οι πολίτες δικαιούνται να αγνοούν τις παραπλανητικές προτροπές και υπεκφυγές –όπως αυτές του πρωθυπουργού και των πολιτικών και μιντιακών εξαπτερύγων του– που παραπέμπουν γενικώς και αορίστως την αποκάλυψη κρίσιμων σκανδάλων σε κάποιες δικαστικές καλένδες, και να αξιώνουν γρήγορη και πειστική κινητοποίηση όλων των εμπλεκόμενων κρατικών οργάνων, με πρώτα τα Δικαστήρια, προκειμένου να υπερβούμε επιτέλους την κρίση αξιοπιστίας που ταλανίζει τη σύγχρονη θεσμική μας πραγματικότητα…».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας