Είναι οι Coyote’s Arrow, μία «οικογένεια» που αποτελείται από αγαπημένα άτομα του ελληνικού underground και ετοιμάζονται να παρουσιάσουν ζωντανά τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο "Medicine" στον φυσικό τους (και μας) χώρο, το θρυλικό An Club [όλο το info ΕΔΩ].
Μια συζήτηση μαζί τους είναι πάντα χειμαρρώδης και γεμάτη ευθύτητα και ο κιθαρίστας τους Δημήτρης Μάνθος μας περιγράφει τον «δικό τους δρόμο». Έναν δρόμο που δεν είναι μόνο μουσικός, έχει κοινωνικό πλαίσιο, ασκεί σκληρή κριτική και στέλνει ξεχωριστά μηνύματα.
Οι Coyote's Arrow μας δηλώνουν «επειδή η εν τη κοινωνία ζωή είναι φρενοκομείο, πρέπει ο καθένας μας να ψάξει να βρει το δικό του τρόπο ψυχοθεραπείας χωρίς να επηρεάζει αρνητικά τους γύρω του» και μας καλούν όλους σε ένα μοναδικό live το Σάββατο 30 Νοεμβρίου.
“Medicine” λοιπόν. Ο τίτλος του καινούργιου σας album. Ψάχνουμε κάποιο φάρμακο ή το βρήκαμε; Κι αν το έχουμε βρει ποιο είναι;
Από τα πολύ παλιά τα χρόνια όλοι ένα φάρμακο ψάχνουν. Ένα φάρμακο μπορεί να είναι η ουσία εκείνη που θα σε βοηθήσει να μην πονά το σώμα σου και η ψυχή σου.
Από την άλλη, φάρμακο μπορεί να είναι μία ιδεολογία ακόμα και μία θρησκευτική πίστη. Στην ερώτηση σου αν έχουμε βρει ποιο είναι το φάρμακο, μιλώντας πάντα για εμάς και όχι για κάποιον άλλον, η πρόταση μας είναι η μουσική. Η μουσική μας ενώνει και μας κάνει δημιουργικούς, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της ‘’ψυχικής μας αντιβίωσης’’. Είναι το όπλο μας, ενάντια στην τρέλα και την ψυχοπάθεια που διακατέχει την καθημερινότητα όλων μας.
Όπως λέει όμως και ο εθνικός οργανισμός φαρμάκων κανένα φάρμακο δεν είναι ακίνδυνο.
Δεν μένετε, πάντως, στάσιμοι μουσικά, συνεχίζετε και βάζετε νέα πράγματα, με τον ήχο σας να παραμένει αναγνωρίσιμος.
Τα μέλη της μπάντας ακούνε όλα τα είδη μουσικής, γιατί η μουσική έχει να κάνει με την έμπνευση και όταν κάτι είναι εμπνευσμένο, αγγίζει την ψυχή σου άσχετα με το είδος.
Θα λέγαμε πως όταν πονάει η ψυχή σου, αποτυπώνεται στη μουσική και βρίσκει ανταπόκριση στις καρδιές και των άλλων ανθρώπων. Αν παρατηρήσεις κατά γενικό κανόνα και με σπάνιες εξαιρέσεις, μπάντες που γίνανε μουσικές βιομηχανίες, απέκτησαν απίστευτη άνεση, άρχισαν να ζούνε στην πολυτέλεια και στη χλιδή, σταμάτησαν να βγάζουν και καλή μουσική. Και ο λόγος είναι ότι δεν είχανε πια να πούνε κάτι που θα αγγίξει τις συναισθηματικές μας χορδές.
Ο ήχος μας παραμένει αναγνωρίσιμος όπως ανέφερες γιατί κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, όπως η αγάπη μας προς συγκεκριμένα είδη μουσικής.
Συντηρητικοποίηση, εκφασισμός, απελπισία. Υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά που ζούμε; Υπάρχει χώρος για αισιοδοξία; Δεν ρωτάω τυχαία. Ως μπάντα και ως άτομα έχετε ξεκάθαρη θέση κοινωνικά και πολιτικά.
Σε όλη τη γη, όλα τα συντηρητικά καθεστώτα, για να μπορούν να συνεχίσουν το έργο τους κατά καιρούς όταν έρχονται σε αδιέξοδο, χρησιμοποιούν τους απελπισμένους και τους φτωχούς με το φόβο του φασισμού, αλλά και πολλές φορές στρέφοντάς τους επίτηδες προς το φασισμό. Δυστυχώς το πολιτικό θερμοκήπιο μπορεί να παράγει όλων των ειδών τα φρούτα, γιατί βρίσκει γόνιμο έδαφος. Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη, γιατί οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι στην χαζομάρα και τα εγώ τους. Έχουν κουμπιά που ρυθμίζουν τις συμπεριφορές τους… Είναι φτιαγμένοι έτσι από τη φύση τους...
Η απάντηση σε όλο αυτό είναι η κοινωνικότητα και το καθαρό μυαλό, ώστε να μην παρασύρονται από τα τεχνητά γεγονότα και τον τρόπο παρουσίασης τους. Δυστυχώς όμως, ο άνθρωπος έχει πάψει να είναι κοινωνικός με αποτέλεσμα να παρακολουθεί απομονωμένος και μαστουρωμένος με νόμιμα και παράνομα ναρκωτικά, δείγματα από τα λύματα και τις αναφορές του ΕΟΦ. Βλέποντας όλα αυτά δεν μπορείς να είσαι πολύ αισιόδοξος. Παρόλα αυτά πρέπει να βρούμε τη δύναμη να βοηθάμε ο καθένας με τον τρόπο του. Εμείς με τη μουσική μας σε όποιον χρειάζεται και για οποιοδήποτε δίκαιο αγώνα.
Πώς και αποφασίσατε η παρουσίαση να έχει τόση χρονική απόσταση από την κυκλοφορία του album; Κινούνται οι Coyote’s Arrow σε κάποια πλαίσια πιο «εμπορικά»;
Δηλαδή να υπάρχει πλάνο προώθησης του υλικού σας κλπ ή τραβάτε τον δικό σας πιο DIY δρόμο;
Δεν υπήρξε καμία απόφαση ώστε να υπάρχει τόση χρονική απόσταση από την κυκλοφορία του album έως την παρουσίαση του. Απλά δεν μας έβγαιναν οι ημερομηνίες, γιατί είμαστε ελαφρώς πολυάσχολα ρεμάλια. Νομίζω ότι αυτό απαντάει και στο αν κινούμαστε σε πιο εμπορικό πλαίσιο. Όταν κάνουμε ένα δίσκο πολλά πράγματα τα κάνουμε μόνοι μας, πολλά πράγματα τα κάνουν άλλοι για μας. Δεν είναι εμπορικό, ούτε diy. Είναι ο δικός μας δρόμος.
Ακόμη ένα live, λοιπόν στο Αν. Το An για πολλούς από εμάς είναι το σπίτι μας, αλλά για κάποιους από εσάς αυτό είναι σχεδόν κυριολεκτικό. Πόση σημασία εξακολουθεί να έχει ο συγκεκριμένος χώρος για την underground σκηνή;
Τι πιο φυσικό από ένα ακόμα live στο Αn club… για όλους μας είναι κάτι σαν σπίτι μας. Είναι το μουσικό μας σπίτι. Μόνο με Deus ex machina πρέπει να παίξαμε γύρω στις 150 φορές.
Το An club ήταν ο μουσικός φάρος για όλους όσους είχανε μουσικές ανησυχίες σε αυτή τη χώρα και έχουν παίξει όλες οι ελληνικές ροκ μπάντες και σε πολλές περιπτώσεις και ξένες. Είναι το μοναδικό μέρος στο οποίο μπορείς να δεις τις πιο διάσημες μπάντες στην Ελλάδα και ταυτόχρονα πάρα πολλές μπάντες που μπορεί να είναι και το πρώτο τους live. Έχουμε παρακολουθήσει θρυλικά ονόματα, ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία σε όλους τους καινούργιους να παίξουν. Για αυτό άλλωστε πολλοί το αποκαλούν ‘’φυτώριο’’ της ελληνικής σκηνής.
Φανταστείτε ότι αυτό το μέρος πήγε να κλείσει δύο φορές, με την προοπτική να μην ξανανοίξει ποτέ… και πάλι ξανά άνοιξε. Στα δύο αυτά κλεισίματα που έγιναν, έπαιξαν όλες οι τότε μπάντες που είχε στηρίξει το an, όπου προς το τέλος του κάθε live, το μαγαζί γκρεμιζόταν κυριολεκτικά και δεν έμενε τίποτα. Παρόλα αυτά μετά από λίγο καιρό, ξανά άνοιγε… είναι απίστευτο. Για όλους αυτούς τους λόγους το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το μέρος δεν πρέπει να κλείσει ποτέ. Το AN club δεν προσφέρει στο underground, είναι το underground!
