Ανταπόκριση Nick Mason’ s Saucerful of Secrets, Τεχνόπολη - Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου

Όταν ένας Pink Floyd έρχεται στην Ελλάδα για συναυλία δεν μπορεί παρά να αποτελεί ξεχωριστό μουσικό γεγονός. Όταν μάλιστα ένα κοινό όλων των ηλικιών έχει την ευκαιρία να απολαύσει το πρώιμο, εξαιρετικά ψυχεδελικό και μεγαλοπρεπές έργο τους ένα τυπικό review του live  μάλλον είναι τετριμμένο, οπότε ας μου επιτραπεί ένας πιο προσωπικός τόνος.

Ο Nick Mason και η μπάντα του Saucerful of Secrets μας πήγαν ένα πανέμορφο αστρικό ταξίδι το βράδυ του Σαββάτου στην Τεχνόπολη και μας πρόσφεραν το καλύτερο άνοιγμα για την καλοκαιρινή συναυλιακή σεζόν.

Ήταν αρκετός ο κόσμος που τίμησε έναν από τους καλύτερους rock μουσικούς όλων των εποχών. Από σχεδόν συνομήλικούς του (79 έφτασε ο κύριος) μέχρι μωρά που δεν έχουν καν κλείσει το πρώτο έτος της ζωής τους. Η Τεχνόπολη πραγματικά θύμιζε χθες εκκλησία, δεν θυμάμαι πολλές φορές τόση… ησυχία σε συναυλία της χώρας μας. Και ο ευγενέστατος, χαμογελαστός Βρετανός έδειξε να απολαμβάνει ένα μοναδικό standing ovation από τις περίπου δυο χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στο Γκάζι.

Για το μουσικό κομμάτι τι να πει κανείς. Έναρξη με One of These Days και όλοι καταλάβαμε τις ιστορικές στιγμές που θα ζούσαμε και προτού προλάβουμε να μαζέψουμε τα πρώτα δάκρυα το Arnold Lane και το Fearless ήρθαν να μας… ρίξουν στα τάρταρα.

Οι Nick Mason’s Saucerful of Secrets πραγματικά απέτισαν έναν μοναδικό φόρο τιμής στην πρώτη, λιγότερο εμπορική και περισσότερο ψυχεδελική, περίοδο των Pink Floyd με εξαιρετική απόδοση και τον απόλυτο σεβασμό στο μοναδικό αυτό υλικό.

Από τη συναυλία δεν έλειψαν οι συγκινητικές αναφορές στους Syd Barrett και Richard Wright, που έχουν αποχωρήσει από αυτόν τον κόσμο εδώ και καιρό για να συνεχίσουν το αστρικό τους ταξίδι.

Από το εξαιρετικά σπάνιο Vegetable Man σε ένα πανέμορφο medley του If με το Atom Heart Mother και από την ξεγνοιασιά του Remember a Day στο αποθεωτικό κλείσιμο του πρώτου μέρους με το Set the Controls for the Heart of the Sun, με τον Nick Mason να παίρνει, όπως είπε, την εκδίκησή του, καθώς για 30 χρόνια έβλεπε τον Roger Waters να του… παίρνει τη δουλειά και να χτυπά το επιβλητικό γκονγκ.

Είχαμε ήδη απογειωθεί στην Τεχνόπολη, η νύχτα είχε πέσει και το industrial σκηνικό της Τεχνόπολης έδενε απόλυτα με το setlist που επέλεξε ο 79χρονος μουσικός και οι συνεργάτες του.

Και είχε έρθει η ώρα για να… μας αποτελειώσουν με το δεύτερο μέρος, ξεκινώντας με το εκρηκτικό Interstellar Overdrive και συνεχίζοντας με το Astronomy Domine

Μετά το διαχρονικά πανέμορφο Childhood’s End είχε φτάσει η ώρα για να μείνει η Τεχνόπολη ξανά με το στόμα ανοιχτό με το επιβλητικό Echoes. Τι να γράψει κανείς για αυτό το τραγούδι πραγματικά. Αποθέωση και κορύφωση.

Φυσικά το πάρτι δεν είχε τελειώσει. Αυτό συνέβη με το See Emily Play και αμέσως μετά με το A Saucerful of Secrets, όπου, πλέον, δεν είχε μείνει κανείς που να μην μαγευτεί. 

«Remember a day before today, A day when you were young, Free to play along with time, Evening never comes» τραγουδούσε ο Richard Wright στο Remember a day κι εμείς αποχωρήσαμε από το Γκάζι με αυτό ακριβώς το συναίσθημα. 

Μικροί, μεγάλοι και πολύ μικροί, φίλοι και ζευγάρια, αδέρφια και συνοδοιπόροι όλοι μια όμορφη αγκαλιά.