Idles - Tangk
[Partisan]
★★★☆☆
Εφτασε η ώρα για τον πέμπτο δίσκο της αγαπημένης rock μπάντας, η οποία έχει καταφέρει να συγκεντρώσει ένα ετερόκλητο κοινό που την ακολουθεί πιστά τόσο με τις κυκλοφορίες της, όσο και με τα εξαιρετικά live της όπως διαπιστώσαμε και στη χώρα μας πριν από μερικούς μήνες. Στη νέα τους δουλειά οι Idles κάνουν αυτό που φαίνεται πως επιθυμούν με κάθε τους δισκογραφικό εγχείρημα: να προσθέσουν νέα στοιχεία στον ήχο τους και να περπατήσουν σε νέα μουσικά μονοπάτια. Αυτό βέβαια δεν αποδεικνύεται πάντα επιτυχημένο και στο «Tangk» η βρετανική μπάντα μάς δίνει μια πιο light βερσιόν του στιλ της, αφήνοντάς μας με ένα αίσθημα ότι προσπαθεί σε όλο το άλμπουμ να φέρει μια έκρηξη και μια κορύφωση, η οποία όμως δεν έρχεται.
Η παραγωγή είναι εξαιρετική, ο ήχος τους γνωστός και αγαπημένος, ο καλώς εννοούμενος τσογλανισμός είναι παρών, αλλά κάτι λείπει. Σχεδόν και τα έντεκα τραγούδια χτίζουν μια ατμόσφαιρα, προϊδεάζουν για κάτι το οποίο όμως δεν συμβαίνει. Ορθώς κυκλοφόρησαν ως singles τα «Dancer» και «Gift Horse» γιατί μάλλον είναι τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου μαζί με τα «Roy» και «Jungle», που έχουν ενδιαφέρον.
Ο Joe Talbot, τραγουδιστής και βασικός στιχουργός, δήλωνε ότι έχει ανάγκη από αγάπη στη ζωή του και πως θέλει να ανταποδώσει προς το κοινό τα συναισθήματα που έχει εισπράξει και να κάνει τους ακροατές να χορέψουν. Το πρώτο μάλλον θα το πετύχει, καθώς έχει αναδειχτεί ούτως ή άλλως σε μία από τις πιο συμπαθητικές καλλιτεχνικές περσόνες. Για το δεύτερο δεν είμαι και τόσο σίγουρος...
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Γιαγκίνηδες - Άνθρωποι του Δρόμου
★★★☆☆
Οι Γιαγκίνηδες, το νεαρό μουσικό δίδυμο που έφερε ξανά στο προσκήνιο το ρεμπέτικο του δρόμου και έδωσε νέα πνοή, ενέργεια και φρεσκάδα σε αντιπροσωπευτικά τραγούδια του είδους κάνοντας έτσι τις νεότερες γενιές να τα ανακαλύψουν και να τα αγαπήσουν ξανά, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους «Ανθρωποι του δρόμου». Ο δίσκος περιλαμβάνει εφτά δικά τους τραγούδια, που έγραψαν με μεράκι, κέφι, αλλά και με σεβασμό στους κορυφαίους δημιουργούς του ρεμπέτικου, στα οποία μας αφηγούνται με ζωντάνια και αμεσότητα τις ιστορίες απλών ανθρώπων που ο Σπύρος και ο Παναγιώτης γνώρισαν την εποχή που έπαιζαν τη μουσική τους στα στενά της Θεσσαλονίκης. Μια δουλειά που συμβάλλει ουσιαστικά στην ανανέωση του λαϊκού τραγουδιού, από την οποία ξεχώρισα τα «Σάρακας», «Σερκάν»,«Αντάμης», «Καταφερτζού».
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
MGMT - Loss of Life
[ Mom + Pop ]
★★☆☆☆
Τους θυμάστε τους MGMT; Επανήλθαν με τον νέο δίσκο τους, τον πέμπτο κατά σειρά, έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία της προηγούμενης δουλειάς τους. Το αμερικανικό ντουέτο των Andrew VanWyngarden και Ben Goldwasser διατηρεί και στο «Loss of Life» αυτόν τον περίφημο και διακριτό lo fi ήχο του, σε χαμηλούς τόνους, με συναισθηματικό στίχο και χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις. Αποτελεί δική τους κυκλοφορία (ήταν στην Columbia Recrods) και σε ένα τραγούδι συμμετέχει και η Christine and the Queens. Γενικώς πάντως το δισκάκι είναι μέτριο. Κι ας θυμίζει Pavement.
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Britanny Howard - What Now
[ Island Records ]
★★☆☆☆
H αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερα να μπω στον κόσμο της Britany Howard όσο κι αν το προσπάθησα. Ακούγεται κι εδώ ενδιαφέρουσα όπως πάντα η πρώην τραγουδίστρια των Alabama Shakes (στο δεύτερο σόλο άλμπουμ της), παρουσιάζει ιδέες που όντως κάτι έχουν, αλλά στον συγκεκριμένο δίσκο μού φαίνονται ατελείς. Και μπερδεμένες. Σαν να προσπαθεί να το πάει κάπου, αλλά δεν της βγαίνει. Λίγο πειραγμένη σόουλ, λίγο τα χορωδιακά φωνητικά, κάπως drum ‘n’ bass, όλα ανακατεμένα και όλα με μια γεύση ανολοκλήρωτου. Ωστόσο είναι ένα άλμπουμ που το ακούς με προσοχή.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας