Μια εξαιρετική ζεϊμπεκιά του μεγάλου Γιώργου Μητσάκη (μουσική - στίχοι) επέλεξα για να εκφράσω τα συναισθήματα που είμαι σίγουρη ότι διακατέχουν όλους όσοι αγαπάμε τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τις επισκέψεις στα μουσεία μετά την απόφαση της κυβέρνησης να τα «κλειδώσει» για ακόμα μία φορά, αν και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, μετά τα μέτρα που πάρθηκαν ώστε να μπορούν να διεξάγονται, είναι από τις πιο ασφαλείς δραστηριότητες στην κορονο-εποχή.

Και μην πει κάποιος ότι το τραγούδι δεν έχει καμιά συνάφεια με το θέμα που θίγω, γιατί και η τέχνη έρωτας είναι, και μάλιστα βαρύς κι αγιάτρευτος, και ζωή χωρίς αυτά τα δύο μπορεί να υφίσταται, αλλά δεν αντέχεται...