Ηταν πριν από 15-20 χρόνια που είδαμε, επιτέλους, live και στην Αθήνα τη Marianne Faithfull. Θυμάμαι ήταν ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ που ακούγαμε ζωντανά τη θεσπέσια βραχνή φωνή της ενώ παρακολουθούσαμε με δέος από κοντά μία από τις πιο εμβληματικές τραγουδίστριες της αγγλικής σκηνής.
Η Marianne Faithfull έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών (29 Δεκεμβρίου 1946 - 30 Ιανουαρίου 2025) μετά από διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια με την υγεία της. Ειδικά μετά τον Covid, που τον πέρασε πολύ δύσκολα όταν κόλλησε τον ιό στα πρώτα του στάδια, είχε δηλώσει στον Guardian πως δεν θα τραγουδήσει ποτέ ξανά. Και μιλάμε για μια γυναίκα που βρέθηκε πολλές φορές ξυστά στον θάνατο, ειδικά λόγω του εθισμού της στα ναρκωτικά. «Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο της τραγουδίστριας, συνθέτριας και ηθοποιού Marianne Faithfull, η οποία έφυγε ειρηνικά σήμερα στο Λονδίνο έχοντας δίπλα την οικογένειά της», δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος της τραγουδίστριας.
Μπήκε πολύ ορμητικά στο τραγούδι, μόλις 18 ετών, το 1964, όταν την ανακάλυψε τότε σε ένα πάρτι ο μάνατζερ των Rolling Stones δίνοντάς της να τραγουδήσει ένα κομμάτι που έγραψαν ο Mick Jagger και ο Keith Richards, το περίφημο «As Tears Go By». Κάπως έτσι βρέθηκε με τη μία κατευθείαν στην κορυφή. Είχε τότε μια εντελώς διαφορετική φωνή από εκείνη που την αγαπήσαμε αργότερα, πιο φρέσκια, πιο κοριτσίστικη και απίστευτα σέξι. Γρήγορα έγινε ζευγάρι με τον Jagger και λένε πως η παρουσία της δίπλα του έπαιξε ρόλο στη δημιουργία κάποιων μεγάλων τραγουδιών από τους Stones, όπως το «Wild Horses» ή το «You Can’t Always Get What You Want». Κορυφαία κοινή τους στιγμή φυσικά, ποιο άλλο από το «Sister Morphine», που συνέγραψαν το 1969.
Ετσι ξεκίνησε την καριέρα της και μέχρι το 1970 έβγαλε μερικά ενδιαφέροντα άλμπουμ στην Decca Records, όπως το ντεμπούτο της με το όνομά της, το «Come My Way» φυσικά το 1965, αλλά και το «Faithfull Forever» την επόμενη χρονιά. Ταυτόχρονα άρχισε να λάμπει και ως αστέρι του κινηματογράφου με μερικές καλές ταινίες όπως «Το κορίτσι σε μια μοτοσικλέτα» του 1968 όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Ντελόν, ενώ υποδύθηκε τον εαυτό της στην ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ «Made in the USA» (1966). Στα μετέπειτα χρόνια έκανε και κινηματογράφο αλλά και τηλεόραση.
Τα προσωπικά προβλήματα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Χώρισε από τον Jagger, εθίστηκε στην ηρωίνη, έγινε ανορεξική και κάποια στιγμή έφτασε να περιφέρεται άστεγη στους δρόμους του Λονδίνου. Πέρασε μία δεκαετία έτσι μέχρι να επιστρέψει θριαμβευτικά με το «Broken English», κατά τη γνώμη μου τον καλύτερο δίσκο της. Από τα αγαπημένα μου άλμπουμ ήταν το 1995 το «A Secret Life», αλλά και το «Vagabond Ways» λίγα χρόνια πιο μετά (1999), δύο άλμπουμ με τραγούδια που έγραψε η ίδια.
Το 2014 μάλιστα μίσησε τη χώρα μας, αν και ερχόταν συχνά μέχρι τότε πηγαίνοντας στο σπίτι του Roger Waters. Ομως εκείνη τη χρονιά έπαθε ένα ατύχημα στη Ρόδο και το χειρουργείο που ακολούθησε δεν στάθηκε και τόσο επιτυχημένο. Επαθε και μόλυνση, ταλαιπωρήθηκε πολύ και ορκίστηκε να μην ξαναπατήσει στην Ελλάδα.
Τραγουδίστρια, συνθέτρια, ηθοποιός, συγγραφέας και άλλα πολλά, μα το κυριότερο, μία από τις πιο μυθικές μορφές του ροκ. Το VH1 την τοποθέτησε στη λίστα με τις 100 επιδραστικότερες γυναίκες του rock ’n’ roll. Μία ροκ ιστορία από μόνη της.
Τα φλας της επιτυχίας και τα βαθιά τραύματα
«So Sad», η Μαριάν δεν είναι πια εδώ. Η βαθιά μπάσα φωνή της, η σκηνική της παρουσία, η τρυφερή της ύπαρξη, η μυθιστορηματική ζωή της, ο μύθος και η πραγματικότητα μαγνήτισαν εκατομμύρια θαυμαστές της σ’ όλον τον κόσμο. Αγαπήθηκε άνευ όρων. Μεσουράνησε ως το απόλυτο γυναικείο είδωλο της ποπ ψυχεδελικής σκηνής στα 60ς, καταβυθίστηκε στον κυκεώνα του εθισμού, ξεπέρασε τις δυσκολίες. Το κορίτσι με την αγγελική ομορφιά μεταμορφώθηκε σε δυναμική γυναίκα, η γλυκιά φωνή της απέκτησε την τραχιά απόχρωση που σφράγισε τις ερμηνείες της. Εζησε την άνοδο και την πτώση. Επιβίωσε και προχώρησε με τα τραύματα που έφερε από τη δική της ζωή όσο και από τα γενετήσια που κληρονόμησε αφού η γιαγιά και η μητέρα της είχαν πέσει θύματα βιασμού κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης της Βιέννης από τους ναζί, όπως είχε πει σε ντοκιμαντέρ του BBC. Τα τραύματα επουλώθηκαν και οι ουλές τους έγιναν οι χαραμάδες που πέρασε το φως εντός της.
Εγινε μητέρα, κυκλοφόρησε 23 μουσικά άλμπουμ, πραγματοποίησε ιστορικές εμφανίσεις στο θέατρο και τον κινηματογράφο, έδωσε συναρπαστικές συναυλίες σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Επαιξε στις «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, στο πλευρό της οσκαρικής Γκλέντα Τζάκσον. Στην παράσταση του «Αμλετ» υποδύθηκε την Οφηλία με αντικαταστάτρια την Αντζέλικα Χιούστον. Οπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα, ερμήνευε κάθε βράδυ την κορυφαία σκηνή της «τρέλας» έχοντας κάνει χρήση ηρωίνης. Ηταν μια αυθεντική γυναίκα, ένα χαρισματικό πλάσμα που ενέπνευσε και θα εμπνέει.
Βασιλική Τζεβελέκου
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας