Ο πατέρας Αντώνιος και πάλι στο σκαμνί

Να ξαναδικαστούν από μηδενική βάση, όπως πρωτόδικα, όλοι οι κατηγορούμενοι στην υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο ζητά με έφεση που άσκησε η εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών, Αγγελική Τριανταφύλλου. Η έφεση κατά της απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας αφορά το σκέλος τόσο της ομόφωνης απαλλαγής των τριών εκ των 8 κατηγορουμένων για όλες τις πράξεις που τους απέδιδε το κατηγορητήριο όσο και την αθώωση για επιμέρους αξιόποινες πράξεις εκείνων που καταδικάστηκαν, μεταξύ των οποίων και ο ιδρυτής της οργάνωσης, Αντώνιος Παπανικολάου.

«Εσφαλμένη εκτίμηση»

Η εισαγγελική λειτουργός υποστηρίζει πως οι καταγγελίες σε βάρος του πατέρα Αντώνιου και των 7 συγκατηγορουμένων του έχουν τελεστεί και γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να αθωωθούν για καμία πράξη, κάνοντας λόγο για «εσφαλμένη εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού» από μεριάς του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. «Οι κατηγορούμενοι», σημειώνει, «τέλεσαν τις αποδιδόμενες σε αυτούς πράξεις για τις οποίες απαλλάχθηκαν και κατά συνέπεια έπρεπε να κηρυχθούν ένοχοι και να καταδικαστούν στην ανάλογη ποινή».

Η εισαγγελέας Πρωτοδικών κάνει εκτενή αναφορά στα περιστατικά που αφορούσαν τόσο την καταναγκαστική και εξοντωτική εργασία στην οποία υποβάλλονταν οι τρόφιμοι όσο και την παρατεταμένη απομόνωση σε δομές της οργάνωσης - περιστατικά για τα οποία δεν καταδικάστηκε κανένας κατηγορούμενος. Περιγράφει, δε, την απομόνωση που υπέστησαν καταγγέλλοντες ως «ένα μέτρο σωφρονισμού της δομής» και πως οι τρόφιμοι τοποθετούνταν σε υποχρεωτική εργασία, θέτοντας την εκπαίδευσή τους σε δεύτερη μοίρα, και ως αντάλλαγμα τους δίνονταν κουπόνια, τα οποία είχαν ελάχιστο αντίτιμο, ως «αμοιβή». Προς επίρρωσιν του σκεπτικού της έφεσης, η εισαγγελική λειτουργός αναφέρεται σε στοιχεία της δικογραφίας, έγγραφα και ηλεκτρονική αλληλογραφία σύμφωνα με τα οποία οι εργασίες κατανέμονταν ανάλογα με τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο, όπως και πως εφαρμοζόταν «ανταλλακτικό» σύστημα βάσει του οποίου τα παιδιά μπορούσαν να έχουν τα –φαινομενικά– αυτονόητα, όπως ένα γεύμα ή μία βόλτα με φίλους, ανάλογα με τα κουπόνια που διέθεταν.

Βαριές δουλειές

Ταυτόχρονα, περιγράφει τις εργασίες στις οποίες υποχρεώνονταν καθημερινά τα παιδιά, χαρακτηρίζοντάς τες ως βαριές δουλειές, είτε στα χωράφια είτε σε αποθήκες, οι οποίες διαρκούσαν πολλές ώρες και κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, ακόμη και τους καλοκαιρινούς μήνες. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η εργασία συνδεόταν με όρους αποδοτικότητας, δηλαδή εξ ορισμού δεν είχε παιδαγωγικό περιεχόμενο ή προσανατολισμό, όπως προσχηματικά προβλήθηκε από την υπεράσπιση».

Στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο θα κληθούν, λοιπόν, όχι μόνο οι πέντε πρωτόδικα καταδικασθέντες, αλλά και οι τρεις που απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες, ενώ οι εφέτες θα κρίνουν το σύνολο του αποδεικτικού υλικού και όχι μόνο τα καταγγελλόμενα περιστατικά για τα οποία υπήρξε πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση.

Ιδιαίτερα επιβαρυντική είναι η εξέλιξη ειδικά για τον πατέρα Αντώνιο, ο οποίος τελικά καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών για πέντε από τις συνολικά 18 αξιόποινες πράξεις του κατηγορητηρίου και θα βρεθεί εκ νέου αντιμέτωπος με το σύνολο των καταγγελιών, σύμφωνα με τις οποίες είτε ενεργούσε από κοινού με συνεργάτες του είτε ήταν ο ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων, καθώς οι ανήλικοι βρίσκονταν υπό την προστασία του. Ετσι, στο Εφετείο θα βρεθεί αντιμέτωπος και με το ενδεχόμενο βαρύτερης ποινής από αυτήν των 4 χρόνων και 3 μηνών (εξαγοράσιμη) στην οποία καταδικάστηκε πρωτόδικα.