Το πρώτο μεγάλο άλμπουμ του 2023 είναι το ντεμπούτο άλμπουμ της Βρετανίδας Rachel Agatha Keen, η οποία είναι γνωστή ως Raye. Εξαιρετικό. «Μαύρος» ήχος, σόουλ και rnb, με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία. Μέχρι και σε club θα την ακούσουμε! Παράδειγμα το καταιγιστικό «Escapism» (συμμετέχει και ο Αμερικανός ράπερ 070 Shake), το πρώτο single του δίσκου που σκαρφάλωσε στο νο1 του βρετανικού τσαρτ, ενώ μπήκε και στο αμερικανικό Billboard Hot 100.

Επιτυχία που προφανώς δεν την περίμεναν από τη δισκογραφική της, την Polydor Records, γι’ αυτό και έλυσαν τη συνεργασία μαζί της από πέρσι το καλοκαίρι. Εκτοτε η δυναμική Raye πήρε την κατάσταση στα χέρια της και αποφάσισε να συνεχίσει ανεξάρτητα. Το αποτέλεσμα είναι το σούπερ άλμπουμ «My 21st Century Blues», το οποίο η Polydor καθυστερούσε να εκδώσει. Και είναι ένα άλμπουμ με σκηνοθεσία, ξεκινώντας με ένα introduction σαν η Raye να εμφανίζεται και να την παρουσιάζει ο κονφερασιέ αναγγέλλοντας την είσοδό της στη σκηνή με ένα πιανάκι, σαν τα τζαζ κλαμπ του μεσοπολέμου, «ladies and gentlemen». Εχει και τζαζ στοιχεία ο δίσκος, έχει και μπλουζ, έχει και χιπ χοπ. Για να είμαι ειλικρινής, αν δεν τη γνώριζα θα έλεγα πως είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια και όχι Εγγλέζα, καθώς το άλμπουμ της ακούγεται εύκολα ως μια ανθολογία της αμερικανικής μαύρης μουσικής.

Δεν είναι καινούργια η Raye, βγάζει τραγούδια από το 2015 (συγκεντρωμένα κάποια από αυτά στο «My 21st Century Blues»). Και είναι γεννημένη το 1997, είναι δηλαδή 26 ετών (όχι και τόσο μικρή για ντεμπούτο δίσκο εδώ που τα λέμε).

Δημήτρης Κανελλόπουλος

THE SUBWAYS
UNCERTAIN JOYS
ALCOPOP!
★★★☆☆

Οι εποχές τού «Rock & Roll Queen» φαντάζουν πολύ μακρινές, όμως ας μην ξεχνάμε ότι οι Subways είναι μια μπάντα που γνώρισε σημαντική επιτυχία και μπήκε αρκετές φορές στα charts χωρίς απαραίτητα να ακολουθεί τις ίδιες μουσικές νόρμες. Οχτώ χρόνια μετά την τελευταία κυκλοφορία δείχνουν ότι ξέρουν καλά τι θέλουν να κάνουν μουσικά, αλλά και στιχουργικά «μελέτησαν» τα πολλά και σχεδόν κοσμογονικά που έχουν συμβεί στις ζωές μας όλα αυτά τα χρόνια. Βάζουν μεν περισσότερα ηλεκτρονικά/pop στοιχεία, όχι απαραίτητα με επιτυχία, αλλά κρατούν πολλές εκρηκτικές κιθαριστικές στιγμές. Το «Fight» πάντως, που είναι και το καλύτερο του δίσκου, είναι και το πιο punk και πολιτικό τραγούδι.

Χρήστος Καλλιμάνης

JOHN FRUSCIANTE
I AND II
Avenue 66 (Acid Test)
★★☆☆☆

Οταν δεν… τρέχει πέρα δώθε να μαζέψει το συνθετικό «χάος» των Red Hot Chili Peppers, ο 52χρονος μουσικός αρέσκεται στο να εξερευνά διαφορετικούς μουσικούς ορίζοντες. Στο διπλό νέο άλμπουμ του κάνει σημαντική βουτιά στον ambient / experimental ήχο πειραματιζόμενος με φουλ αναλογική τεχνολογία και μπόλικα συνθεσάιζερ. Μιλάμε όμως για πολύ πειραματισμό και ένα στρυφνό έως και ακαταλαβίστικο άκουσμα. Εάν είστε fans των Peppers μείνετε μακριά, πολύ μακριά. Οι ακόλουθοι αυτού του ήχου θα μπορούσαν να του δώσουν μια ευκαιρία.

Χρήστος Καλλιμάνης

XANTHI
PROBLEMS
Musayeta Entertainment
★★★☆☆

Ωραία electropop κομμάτια περιλαμβάνει το νέο άλμπουμ της Xanthí, «Problems», με το οποίο η ταλαντούχα τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια επανασυστήνεται στο κοινό. Μέσω των πλήκτρων του συνθεσάιζερ η μουσικός εκφράζει τα συναισθήματά της και ξετυλίγει τις σκέψεις της για όλα όσα την απασχολούν, φανερώνοντας ένα πλέγμα γοητευτικών αντιθέσεων από τις οποίες διακατέχεται. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και σε αυτό συντελούν και οι εξαιρετικές ερμηνευτικές της ικανότητες. Με... προβλημάτισαν περισσότερο τα «Mother und Father», «No Enemy», «Bad Place», «Reality / Destiny», «Perfect», «Nobody Remembers Anything», «Dvd».

Δώρα Σελλά