Το 2009 ο Ορέστης Ντάντος κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο «Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς» δίνοντας τα πρώτα δείγματα του ταλέντου του και αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον του ως τραγουδοποιού, τις οποίες φρόντισε να μη διαψεύσει με τις επόμενες δουλειές του. Δεκατρία χρόνια μετά κυκλοφορεί τον έκτο δίσκο του,

«Τακούνια για καρφιά», που είναι ο πρώτος στον οποίο δεν ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια του. Επιλέγει να τα τραγουδήσουν τέσσερις από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές μας, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Μάρθα Φριντζήλα, η Νατάσσα Μποφίλιου και η Ιουλία Καραπατάκη, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές γενιές και διαφορετικά μουσικά ιδιώματα.

Κοινό στοιχείο αυτής της πολύ καλής δουλειάς είναι η θέαση των πραγμάτων από τη θηλυκή πλευρά, η οποία όμως είναι απαλλαγμένη από τα στερεότυπα του παρελθόντος. Κάθε ένα από τα έξι τραγούδια του δίσκου καταπιάνεται και με ένα διαφορετικό θέμα που απασχολεί τις γυναίκες, οι οποίες γίνονται μια απάντηση στη σκοτεινιά του κόσμου, ζητώντας περισσότερη δικαιοσύνη, ανθρωπιά και ευαισθησία, και «ένα σύμβολο απαίτησης ελευθερίας και αποδέσμευσης από οποιαδήποτε δεσμά» όπως είπε κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας ο δημιουργός τους.

●Το «Τακούνια για καρφιά» είναι η έκτη δισκογραφική δουλειά σου, η πρώτη όμως στην οποία δεν ερμηνεύεις ο ίδιος τα κομμάτια σου. Πώς πήρες αυτήν την απόφαση;

Προέκυψαν αρχικά κάποια τραγούδια που το μουσικό ύφος τους δεν ταίριαζε καθόλου στη φωνή και στον τρόπο ερμηνείας μου. Παρακινήθηκα λοιπόν να κοιτάξω και αυτή την πλευρά, της δημιουργίας τραγουδιών για άλλες φωνές. Κι έπειτα ήρθε η ιδέα για έναν συνολικό δίσκο μόνο με γυναίκες.

● Το άλμπουμ έχει την ιδιαιτερότητα ότι ένας άντρας γράφει τραγούδια βλέποντας τα πράγματα μέσα από τη γυναικεία οπτική. Γιατί το έκανες αυτό και πόσο σε δυσκόλεψε το να... φορέσεις τακούνια (ή όπως λέει μια αγγλική έκφραση να «μπεις στα παπούτσια» των ηρωίδων σου) στην πορεία μέχρι την ολοκλήρωσή του;

Οι τραγουδοποιοί όπως όλοι οι δημιουργοί είναι κατά μία έννοια παρατηρητές της ζωής της δικής τους και των άλλων ανθρώπων. Η παρατήρηση των γυναικών είχε πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Δεν δυσκολεύομαι να μπω στα παπούτσια τους. Στην τελική όμως δεν έχουμε -οι άντρες εννοώ- τόσες διαφορές από τις γυναίκες. Στην ουσία την ίδια ανάγκη για ελευθερία, για ανεξαρτησία, για χαρά και αγάπη έχουν όλοι οι άνθρωποι.

Στον δίσκο αυτό η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως ένα σύμβολο απαίτησης ελευθερίας και αποδέσμευσης από οποιαδήποτε δεσμά, κάτι που δεν αφορά λιγότερο τους άντρες. Η επίκαιρη συζήτηση γύρω από τις ιδιαίτερες καταπιέσεις που υφίσταται η γυναίκα είναι μόνο η αφορμή του δίσκου, δεν είναι η κεντρική ιδέα του.

● Τα τραγούδια γράφτηκαν πάνω στις συγκεκριμένες ερμηνεύτριες ή αφού τα έγραψες έκανες την επιλογή τους; Αν ισχύει το δεύτερο, τι σε οδήγησε στο να επιλέξεις ποιο τραγούδι θα πει η καθεμία;

Πρώτα έγραψα τα τραγούδια και μετά έκανα την επιλογή. Το μουσικό ύφος αλλά και το περιεχόμενο των στίχων ήταν τα δύο βασικά κριτήρια. Στο «Γιάννη μου», για παράδειγμα, η παραδοσιακή «χροιά» του τραγουδιού αλλά και οι περιπαικτικοί στίχοι «φώναζαν» για την Ελένη Τσαλιγοπούλου, όπως και το «Νερό στη βάρκα» ζητούσε μια φωνή με το εκτόπισμα και τη μελαγχολία της «σοφίας της ζωής» μιας Μάρθας Φριντζήλα.

