Λίγο πριν πέσει αυλαία στην πολύκροτη δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αλεξανδρούπολης για τον θάνατο της εγκύου που συγκλόνισε το πανελλήνιο, τη στρατηγική της διάχυσης ευθυνών χωρίς να αποδέχεται τυχόν δικές της φαίνεται πως επέλεξε η πρώτη από τις κατηγορούμενες για τον χαμό της Δέσποινας Καραγεωργίου.
Η κατηγορούμενη είναι η ειδική γιατρός που ήταν υπεύθυνη βάρδιας το βράδυ που η 37χρονη, η οποία βρισκόταν στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της, πέθανε στη μαιευτική κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης. Απολογούμενη επί 3,5 ώρες, ισχυρίστηκε ότι από τις 2.15 ώς τις 6.20 ήταν απλά… στο γραφείο της, το οποίο, όπως είπε, απείχε μόλις 1,5 λεπτό από τον θάλαμο όπου επί σχεδόν 2 ολόκληρες ώρες έδινε μάχη για τη ζωή της η Δέσποινα.
Η κατηγορούμενη καταλόγισε ευθύνες τόσο στις συγκατηγορούμενές της (μία ειδικευόμενη γυναικολόγο, μία μαία και μία βοηθό νοσηλεύτριας) οι οποίες, όπως είπε, δεν την ειδοποίησαν παρά μόνο όταν ήταν ήδη πολύ αργά.
Στο εύλογο ερώτημα ενός εκ των δικαστών, για ποιο λόγο, ενώ η ίδια είχε δώσει οδηγία να ελέγχονται τα ζωτικά σημεία της 37χρονης ανά τρεις ώρες, η ίδια επί 4 ώρες δεν εμφανίστηκε ούτε για ένα λεπτό για να δει πώς είναι η ασθενής, ισχυρίστηκε πως «ο ειδικός δεν υποκαθιστά το νοσηλευτικό προσωπικό. Ο ειδικός επιλαμβάνεται όταν ενημερωθεί ότι κάτι έχει συμβεί».
Η κατηγορούμενη χαρακτήρισε ανακρίβειες όσα κατέθεσαν κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο διευθυντής και ο αναπληρωτής διευθυντής της μαιευτικής-γυναικολογικής κλινικής, ισχυριζόμενη ότι παρουσίασαν αντιεπιστημονικά δεδομένα, ενώ υπονόησε μέχρι και ότι υπάρχουν «συσχετισμοί» μέσα στο νοσοκομείο, που προφανώς ήθελαν να την… πολεμήσουν.
Υποτίμησε τις μαρτυρίες για την κλινική εικόνα της ασθενούς, αρνήθηκε ότι «σφάδαζε» από τους πόνους, ενώ αμφισβήτησε την κατάθεση μιας νοσηλεύτριας ότι οι φωνές της 37χρονης της θύμισαν ψυχιατρικό περιστατικό, λέγοντας «και τι έκανε η νοσηλεύτρια για να βελτιωθεί η ασθενής, αν ήταν όντως τόσο σοβαρή η κατάστασή της;».
Ο συνοδός
Είπε μάλιστα ότι «θα είχε μικρή σημασία αν είχε συνοδό μέσα στον θάλαμο» η θανούσα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ακόμη και ο διοικητής του ΠΓΝΑ είπε ψέματα όταν κατέθεσε ότι η γυναίκα θα μπορούσε να έχει μαζί τον σύζυγό της κατά τη νοσηλεία της, με απόφαση της ειδικής γιατρού. Επικαλέστηκε έγγραφο στο οποίο αναφερόταν ότι η απόφαση για συνοδό ανήκει στον διευθυντή της εκάστοτε κλινικής, τον οποίο βέβαια θα μπορούσε η ίδια να ενημερώσει ώστε να έμενε εκεί ο σύζυγος της Δέσποινας και η κατάληξη να ήταν εντελώς διαφορετική.
Πολλή ώρα αφιερώθηκε και στην προσπάθειά της να καταρρίψει τις καταθέσεις άλλων γιατρών αναφορικά με παραλείψεις της. Τέλος, κλείνοντας την απολογία της δήλωσε πως έχει εμπιστοσύνη στην κρίση του δικαστηρίου για την απόδοση δικαιοσύνης και την ανάδειξη της αλήθειας, λέγοντας ότι η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από φοβισμένους, αλλά από καταρτισμένους γιατρούς.
