Η οδύσσεια ενός Σομαλού σε Ελλάδα και Τουρκία

Ανελέητο ξύλο, κλοπή των λιγοστών υπαρχόντων του και επαναπροώθηση βίωσε στην Ελλάδα. Φυλάκιση, κακομεταχείριση, πείνα και τελικά απέλαση στη Σομαλία τον περίμενε στην Τουρκία. Αυτή είναι σε λίγες γραμμές η ιστορία της ζωής του Αμπντουλάχ Α. από τον Αύγουστο του 2021 έως και σήμερα, που ζει κρυμμένος στο Μογκαντίσου, προσπαθώντας να αποφύγει τους διώκτες του, στη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πατρίδα του.

Ο 24χρονος από τη Σομαλία έφυγε από τη χώρα του πιστεύοντας ότι αν κατάφερνε να περάσει στην Τουρκία, τότε η ζωή του θα κυλούσε πλέον ειρηνικά. Σε αντίθεση με την πατρίδα του, όπου, όπως υποστηρίζει, σκότωσαν τον πατέρα του και τα δύο του παιδιά. Τότε, καταδιωκόμενος, αποφάσισε να φύγει με πλαστό διαβατήριο και απώτερο στόχο να φτάσει στην Ελβετία, όπου τον περιμένει ο αδελφός του. Αρχικά ζήτησε άσυλο στην Τουρκία, αλλά του αρνήθηκαν. Τότε αποφάσισε να περάσει στην Ελλάδα.

Τώρα από τη Σομαλία επικοινώνησε μαζί μας όταν αναγνώρισε τον εαυτό του σε φωτογραφία σε ένα από τα δεκάδες ρεπορτάζ για τις επαναπροωθήσεις. Και μάλιστα σε ένα περιστατικό με αυτόπτες μάρτυρες ένα ολόκληρο χωριό που βοήθησε τους πρόσφυγες, αλλά στη συνέχεια είδαν αστυνομικούς να τους παίρνουν τα χρήματα, τα κινητά τηλέφωνα, να τους φορτώνουν σε ένα λευκό βαν χωρίς πινακίδες και τελικά να τους εξαφανίζουν.

Ηταν 29/8/2021, όταν μια βάρκα με πρόσφυγες έφτασε στην παραλία Ποτάμι στο Καρλόβασι Σάμου. Σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες, επέβαιναν περίπου 25 άτομα, τα οποία με την άφιξή τους έσπευσαν να κρυφτούν στα γύρω βουνά, ενώ χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η μεγαλύτερη ομάδα, αποτελούμενη από περίπου 20 ανθρώπους, προχώρησε και έφτασε μέχρι το χωριό Λέκα, όπου εκεί τους αντιλήφθηκαν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του οικισμού όπου συνέβησαν όλα τα παραπάνω. Ο Αμπντουλάχ ήταν ανάμεσα στους έξι που έμειναν πίσω.

«Το σκάφος έδεσε στη Σάμο στις 8-9 το πρωί. Συναντήσαμε κόσμο που καθόταν στην παραλία, μετά τρέξαμε και χάθηκα με άλλους πέντε. Τρέχαμε 40 λεπτά. Οταν περπατούσαμε, μας σταμάτησε ένας άντρας που οδηγούσε μια μοτοσικλέτα και είπε ότι θα μας βοηθήσει και τότε έκανε ένα τηλεφώνημα». Αντί όμως για βοήθεια, γύρω στις έξι το απόγευμα έφτασαν κάποιοι με μαύρες στολές και μάσκες. Τους εντόπισαν στα βουνά. «Είναι οι άνθρωποι που μας βασάνισαν και μας πήραν ρούχα, παπούτσια, τηλέφωνο, χρήματα και οτιδήποτε άλλο» περιγράφει. «Ο τρελός με παρενόχλησε, ο τρελός με βασάνισε και πήρε ό,τι είχα μαζί μου. Ημασταν έξι άτομα, μας έδειραν και μας έκλεψαν και μας πέταξαν στη θάλασσα» επαναλαμβάνει ακόμα και σήμερα, χωρίς να χωράει ο νους του όσα του συνέβησαν.

Στη συνέχεια τους φόρτωσαν σε ένα κλειστό βαν. «Μας μετέφεραν σε ένα μικρό καραβάκι και στη συνέχεια μάς πέταξαν στη θάλασσα. Στο σκάφος αυτό ήμαστε συνολικά 27 άτομα, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό και χωρίς μπουφάν, αφού και αυτά μας τα είχαν πάρει». Ευτυχώς για τους ίδιους, ύστερα από μια ώρα στα κύματα κατέληξαν, όπως λέει, σε ένα μικρό ακατοίκητο νησί από όπου μπορούσαν να δουν τα βουνά της Τουρκίας. Αλλά η πείνα και κυρίως η δίψα ήταν τεράστια. «Δοκιμάσαμε να πιούμε νερό από τη θάλασσα. Νιώθαμε ότι θα πεθάνουμε». Εμειναν εκεί μια ολόκληρη ημέρα και μια νύχτα. Την επομένη τούς εντόπισε το Λιμενικό της Τουρκίας. Νόμιζαν και πάλι ότι θα τους βοηθούσαν. Οι Τούρκοι όμως είχαν άλλα σχέδια. «Θέλησαν να μας καταστρέψουν αλλά τελικά μας συνέλαβαν».

Τους οδήγησαν αρχικά στο Κανκιρί στα βάθη της Βορειοδυτικής Τουρκίας, σε μια φυλακή που περιγράφεται ως «τύπου Ε΄ κλειστή φυλακή», όπου παρέμειναν αρκετούς μήνες. Μετά τον μετέφεραν σε μιαν άλλη στην Αγκυρα, όπου συνολικά έπειτα από 16 μήνες τον απέλασαν στη Σομαλία. Εκεί όπου ζει με πλαστά στοιχεία, προσπαθώντας να περνά απαρατήρητος, μέχρι να βρει τρόπο να δοκιμάσει εκ νέου το πέρασμα στην Ευρώπη…

Ο ίδιος θέλει να στείλει ένα μήνυμα: «Επεσα θύμα βίας και με αντιμετώπισαν πέρα από κάθε έννοια ανθρώπου με δικαιώματα», μας τόνισε, ελπίζοντας ότι, αν δημοσιοποιηθεί η ιστορία του, ίσως την επόμενη φορά να έχει καλύτερη τύχη.