Μεγάλη η προσμονή για την βραδιά των Pulp και των Smile, μεγάλη αγωνία για να δούμε από κοντά τους Jarvis Cocker, Thom Yorke, Jonny Greenwood, αλλά και τους Ride σε μια βρετανική ως επί το πλείστον βραδιά. Και τι δώρο ήταν αυτό που μας έκαναν οι εξαιρετικοί καλλιτέχνες μέσα σε μόλις λίγες ώρες.
Αρχής γενομένης από τους Ride, μιας ιστορικής μπάντας με χιλιόμετρα στα stages και μπόλικες καλές δισκογραφικές δουλειές. Η ώρα όμως της εμφάνισής τους, μέσα στον καύσωνα και παρά τον αρκετό κόσμο που είχε συγκεντρωθεί δεν τους βοήθησε καθόλου. Έπαιξαν εξαιρετικά αυτό που κάνουν, αλλά δεν μπόρεσε να υπάρξει η απαραίτητη σύνδεση με το κοινό που ούτως ή άλλως αναζητούσε… μάταια λίγες στιγμές δροσιάς και σκιάς.
Κακά τα ψέματα από την ημέρα της ανακοίνωσης του line up, οι Pulp και οι The Smile ήταν αυτοί που δημιουργούσαν ενθουσιασμό. Μπορούμε, μάλιστα, να πούμε ότι το κοινό ίσως και να ήταν μοιρασμένο στην προτίμησή του ανάμεσα στις δύο σπουδαίες μπάντες.
Κάπως έτσι λίγα λεπτά πριν από τις 9 οι The Smile ανέβηκαν στη σκηνή, χωρίς πολλά πολλά, και χαμηλών τόνων εισαγωγή. Οι Thom Yorke και Jonny Greenwood με την αύρα των Radiohead ήταν ξανά μπροστά στο ελληνικό κοινό μετά από πάνω από 20 χρόνια. Ο εξαιρετικός ντράμερ Tom Skinner ( Sons of Kemet) πήρε τη θέση του πίσω από τα τύμπανα και την τριάδα συμπλήρωνε ο πολυοργανίστας Robert Stillman.
Οι οθόνες έδειχναν ταυτόχρονα και τους τέσσερις μουσικούς σε ένα μήνυμα ισονομίας, οι πρώτες νότες των The Smile είχαν αρχίσει να αντηχούν στην Πλατεία Νερού κι εμείς μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Η ομάδα δεν παίζει εύκολη μουσική, δεν ανακυκλώνει τις σπουδαίες φόρμες των Radiohead, αλλά κινείται σε διαφορετικά, πιο πειραματικά, αλλά και σύγχρονα μονοπάτια. Αυτό που κάνουν είναι δύσκολο να το χαρακτηρίσει κανείς αμιγώς «συναυλιακό» και ίσως ένας κλειστός χώρος να τους ταίριαζε περισσότερο.
Όμως είδαμε τέσσερις εξαιρετικούς μουσικούς να παρουσιάζουν με επιβλητικό τρόπο τις συνθέσεις τους, απολαύσαμε ιδιαίτερα κομμάτια όπως τα “Friend of a Friend”, “A Hairdryer”, “Don’t Get Me Started” , “Thin Thing”, “Pana-Vision” και άλλα πολλά.
Και σίγουρα απολαύσαμε τον… χαμό που επικρατούσε κάθε φορά που ο Thom Yorke λυνόταν ελαφρώς και επιχειρούσε να επικοινωνήσει με το κοινό.
Και λίγο μετά τις 11 είχε έρθει η ώρα για ένα απίστευτο πάρτι που… ακόμη δεν γνωρίζαμε ότι θα ζήσουμε. Το μήνυμα των Pulp από τις οθόνες και στα ελληνικά ήταν ξεκάθαρο. Η συναυλία είναι ένα encore, κάτι που θα θυμόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας και με την εισαγωγή αρχίσαμε να διακρίνουμε την λιγνή και ιδιαίτερα ευγενική φιγούρα του Jarvis Cocker.
Δύσκολα περιγράφεται αυτό που ζήσαμε με έναν εκπληκτικό σόουμαν να μας παρασέρνει σε χορό, χαμόγελα και τραγούδι. Με εντυπωσιακή επικοινωνία με το κοινό, αρκετά ελληνικά, ενδιαφέρουσες ιστορίες και ατάκες και σίγουρα όχι κάποια βαρετά/generic λογάκια, ο 60χρονος από το Σέφιλντ μας έφερε όλους ακόμη πιο κοντά. Το δήλωσε από την αρχή, άλλωστε, οι συναυλίες είναι απρόβλεπτες γιατί υπάρχει η αλληλεπίδραση με το κοινό.
Με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο και άξιους συμπαραστάτες μερικούς κορυφαίους μουσικούς, ο Cocker ξεσήκωσε και τους 15.000 που βρεθήκαμε στην πλατεία Νερού.
Στο μενού, βέβαια, οι μεγάλες επιτυχίες όπως τα “ Disco 2000 ”, “ I Spy ”, “ Do You Remember the First Time? ”, “ This Is Hardcore ” και το απόλυτο χιτ “Common People” που έβαλε φωτιά στο Release.
Οι Pulp ήταν σαρωτικοί, ο Jarvis Cocker αειθαλής, γλυκύτατος και ευρηματικός και έδειξε να απολαμβάνει την κάθε στιγμή (μέχρι και την… αμμοθύελλα του Rockwave του 1998 θυμήθηκε) κι εμείς φύγαμε από την πλατεία Νερού με την αίσθηση ότι είδαμε μια από τις πιο δροσερές και απολαυστικές συναυλίες για τη φετινή χρονιά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας