Την ώρα που διάβαζα το άρθρο της Νόρας Ράλλη στη χθεσινή «Εφ.Συν.», «Είναι η στατιστική, ηλίθιε!» με το οποίο «απαντάει» στον Αλ. Κούγια και στις αθλιότητες που ξεστόμισε για τις γυναικοκτονίες, έπεσα πάνω στο καινούργιο τραγούδι του Δημήτρη Μυστακίδη, που έγραψε με αφορμή τα όσα φρικτά γίνονται και έρχονται στο φως το τελευταίο διάστημα (γυναικοκτονίες, σεξουαλική, σωματική, ψυχολογική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση κ.ά.). Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον δημιουργό να μας τα πει μέσω της ανάρτησής του στο Facebook.
«Στις 27/9/2017 ξεκίνησε η δίκη της Π, μιας νεαρής γυναίκας που στην προσπάθειά της να αμυνθεί σε σεξουαλική επίθεση, σκότωσε τον επίδοξο βιαστή (δικό της και της φίλης της). Η ποινή της 15 χρόνια, χωρίς να της αναγνωριστεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Ένα δικαίωμα που είναι αναγνωρισμένο όταν απειλείται η ιδιοκτησία, όχι όμως όταν απειλείται η σεξουαλική ελευθερία ή η ζωή μιας γυναίκας. Στο Εφετείο η ποινή της μειώθηκε στα 10 χρόνια. Το τραγούδι αυτό γράφτηκε μετά την ανάγνωση του βιβλίου "Μια γυναίκα απολογείται" της Μαρίας Λούκα που αναφέρεται στην ιστορία της Π. Διαβάστε το στην πρώτη ευκαιρία. Θα σκεφτείτε και θα αναθεωρήσετε πολλά γιατί πιστεύω πως καθήκον μας είναι να προσπαθούμε κάθε μέρα να γίνουμε καλύτεροι. Να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να τα διορθώνουμε. Να ζητάμε συγγνώμη όταν χρειάζεται.
Όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό μ' έκαναν να προβληματιστώ. Και για αυτά που συμβαίνουν γύρω μου αλλά κυρίως για αυτά που συμβαίνουν μέσα μου. [...] Εμείς η γενιά του '70 μεγαλώσαμε δυστυχώς με αυτά τα πρότυπα. Με μια μικρή βουτιά στα εσώψυχα σίγουρα θα αναγνωρίσετε οι συνομήλικοι αυτές τις συμπεριφορές. Η πατριαρχία είναι εδώ. Το ίδιο και οι γυναικοκτονίες. Ας σπάσουμε το απόστημα και από άνδρες να γίνουμε άνθρωποι».
Να προσθέσω μόνο ότι το τραγούδι ερμηνεύει εξαιρετικά η Μάρθα Φριντζήλα και πως το βιβλίο της Μαρίας Λούκα, «Μια γυναίκα απολογείται», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.