Και μιας και ρώτησα για σκηνή. Υπάρχει underground σκηνή; Δηλαδή σχήματα υπάρχουν άπειρα και εξαιρετικά, αλλά δεν είμαι σίγουρος εάν υπάρχει αυτή τη στιγμή η έννοια της κοινότητας, της στήριξης, της αλληλεγγύης.
Αυτή η ερώτηση για να απαντηθεί πρέπει να προσδιορίσουμε τι ακριβώς είναι το underground στη μουσική σκηνή. Βέβαια αυτό είναι μία τεράστια συζήτηση. Τι είναι τελικά ο πρεζάκιας μουσικός με το ένα πόδι στον τάφο; Είναι οι μπάντες που παίζουν σε συναυλίες και φεστιβάλ όπως αντί ρατσιστικά φεστιβάλ και αντιφασιστικά; Είναι τα μουσικά κινήματα τα οποία δεν υποστηρίζονται από την επίσημη μουσική βιομηχανία; Θα μπορούσαμε να θέτουμε επί ώρα ερωτήσεις για το τι μπορεί να είναι το underground. Η έννοια της κοινότητας, της στήριξης και της αλληλεγγύης που κατά καιρούς μπορεί να εκφράζει αυτή η μουσική σκηνή, έχει να κάνει σύμφωνα με τη δικιά μας γνώμη με χαρισματικούς ανθρώπους από αυτόν τον χώρο, οι οποίοι είναι ικανοί να συσπειρώνουν τους υπόλοιπους ώστε να συμβαίνουν πράγματα…
Λίγα λόγια για τους Panx Romana και Diesel Cindy που συμμετέχουν στη συναυλία; Τι περιμένουμε από αυτή τη βραδιά;
Τι να πρωτοπούμε για τους Panx Romana... Eίναι μουσικά μας και πνευματικά μας αδέλφια. Έχουμε παίξει τόσα πολλά live μαζί, για όλα αυτά που αναφέραμε στην προηγούμενη ερώτηση, για την αλληλεγγύη, την στήριξη και την κοινωνικότητα και ο τραγουδιστής τους ο Φρανκ είναι ένα από αυτά τα χαρισματικά άτομα που ανέφερα και πριν. Δραστηριοποιούνται με ακτιβιστικές πρακτικές και δράσεις μέσα από την μουσική συλλογικότητα “Αντισώματα”, το “Immigraniada Festival” και το “Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων” με δράσεις αλληλεγγύης και πρωτοβουλίες που συμβάλουν στην ενίσχυση ευπαθών ομάδων, που πλήττονται άμεσα από την δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε σαν κοινωνία και σαν άτομα.
Οι Panx Romana είναι ζωντανοί θρύλοι που συνεχίζουν να εμπνέουν με τους στίχους τους και τη στάση ζωής τους. Μας τιμούν με τη μουσική τους και με τη φιλία τους.
Οι Diesel Cindy είναι μια φρέσκια πρόταση στην εγχώρια μουσική σκηνή, που τα μέλη τους είναι παλιές καραβάνες. Μας έκανε πολύ καλή εντύπωση η ενέργεια τους και τα γκάζια τους το καλοκαίρι που παίξαμε μαζί τους στο Love and Peace Festival, για αυτό και τους προτείναμε να συμμετέχουν στο live για την παρουσίαση του νέου μας δίσκου.
Ο τελευταίος λόγος ανήκει σε εσάς!
Αφού ο τελευταίος λόγος ανήκει σε μας θα θέλαμε να σας πούμε ότι επειδή η εν τη κοινωνία ζωή είναι φρενοκομείο, πρέπει ο καθένας μας να ψάξει να βρει το δικό του τρόπο ψυχοθεραπείας χωρίς να επηρεάζει αρνητικά τους γύρω του. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο έχουμε να σας προτείνουμε να έρθετε στο An club στις 30 Nοεμβρίου στην παρουσίαση του δίσκου μας μαζί με τους Panx Romana και τους Diesel Cindy. Θα xαρούμε πολύ να σας δούμε, ακόμα και αν δεν σας ξέρουμε
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας