Aπολογία με... παραμύθια από τον Αναγνωστόπουλο

Είχαν περάσει ήδη οι πρώτες πέντε ώρες από τη συνολικά δεκάωρη απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου και η πρόεδρος του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών με επανειλημμένες ερωτήσεις προσπαθούσε να κάνει τον κατηγορούμενο να μιλήσει για τη μέρα που δολοφόνησε την 20χρονη Καρολάιν Κράουτς.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία από πρόθεση και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση περιέγραφε τη σχέση του με τη σύζυγό του σαν να μιλούσε σε έναν φίλο του για τη γυναίκα της ζωής του. Επαναλάμβανε διαρκώς τις λέξεις «ευτυχία», «παραμύθι», «αγάπη», «κοινή ζωή», «σπίτι των ονείρων μας» και χρησιμοποιούσε χρόνο ενεστώτα μιλώντας για το θύμα. «Προτεραιότητά μου είναι να είναι η Καρολάιν ευτυχισμένη», έλεγε σαν να μην την είχε σκοτώσει ένα χρόνο πριν στο σπίτι τους στα Γλυκά Νερά.

Κατά τη διάρκεια της χειμαρρώδους απολογίας του ζήτησε μόνο μία φορά να πιει νερό, δεν ζήτησε καμία διακοπή και απαντούσε αναλυτικά και ήρεμα, σαν να περιέγραφε τη ζωή κάποιων άλλων. Οι μόνες στιγμές που έδειχνε να δυσκολευόταν ήταν όταν έπρεπε να περιγράψει τις στιγμές που η Καρολάιν τού είχε επιτεθεί λεκτικά· απέφευγε να αναφέρει τα λόγια της και επαναλάμβανε: «Δεν μου είναι εύκολο να πω κάτι κακό για την Καρολάιν. Για μένα είναι η γυναίκα της ζωής μου».

Τουλάχιστον τρεις φορές η πρόεδρος του δικαστηρίου τού επισήμανε ότι «είστε εδώ για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας και ό,τι πείτε από ’δώ και πέρα έχει πολύ μεγάλη σημασία». Ομως ο κατηγορούμενος επανερχόταν σε αυτά που ήθελε να πει: σε κάποιο μαγευτικό ταξίδι ή στον γάμο τους ένα ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία της Πορτογαλίας. Ωσπου έφτασε στη μέρα της δολοφονίας και η πρόεδρος τον ανάγκασε να περιγράψει με λεπτομέρεια την αλληλουχία των γεγονότων. Μέχρι εκείνη τη στιγμή το μόνο μεμπτό που είχε αναφέρει για το θύμα ήταν ότι είχε κάποιες εξάρσεις θυμού που την έκαναν να θολώνει για λίγη ώρα, κάποιες από τις οποίες είχε καταγράψει η Καρολάιν στο ημερολόγιό της.

Σε αυτό ακριβώς βάσισε και την υπερασπιστική του γραμμή, αλλά από τις ερωτήσεις των δικαστών και της εισαγγελέως ήταν σαφές ότι ο ισχυρισμός του δεν έπεισε. Και αυτό επειδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κατηγορούμενος επιχείρησε να τους πείσει ότι η Καρολάιν νευρίασε για ασήμαντη αφορμή και εκείνος, όπως πάντα, επέλεξε να την αφήσει να ηρεμήσει. Τρεις φορές ανέβηκε στο δωμάτιό της μαζί με το παιδί για να την πείσει να κοιμηθούν μαζί και την τέταρτη, χωρίς να έχει μαζί του το μωρό, θόλωσε, έπεσε πάνω της, πίεσε το πρόσωπό της στο μαξιλάρι και της προκάλεσε ασφυξία.

Για όλα αυτά, όπως είπε, έφταιγε ο ίδιος που είχε υπερεκτιμήσει τον εαυτό του και νόμιζε ότι μπορούσε να διαχειρίζεται τις εκρήξεις θυμού της Καρολάιν. Οταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, «έκλαιγα, τραβούσα τα μαλλιά μου, πήγαινα πάνω-κάτω». Σε λίγη ώρα έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιο «ληστεία μετά φόνου και θανάτωση σκύλου» για να πείσει ότι αδίστακτοι ληστές είχαν εισβάλει στο σπίτι του.

Πρόεδρος: Πιστεύατε ότι με αυτόν τον τρόπο θα γινόσασταν πιστευτός;

Κατηγορούμενος: Οχι, λειτουργούσα σπασμωδικά, δεν ήξερα τι έκανα.

Πρόεδρος: Μα, η αστυνομία σάς πίστεψε. Οι ληστές επικηρύχθηκαν για 300.000 ευρώ.

Κατηγορούμενος: Οταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών, ήξερα ότι θα βρουν την αλήθεια.

Πρόεδρος: Ομως πέρασαν 37 μέρες και ήσασταν ελεύθερος.

Κατηγορούμενος: Εχει γίνει πολλή συζήτηση γι’ αυτές τις 37 μέρες, ακόμα και από ανθρώπους που δεν τους αφορά...

● Στις 16 Μαΐου η εισαγγελική πρόταση.

Το υπόγειο

Ο κατηγορούμενος έδειχνε σαν να είχε κάνει αμέτρητες φορές πρόβα την απολογία του. Για όλα είχε μια απάντηση και την εξέφραζε όσο πιο πειστικά μπορούσε για να δείχνει αυτονόητη. Ομως, υπήρξε μια ερώτηση της προέδρου που του προκάλεσε αμηχανία: «Προκύπτει ότι πήγατε στο υπόγειο λίγο μετά το μήνυμα που σας έστειλε η Καρολάιν. Πότε πήγατε εκεί και γιατί;». Ο κατηγορούμενος αρχικά απάντησε ότι δεν θυμόταν και στη συνέχεια ανέφερε ότι μπορεί να είχε χρειαστεί κάτι άνευ σημασίας. Η παρουσία στο υπόγειο πριν από τη δολοφονία ενισχύει την εκδοχή του προμελετημένου -και όχι εν βρασμώ- εγκλήματος.

Η εισαγγελέας

«Ο τρόπος που απολογηθήκατε θα έλεγε κανείς ότι ήταν σαν αρχικά να υποστηρίζατε την κατηγορία και στη συνέχεια σαν να μιλούσατε για ένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας. Περίμενα εναγωνίως να καταλάβω τι ήταν αυτό που δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον φόνο. Θέτω ως δεδομένο ότι ξέρουμε, με βάση την ιατροδικαστική έκθεση, την εργώδη προσπάθειά σας να προκαλέσετε αυτόν τον θάνατο. Ο λόγος σας ήταν πολύ στρογγυλεμένος, δεν μπόρεσα να καταλάβω τι σας προκάλεσε θυμό εκείνο το βράδυ».

Η Λυδία

Ο κατηγορούμενος ευχαρίστησε την πρόεδρο όταν τον ρώτησε γιατί έβαλε το παιδί δίπλα στη νεκρή μαμά του. «Χαίρομαι που με ρωτάτε. Είναι κάτι που έχει συζητηθεί αρκετά. Δεν μπορούσα να την αφήσω στον κάτω όροφο. Δεν ήξερα πότε θα έρθει η αστυνομία...», είπε, αλλά η δικαστής επέμεινε ότι θα μπορούσε να βάλει το παιδί στο λίκνο για να μη νιώθει το παγωμένο σώμα της μητέρας του. «Στα σκατά που έφτιαξα με ένοιαζε να ήταν όσο πιο ασφαλές γινόταν το παιδί. Εκεί ήταν ασφαλές, δεν μπορούσε να πέσει», απάντησε ο γυναικοκτόνος.