Ανταπόκριση 30/09/2023
Η φράση «έπρεπε να ήσουν εκεί» μπορεί να φαντάζει κοινότυπη, όμως αυτό που ζήσαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Θέατρο Βράχων και το Plissken Festival δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί μέσα σε λίγες λέξεις.
Στο καλύτερο live της σεζόν και με μια εξαιρετική διοργάνωση, οι φοβεροί και τρομεροί Idles μπήκαν με το πόδι στο γκάζι, δεν το άφησαν ποτέ και μας παρέσυραν σε μια φρενίτιδα άνευ προηγουμένου.
Βρεθήκαμε στο Plissken Festival λίγο πριν ξεκινήσουν το σετ τους οι Pillow Queens και παραμείναμε στην κεντρική σκηνή όπου είχε ήδη αρχίσει να έχει κόσμο. Οι Ιρλανδές έδειχναν εντυπωσιασμένες με το επιβλητικό θέατρο Βράχων, έπαιξαν πολύ καλά το indie/pop πρόγραμμά τους και άφησαν θετικές αναμνήσεις, παρότι τα κομμάτια τους είναι μάλλον λίγο flat.
Λίγο μετά τις 20.45 είχε έρθει η ώρα για τη Mykki Blanco, που εμφανίστηκε στη σκηνή με ένα καλλιτεχνικό «θράσος» που σίγουρα κέντρισε το ενδιαφέρον. Έβαλε το κοινό να σχηματίσει έναν μεγάλο κύκλο, μπήκε στη μέση και άρχισε το set της που έμοιαζε περισσότερο με performance και όχι με συναυλία.
Προσπάθησε να έχει έντονη επικοινωνία με το κοινό, σε κάποια στιγμή ανέβηκε μέχρι και την κορυφή της κερκίδας, όμως, μουσικά εμένα προσωπικά δεν με κέρδισε.
Κακά τα ψέματα ο κόσμος ήταν εκεί για τους Idles, μια από τις κορυφαίες αν όχι την κορυφαία live μπάντα στον πλανήτη, τουλάχιστον στο είδος τους, και αυτό φάνηκε από την έναρξη έως το τέλος του σετ τους.
Οι Βρετανοί εμφανίστηκαν με μια ολιγόλεπτη καθυστέρηση, ξεκίνησαν με το… κολοσσιαίο Colossus, μας έβαλαν με το καλημέρα να χωριστούμε στη μέση και να «πλακωθούμε μεταξύ μας» (are you ready to collide? μας είπε ο Joe Talbot) και άρχισαν τα crowdsurfing.
Όλα αυτά στο πρώτο τραγούδι! Όλοι καταλάβαμε τι θα ακολουθούσε, παρατήσαμε τις χαλαρές μπύρες και τα τσιγάρα και παρασυρθήκαμε σε ένα ανελέητο πανηγύρι με χορό, ουρλιαχτά και άλλα πολλά.
Οι Βρετανοί απέδωσαν στον μέγιστο βαθμό το setlist τους, ήταν οδοστρωτήρες επί σκηνής, με τον frontman Joe Talbot να ωρύεται συνεχώς, να ουρλιάζει, να μας ξεσηκώνει και να στέλνει τα απαραίτητα αντιφασιστικά και working class μηνύματα με το κοινό να απαντά με τα γνωστά antifa συνθήματα.
Δύσκολο να διαλέξουμε highlights, καθώς το πόδι δεν βγήκε καθόλου από το γκάζι, ενώ ακούσαμε και όλα τα σούπερ τραγούδια τους από το “Mother” στο “I’m scum” στο πιο συναισθηματικό “ The Beachland Ballroom” και τα “Divide and Conquer” και “War”.
Φυσικά και έγινε ο κακός χαμός στο “Never Fight a Man With a Perm” και το ηφαίστειο εξερράγη στο “Danny Nedelko” που έχει, πλέον, τα χαρακτηριστικά ενός ύμνου στον αντιφασισμό και τη διαφορετικότητα.
Οι Idles μας αποχαιρέτησαν με το “ Rottweiler”, υποσχέθηκαν να επιστρέψουν (άντε να δούμε) και εμείς μείναμε στο Θέατρο Βράχων να μετράμε χαμόγελα, αγκαλιές και… μελανιές.
Πάντα τέτοια!!!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας