Κυριάκος Δαρίβας: Γιορτάζουμε τον δρόμο που άνοιξε πρώτος ο Παύλος

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Κυριάκο Δαρίβα; Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ντράμερ, εξέχον μέλος της ελληνικής rock σκηνής και με συνεργασίες με τον Παύλο Σιδηρόπουλο (Απροσάρμοστοι), τον Δημήτρη Πουλικάκο και άλλους πολλούς.

Ο Κυριάκος Δαρίβας, πλέον, έχει δημιουργήσει μια ξεχωριστή μουσική ομάδα με όνομα «Η Γιορτή για τον Παύλο» και στόχο να παραμείνει ζωντανή η κληρονομιά του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Η Γιορτή για τον Παύλο επιστρέφει στα συναυλιακά δρώμενα παρέα με τα Μωρά στη Φωτιά του Στέλιου Σαλβαδόρ, αυτή τη φορά στο Θέατρο Βράχων στις 28 Σεπτεμβρίου.

Η ιστορική αυτή συναυλία ήταν και η αφορμή για να συνομιλήσουμε με τον Κυριάκο Δαρίβα. 

Η γιορτή για τον Παύλο ξανά λοιπόν. Τι γιορτάζουμε από τον Παύλο και γιατί;

Οι Απροσάρμοστοι του Παύλου Σιδηρόπουλου ήταν το γκρουπ που τον συνόδευε από τότε που μας βρήκε πιτσιρικάδες το 1979 έως το 1990 που μας άφησε. Οι Απροσάρμοστοι συνέχισαν να μεταλαμπαδεύουν το έργο του από τον θάνατό του μέχρι το 2022 όταν και διαλύθηκαν.

Όταν λοιπόν το «Κύτταρο» με πλησίασε για να δούμε πώς θα συνεχιστεί το ετήσιο αφιέρωμα στον Παύλο, η ιδέα μου ήταν πως θα ήθελα να γίνει κάτι πολύ όμορφο, κάτι που θα ήταν σαν μια γιορτή και πάνω σε αυτή την λογική κτίστηκε. Η «Γιορτή για τον Παύλο» είναι η μεγάλη μουσική παρέα ανθρώπων που είτε έπαιξαν, είτε συνυπήρξαν στα ίδια live, είτε μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν μουσικά με τον Παύλο.

Από τον Παύλο γιορτάζουμε τον δρόμο που αυτός πρώτος άνοιξε, καταθέτοντας την ψυχή του μέσα από στίχους-μαχαιριά στην καρδιά, μιλώντας για τις καθημερινές αγωνίες, τη παθογένεια και υποκρισία της αγίας ελληνικής οικογένειας (τραγούδι «Θάνατος»), τα ναρκωτικά και την καταδίκη τους (τραγούδι «Ήτα»), τις μάζες με τους προσωπικούς μας εφιάλτες.

Πώς επέλεξες τους μουσικούς που θα συμμετάσχουν σε αυτή την ιστορική βραδιά;

Η επιλογή για μένα είχε τρία συστατικά: γνώση του έργου του Παύλου, σεβασμό και αγάπη για αυτό που πάμε να κάνουμε. Η παρέα που στήθηκε και οι σχέσεις που καλλιεργήθηκαν μέσα σε αυτήν, δεν υπήρχε ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Μουσικοί όπως Σαλβαδόρ, Φρανκ, Σπυρόπουλος, Λαγγουρέτος που από μόνοι τους γεμίζουν «Κύτταρα» και Τεχνόπολες, αλλά και οι υπόλοιποι, Ράλλης, Κοντάκος, Γιαννάτος, Κοκαβέσης, Δάικος, Παπαδημητρίου, Εφεντάκης όλοι με την προσωπική τους μουσική καριέρα και ιστορία αγκάλιασαν με απίστευτη αγάπη και σεβασμό αυτό το εγχείρημα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις συναυλίες αυτές οι ηλικίες του κοινού ποικίλλουν; Πόσο σημαντικό είναι για εσένα να συμμετέχουν και νεότερες γενιές;

Πράγματι, στα επετειακά του Παύλυ, στις 3-4 πρώτες σειρές βλέπω παιδιά από 14 έως 25 χρονών. Είναι λοιπόν κομματάκι απίστευτο να αντικρίζει κανείς αυτό το θέαμα για έναν καλλιτέχνη που έχει πεθάνει εδώ και 34 χρόνια, που δεν «υπάρχει» εδώ και χρόνια στις playlist κανενός σταθμού, άνε σε κανένα ιντερνετικό ίσως. Σε αυτά τα παιδιά λοιπόν, σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει ένα τεράστιο μπράβο και «ευχαριστώ» γιατί μπόρεσαν να ανακαλύψουν τον Παύλο κάνοντας υπερβάσεις, ψάχνοντας για αλήθειες ειπωμένες τόσο όμορφα. Αυτοί μου δίνουν την δύναμη να συνεχίσω την Γιορτή μέχρι όσο. 

Υπάρχει τελικά καλό ελληνικό rock σήμερα; Υπάρχει γενικά ελληνικό rock;

Πιστεύω ότι ναι υπάρχει, αλλά σήμερα σε αντίθεση με τα 80ς ή και τα 90ς, το μέλλον ενός ελληνόφωνου ροκ σχήματος δεν το καθορίζει η ποιότητά του, αλλά το γνωστό σε όλους μας πια σύστημα το οποίο αποφασίζει με δικούς του κανόνες (σίγουρα όχι αξιοκρατικούς), τι είναι καλό και τι όχι. Πώς θα πλασαριστεί το «προϊόν» και όλα αυτά από ανθρώπους που, τις περισσότερες φορές, καμία σχέση με την μουσική δεν έχουν. Οπότε, αυτό που βλέπω στα περισσότερα νέα γκρουπ είναι η απογοήτευση και, δυστυχώς, η παραίτηση. Δύσκολοι καιροί, αλλά αν δύο πράγματα κατάλαβα στα 50 χρόνια που παίζω ροκ, η απάντηση στα προηγούμενα είναι επιμονή και υπομονή.

Η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή στην καριέρα σου;

Η καλύτερή μου στιγμή ήταν όταν γνώρισα τον Παύλο και η χειρότερη όταν από βλακώδη εγωισμό μου έμεινα εκτός Απροσάρμοστων για κάποιους μήνες.

Ποια θα ήταν η σύνθεση του ελληνικού super group;

Εφόσον μιλάμε για ροκ γκρουπ lead κιθάρα ο ένας και μοναδικός Γιάννης Σπάθας, δεύτερη κιθάρα Βασίλης Πετρίδης, μπάσο Αλέκος Αράπης, πλήκτρα Γιώργος Κοντραφούρης (όσο κι αν θεωρείται από τους κορυφαίους τζαζ πιανίστες την Ελλάδα ο Γιώργος έχει ροκ καρδιά), τύμπανα ο Γιώργος Τρανταλίδης, η επιτομή του ροκ παιξίματος. Κρουστά/φωνητικά λίγο το ένα λίγο το άλλο και ό,τι βάζει ο νους σας Δημήτρης Πουλικάκος, φωνή Παύλος Σιδηρόπουλος.

Και για το κλείσιμο υπάρχει μια αγαπημένη τριάδα τραγουδιών με τον Παύλο και γιατί;

Τα αγαπημένα μου τρία κομμάτια είναι

• «Αποκάλυψη» γραμμένη το 1984. Διαβάζοντας τους στίχους συνειδητοποιείς ότι μιλάει για την ελληνική κοινωνία, ίδια και απαράλλαχτη από τότε ως σήμερα.
• “Blues” οι στίχοι του προκαλούν πλημμύρα συναισθημάτων τόσο δυνατών που με λύγιζαν όταν το παίζαμε
• «Υποκριθείτε» για ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας μας.