Εμβληματική από πολλές απόψεις ήταν η βραδιά της Κυριακής στην Πλατεία Νερού στα πλαίσια του Release Athens. Η συνύπαρξη ιστορικών καλλιτεχνών, που βρίσκονται εδώ και δεκαετίες στην κορυφή της metal σκηνής. Ο πάρα πολύς κόσμος που βρέθηκε από πολύ νωρίς στον χώρο. Η εκπληξούλα του Bruce Dickinson προς το ελληνικό κοινό. Η σταθερή απόλαυση που προσφέρει η φιγούρα του Rob Halford και άλλα πολλά.
Ήταν μια εξαιρετικά ζεστή ημέρα η χθεσινή, ωστόσο, οι… ακραίες καιρικές συνθήκες είναι κάτι που δεν εμπόδισε ποτέ το πιστό μεταλικό κοινό να δείξει έμπρακτα την αγάπη και την στήριξή του απέναντι σε σχήματα που λατρεύει.
Στην Πλατεία Νερού μπορεί και να υπήρχαν έως 8.000 χιλιάδες άτομα από τις 7 το απόγευμα, την ώρα, δηλαδή, που οι Γερμανοί Accept ήταν επί σκηνής και σφυροκοπούσαν τα αυτιά μας με τη δική τους εκδοχή του speed metal.
Ήταν πάντα καλοδουλεμένη μπάντα οι Accept και το απέδειξαν για ακόμη μια φορά ενώπιον του ελληνικού κοινού με μια δυνατή εμφάνιση που περιλάμβανε πολλές από τις επιτυχίες τους.
Αναφέρουμε ενδεικτικά τα “Princess Of The Dawn”, “Teutonic Terror”, “Fast As A Shark” και “Balls To The Wal”.
Ένας σούπερ σταρ στο Φάληρο
Τηρώντας την ώρα στο ακέραιο, ακριβώς στις 20.30 η μπάντα του Bruce Dickinson με μια φοβερή εισαγωγή πήρε θέση στη σκηνή, ο τραγουδιστής και frontman των Iron Maiden όρμησε μπροστά μας και το έναυσμα για ένα μεγάλο metal πανηγύρι είχε ξεκινήσει.
Φοβερή ενέργεια από τον 66χρονο Βρετανό, μια σούπερ επικοινωνία με το κοινό και τη φωνή του να είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Ο Bruce Dickinson ήρθε ξανά στη χώρα μας με αφορμή το νέο του solo δίσκο “The Mandrake Project”, όμως κάλυψε σχεδόν όλη την προσωπική του καριέρα.
Και μόνο η έναρξη με το “Accident of Birth” ήταν αρκετή, ενώ η εκτέλεση του λατρεμένου “Tears of The Dragon” προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε όλους μας.
Ο Dickinson και η μπάντα του μας προσέφεραν τραγούδια όπως τα “Chemical Wedding”, “Rain On The Graves”, “Darkside Of Aquarius”, “Road To Hell” και στο τέλος επιφύλαξαν μια ακόμη έκπληξη.
Η… μανία του ελληνικού κοινού να ακούσει κάποια στιγμή live το “Alexander The Great” των Iron Maiden είναι τέτοια που έχει εξελιχθεί σε μόνιμο αστειάκι για τον Bruce Dickinson. Για ακόμη μια φορά (το έχει ξανακάνει και στο παρελθόν) ο εμβληματικός τραγουδιστής έπαιξε (αυτή τη φορά για περισσότερη ώρα) το ρεφρέν του γνωστού κομματιού αφήνοντας το κοινό να τραγουδήσει. Και εδώ που τα λέμε, μάλλον, εξέθεσε κόσμο, καθώς ήταν εμφανές ότι οι περισσότεροι, παρά την παράνοια, δεν είχαν… προβάρει τους στίχους.
Οι Metal Gods
Μια εμφάνιση headliner από τον σπουδαίο Βρετανό, ο οποίος, όμως δεν ήταν το μεγάλο όνομα της βραδιάς.
Αυτοί ήταν οι Judas Priest και για τον Rob Halford και την μπαντάρα του τα λόγια είναι περιττά. Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη εμφάνισή τους, μπορεί τα χρόνια να δείχνουν ότι έχουν αρχίσει να φρενάρουν τον 73χρονο σπουδαίο τραγουδιστή, όμως μια συναυλία των Βρετανών είναι πάντα γεγονός.
Με εισαγωγή από… Black Sabbath (τους έτερους metal «γαλαζοαίματους» από το Μπίρμινγχαμ) οι Priest όρμησαν στη σκηνή με το “Panic Attack” από τον πολύ καλό τελευταίο τους δίσκο και το κοινό ξεκίνησε να… τρελαίνεται. Είναι τέτοιο το μέγεθος των metal gods που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παίξουν στην αρχή του setlist τους με τη σειρά μερικές από τις σπουδαίες επιτυχίες τους όπως τα “You've Got Another Thing Comin'”, “Rapid Fire”, “Breaking The Law” και να σπείρουν τον πανικό.
Με ένα σφιχτό πρόγραμμα (ακριβώς μιάμιση ώρα) οι Judas Priest τίμησαν και με το παραπάνω την ιστορία τους και τη δισκογραφία τους με τις κορυφαίες στιγμές να είναι για ακόμη μια φορά το εκρηκτικό “Painkiller” και το συγκλονιστικό “Victim of Changes”, εκεί όπου ο Rob Halford όσο κι αν ζορίζεται, όσο κι εάν έχει χάσει λίγη από την εκπληκτική φωνή του απέδειξε γιατί παραμένει το αρχέτυπο του metal τραγουδιστή. Συγκινητική και η στιγμή που τα video walls έδειξαν την μορφή του Glenn Tipton, του κιθαρίστα και συνιδρυτή των Judas Priest που δίνει τη δική του μάχη με τη νόσο του Πάρκινσον.
Στο Hell Bent for Leather η μοτοσικλέτα βγήκε, όπως αναμενόταν επί σκηνής, και οι Judas Priest, λίγο πριν τα μεσάνυχτα μας αποχαιρέτισαν με το αξεπέραστο rock ‘n’ roll ύμνο “Living After Midnight”.
Τι κρατάμε, λοιπόν, από την πιο metal βραδιά του καλοκαιριού; Ο χρόνος δεν μπορεί να νικηθεί από κανέναν μας, ούτε καν από τον metal god Rod Halford. Ο Bruce Dickinson πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της ημέρας και ίσως αποκατέστησε την περίεργη σχέση του τα τελευταία χρόνια με το ελληνικό κοινό. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες απολαύσαμε μια σειρά καλλιτεχνών που δείχνουν ότι ακόμη θέλουν να παρουσιάζουν τον καλύτερό τους εαυτό. Γιατί; Γιατί το metal εξακολουθεί να προσφέρει μια πρωτότυπη ικανοποίηση και μια διαφορετική αίσθηση κοινότητας.
Κρατάμε, εξάλλου, και αυτή τη φωτογραφία με την οποία κλείνουμε αυτό το άρθρο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας