«Μουσική είναι σαν να χορεύεις το χάος»

Το νέο τραγούδι που έβγαλε ο κος Κ λέγεται «Πού Πάμε Λέγε» και είναι το πρώτο track από το επικείμενο διπλό νέο άλμπουμ του, «Το Μέλλον». Μια σκέψη –για το τραγούδι– που «ξεκίνησε επί εποχής καραντίνας, αποτυπώθηκε σε μια ακουστική κιθάρα και ηχογραφήθηκε αρκετές φορές έκτοτε μέχρι να πάρει την τελική μορφή», όπως παρουσιάζει το κομμάτι η εκλεκτική δισκογραφική του εταιρεία, η Walnut entertainment. Τι σημαίνει αλήθεια ότι το «Πού Πάμε Λέγε» ξεκίνησε στην καραντίνα και ηχογραφήθηκε αρκετές φορές; Μας δίνει ο ίδιος ο κύριος Κ την εξήγηση: «Ξεκίνησε με μια ακουστική κιθάρα, σε ένα πολύ πιο αργό τέμπο, στη συνέχεια βάσει αυτής της κιθάρας προστέθηκαν τύμπανα, ηλεκτρική κιθάρα κ.λπ. αλλά δεν είχε φτάσει ακόμα στο peak του. Το κάθε έργο θέλει τον χρόνο του κι έχει τη διάθεσή του. Καιρό μετά, και παίζοντάς το σε διάφορα live, πλέον είχαν σχηματιστεί και άλλα τραγούδια παράλληλα, αλλά και η ομάδα των μουσικών που θα γράφαμε το άλμπουμ. Ξαναμπήκαμε έτσι στη διαδικασία της τελικής ηχογράφησης και το κομμάτι πήρε την τελική του μορφή με τις προσθήκες των φωνητικών και της μίξης».

● Και το άλμπουμ, τι θα περιλαμβάνει;

Θα περιλαμβάνει 16 καινούργια τραγούδια, 8 με την μπάντα μου και 8 ακουστικά, στα οποία με βάση την ακουστική κιθάρα εμφανίζονται κάποια στοιχεία όπως κρουστά ή πλήκτρα που παίζω. Θα κυκλοφορήσει σε ένα διπλό case με δύο κασέτες.

● Κασέτες; Είσαι περισσότερο της αναλογικής φάσης ή της πιο digital;

Ολα συμβαίνουν αναλογικά για να καταλήξουν εν τέλει in the box. Οι ηχογραφήσεις γίνονται σε έναν αναλογικό κόσμο, οι μίξεις μου σε ψηφιακό περιβάλλον.

● Ποια κυριαρχεί;

Στη ζωή μου στο στούντιο κυριαρχεί, θα έλεγα, η αναλογική πλευρά.

● Πώς λειτουργούσες στη διαδικασία της ηχογράφησης;

Μια σχετική προσοχή υπάρχει σε κάθε δίσκο στην τοποθέτηση των μικροφώνων, στη διάταξη των οργάνων ώστε όλοι να είμαστε άνετα να ζήσουμε τη στιγμή. Σε ένα μικρό στούντιο, σαν το δικό μου, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο αλλά τα καταφέρνουμε. Ειδικά σε μια ζωντανή ηχογράφηση το μόνο που ενδιαφέρει είναι να αποτυπωθεί η στιγμή, με τα σωστά και τα λάθη της. Τα επιπρόσθετα στοιχεία χρειάζεται να έχουν το ίδιο vibe, εκείνο της ζωντανής ηχογράφησης. Αυτό είναι δύσκολο κάποιες φορές. Παρ’ όλα αυτά, τα άλμπουμ για μένα είναι ημερολόγια, δεν έχεις πολλά να προσέξεις ή να αποφύγεις τελικά, είναι αυτό που ήταν εκείνη την περίοδο. Σίγουρα όταν βγαίναμε για τσιγάρο στην αυλή αποφύγαμε τα κουνούπια.

● Πόσοι διαφορετικοί κόσμοι (συν)υπάρχουν στη μουσική;

Οπως και στη ζωή έτσι και στη μουσική μπλέκονται τα σύμπαντα, οι ενέργειες ανθρώπων, ήχων και στίχων. Είναι σα να χορεύεις το χάος ή και στο χάος.

● Και πώς συνομιλούν στη μουσική ο παλιός με τον νέο κόσμο;

Ενας είναι στο τέλος, δεν είμαι σίγουρος για το πώς συνομιλούν. Μια σκέψη θα ήταν πως τις μουσικές που μίλησαν για κάποιο λόγο μέσα μας, ανά διαστήματα, τις κουβαλάμε μαζί μας. Και μέσα από τα φίλτρα του και τις εμπειρίες του ο κάθε μουσικός τα προσθέτει στη δική του ταυτότητα αφήνοντας κάθε φορά ένα καινούργιο λιθαράκι στην ιστορία.

● Ακούγονται τελικά οι φωνές και οι ανάσες των νέων δημιουργών; Βρίσκουν διέξοδο;

Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων εκεί έξω που έχουν κερδίσει την αυτονομία τους και τον σεβασμό μου, μέσα σε μια δύσκολη εποχή. Αν εννοείς αν υπάρχει βοήθεια από παράγοντες κ.λπ., θα έλεγα πως αυτό έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

● Στην παραγωγή της μουσικής;

Δεν δίνονται σε νέους καλλιτέχνες τα χρήματα να υλοποιήσουν έναν δίσκο.

● Στη διακίνηση της μουσικής;

Δυστυχώς ζούμε την εποχή της playlist, των μεσαζόντων δίχως όραμα για το ελληνικό τραγούδι –ελληνόφωνο και αγγλόφωνο–, με αποτέλεσμα ο κάθε μουσικός να κάνει πολλά περισσότερα από όσα του αναλογούσαν στο παρελθόν. Κάποιοι από αυτούς μπαίνουν στη διαδικασία να αναλάβουν όσα περισσότερα πόστα γεννά η μουσική τους και άλλοι όχι. Στο τέλος της μέρας ένας καλός δίσκος είναι πάντα εκεί, να τον ακούσουν όσοι ήταν να τον ανακαλύψουν.