Το «Ολα τα όχι και τα μη» ταίριαζε απόλυτα σε μια συγκινητική και τρυφερή φωνή όπως της Νατάσσας Μποφίλιου και το «Τακούνια για καρφιά» χρειαζόταν μια νέα αλλά στιβαρή φωνή, που να συνδυάζει τη λαϊκότητα με την κοριτσίστικη αθωότητα, όπως είναι αυτή της Ιουλίας Καραπατάκη.

● Γιατί μόνο έξι τραγούδια (όπως καταλαβαίνεις θέλαμε κι άλλα) από ένα υλικό περίπου είκοσι πέντε τραγουδιών; Υπάρχει σκέψη και για ένα «part 2» με τις ίδιες (ή και άλλες ερμηνεύτριες), όπως... ευχήθηκε και ο Παναγιώτης Χαραλαμπάκης στη δισκοκριτική του για το άλμπουμ («Εφ.Συν.» 22/4/2022);

Χαχα! Κατ’ αρχάς, ευχαριστώ πολύ! Εξι τραγούδια γιατί οι ταχύτητες με τις οποίες κινείται ο σύγχρονος μέσος ακροατής δεν επιτρέπουν μεγαλύτερη πληροφορία! Ηθελα έναν σφιχτό δίσκο που ο ακροατής να «υποχρεωθεί» να τον ακούσει ολόκληρο. Δεν ήθελα επίσης να υπάρξει τίποτα περιττό ή αμφιλεγόμενο. Εγινε πράγματι πολύ αυστηρή επιλογή, υπάρχουν όμως πολλά από τα υπόλοιπα τραγούδια που αξίζει να παρουσιαστούν και θα γίνει αυτό με κάποιο τρόπο αργότερα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Μπορεί να βγει το «Τακούνια για καρφιά» season 2 ή το «Παντελόνια με φερμουάρ» μόνο με αντρικές φωνές. Αστειεύομαι προφανώς, δεν έχω σχέδια ακόμα.

● Τα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική μουσική σκηνή -και μάλιστα εν μέσω συνεχών κρίσεων (οικονομική, πανδημία, ακρίβεια, πόλεμος)- πώς τα βλέπεις και ποια διάθεση σου δημιουργούν αναφορικά με το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού;

Το ελληνικό τραγούδι όπως το αγάπησα εγώ δεν περνάει την καλύτερη φάση του εδώ και πολλά χρόνια. Αν και είναι τεράστια κουβέντα, θα πω επιγραμματικά ότι η απαξίωση του «προϊόντος» (της ηχογραφημένης ή ζωντανής μουσικής) στη συνείδηση του κόσμου αλλά και οι δύσκολες κοινωνικές συνθήκες που βιώνουμε αντί να οδηγήσουν σε μια άνθηση του τραγουδιού συγκίνησης (χρησιμοποιώ αυτό τον όρο για να αποφύγω τις λέξεις ποιοτικό, καλό, έντεχνο που δεν μου αρέσουν) έχουν οδηγήσει στην επικράτηση της ατόφιας διασκέδασης και της γρήγορης κατανάλωσης, συνήθως πρόχειρων και κάτω του μετρίου, τραγουδιών. Υπάρχει μια έμφαση στην ποσότητα και στην ταχύτητα έναντι της ποιότητας.

Οι ακροατές δείχνουν χαομένοι μέσα σε αυτό το σκηνικό και ξαναγυρνούν στο καταφύγιο των ευκολιών τους, των παλιών ακουσμάτων τους. Αυτό επικροτείται και από τα μέσα ενημέρωσης. Ωραία πράγματα βγαίνουν, αλλά χάνονται στον ορυμαγδό της απέραντης πληροφορίας και στην αδιαφορία ή «ανημπόρια» του κόσμου να τα ανακαλύψει και να τους δώσει την ανατροφοδότηση που τόσο χρειάζονται.

● Και μετά το «Τακούνια για καρφιά», τι ακολουθεί;

Την Παρασκευή 6 Μαΐου στον «Σταυρό του Νότου» θα γίνει η live παρουσίαση του δίσκου με τη συμμετοχή και των τεσσάρων ερμηνευτριών. Παράλληλα θα γίνει και μια αναδρομή σε όλη τη μουσική ιστορία μου. Δισκογραφικά δεν γνωρίζω ακόμα ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου, αν και υπάρχει έτοιμο ένα τραγούδι που θα ήθελα να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι ως σινγκλ.

📌 «Τακούνια για καρφιά». Παρασκευή 6 Μαΐου, «Σταυρός του Νότου» - Κεντρική Σκηνή (Φραντζή & Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος). Γενική είσοδος: 12€. Ωρα έναρξης: 22.00. Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr. Πώληση εισιτηρίων την ίδια μέρα στο ταμείο του καταστήματος. Για κράτηση θέσης καθημένου σε τραπέζι επικοινωνείτε στο τηλ. 210-9226975.