Για τα Σάββατα του Φεβρουαρίου υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική πρόταση στο Club του Σταυρού του Νότου: παίζουν μαζί ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, ο Αργύρης Λούλατζης και ο Παντελής Κυραμαργιός. Θα ακούσουμε τραγούδια της προσωπικής τους δισκογραφίας αλλά και παραδοσιακά, έντεχνα και λαϊκά κομμάτια.

«Θα ακούσετε από Led Zeppelin και Τρύπες μέχρι Θεοδωράκη και παραδοσιακά» παίρνει πρώτος τον λόγο ο Παντελής. «Θα ταξιδέψουμε επίσης στην παράδοση της χώρας μας και αντλώντας έμπνευση από κάθε τι που μας αρέσει να ακούμε κι εμείς ως ακροατές» λέει και ο Γιώργος.

● Η ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν; Λειτουργεί και στη μουσική αυτό;

Γ.Ν.Ζ.: Λειτουργεί παντού και ειδικά στη μουσική κι ακόμα πιο ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους που είναι μακριά από βεντετισμούς, κακούς εγωισμούς και έπαρση.

Α.Λ.: Βεβαίως και λειτουργεί εφόσον υπάρχει αλήθεια, ειλικρίνεια, μεράκι και αγάπη.

Π.Κ.: Εχει λειτουργήσει πολύ τα προηγούμενα χρόνια. Υπήρχε ισχυρή συλλογικότητα στη δημιουργία και την παρουσίαση του έργου. Αυτό εκλείπει σταδιακά. Είμαστε σχεδόν όλοι απομονωμένοι. Χτίζουμε όμως σιγά σιγά τη δική μας παρέα και νιώθουμε όμορφα με αυτό.

●  Τι σας ενώνει;

Γ.Ν.Ζ.: Η ανιδιοτελής αγάπη για έκφραση μέσα από τη μουσική, σε συνδυασμό με τη φιλία μας και τα χρόνια που έχουμε μοιραστεί κοινές ανησυχίες και στόχους. Ηταν καιρός να το μοιραστούμε και στη σκηνή.

Α.Λ.: Η παρέα μας, οι κουβέντες και η αγάπη για τα τραγούδια.

Π.Κ.: Είμαστε και οι τρεις αναζητητές θαυμάτων και φωτός.

● Και τι είναι αυτό που έχει ο καθένας σας πολύ διαφορετικό από τους υπόλοιπους δύο;

Γ.Ν.Ζ.: Για κάθε θέμα ο καθένας μας έχει τη δική του προσέγγιση, η οποία, είτε συγκλίνει είτε απέχει, γίνεται απόλυτα αποδεκτή από τους άλλους δύο.

Α.Λ.: Ο καθένας μας έχει την ταυτότητα και την προσωπικότητά του. Επίσης, τον ήχο και την ψυχή του. Ολα αυτά μας κάνουν διαφορετικούς, μοναδικούς και ιδιαίτερους, αλλά πάνω στη σκηνή είμαστε μια ομάδα και μια ενέργεια.

Π.Κ.: Ο Αργύρης πίνει κρασί, εγώ πίνω ουίσκι και ο Ζερβάκης όλη την κάβα! Πέρα από την πλάκα, θα έλεγα ότι ο Αργύρης μεταδίδει έναν ιπποτικό ρομαντισμό ως κυρίαρχο συναίσθημα. Ο Γιώργης χαλιναγωγεί παράπονα και θυμούς ως επί το πλείστον. Εγώ μακάρι να ’ξερα...

● Είστε, τελικά, απόφοιτοι Λυκείου;

Γ.Ν.Ζ.: Είμαστε στο διδακτορικό της υπομονής και της ταλαιπωρίας του συστήματος. Απόφοιτοι της απαξίωσης και της υποβάθμισης, συνεχίζουμε να βιώνουμε το χάος που υπάρχει πολλές δεκαετίες στον χώρο του πολιτισμού μας. Ο καθένας από το μετερίζι του να αναλογιστεί τις ευθύνες που του αναλογούν. Αν ο ίδιος ο κόσμος της τέχνης δεν ενωθεί να διεκδικήσει τα αυτονόητα, θα είμαστε διαρκώς απολογούμενοι στους ίδιους μας τους εαυτούς.

Α.Λ.: Ολα αυτά είναι επικίνδυνα. Σίγουρα πρέπει να θωρακίσουμε τις τέχνες και τον πολιτισμό και να μην υποβιβάζουμε τη σημασία τους.

Π.Κ.: Είναι κωμικοτραγική η κατάσταση. Αυτή η κυβέρνηση έδειξε από την αρχή την εμπάθειά της προς τις τέχνες και τον πολιτισμό. Ακρόπολη, διαχείριση πανδημίας και τώρα αυτό το διάταγμα που ηθικά και εργασιακά υποβιβάζει τους καλλιτέχνες. Θα γυρίσει ο τροχός όμως και οι τέχνες θα έχουν παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στην αλλαγή.

📌 INFO: Ολα τα Σάββατα του Φεβρουαρίου. Σταυρός του Νότου. Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος. Εισιτήρια: 12 €