Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου στις 5 το απόγευμα στην αρχή της οδού Χάλιδων στο κέντρο των Χανίων.

Σε σχετική ανακοίνωσή της η «Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Rosa Nera» στρέφεται κατά της εταιρίας Belvedere τονίζοντας ότι πρόκειται για μία εταιρία που όπως ισχυρίζεται η ίδια υπόσχεται να κάνει επένδυση 18 εκ. ευρώ, ωστόσο ούτε ισολογισμούς έχει υποβάλλει μέχρι σήμερα, αλλά ούτε και εμφανίζει μετοχικό κεφάλαιο ικανό για μια τέτοια επένδυση.

«Μετά το φιάσκο των πρώτων σχεδίων που αναδείχθηκαν από την κατάληψη Rosa Nera και απεικονίζουν την πρόταση της εταιρίας που περιλαμβάνει την πισίνα στο λόφο Καστέλι, οι νέες απεικονίσεις (χωρίς την πισίνα) προσπαθούν να πείσουν για τον κοινωφελή χαρακτήρα της επένδυσης», αναφέρεται στο σχετικό κείμενο.

Παράλληλα η συλλογικότητα κάνει λόγο για προχειρότητα στην εκπόνηση της μελέτης, υπογραμμίζοντας με έμφαση πως «η μετατροπή των κτιρίων σε ξενοδοχείο επισφραγίζει τη μακρά ιστορία της οικονομικής εκμετάλλευσης της πόλης με γνώμονα μια μόνο αξία: "τι πουλιέται και τι αγοράζεται"».

«Η Rosa Nera δεκαέξι χρόνια αποτελεί την εδαφικοποίηση της αντίστασης στα παραπάνω, ένα κοινό τόπο συνάντησης και δημιουργίας πολιτικών διαδικασιών αμφισβήτησης του υπάρχοντος καταπιεστικού συστήματος. Η ίδια η συνάντηση, το κοινό βίωμα, ο πολιτικός και καλλιτεχνικός προβληματισμός, η δημιουργία και η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, αποτελούν μονόδρομο για τη διασφάλιση της ελεύθερης και κοινωνικής χρήσης του χώρου. Γι’ αυτό τα κτίρια και η αυλή στον λόφο Καστέλι θα ανοίξουν και πάλι», καταλήγει το σχετικό κείμενο.

Αναλυτικά η ανακοίνωση-κάλεσμα:

«Στις 24 Δεκεμβρίου δημοσιεύτηκε σε τοπική ιστοσελίδα άλλο ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ, το οποίο παρουσιάζει τροποποιημένα σχέδια της εταιρίας Belvedere Μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε. για την μετατροπή των τριών ιστορικών κτιρίων στο Λόφο Καστέλι σε ξενοδοχειακή μονάδα, όπως η ίδια τα απέστειλε στη δημοτική αρχή. Η αποκλειστική πρόσβαση του συγκεκριμένου ενημερωτικού μέσου (zarpanews.gr) στα φραγισμένα και φυλασσόμενα από αστυνομικές δυνάμεις κτίρια και προαύλιο χώρο, εγείρει προβληματισμούς για τη σχέση του εν λόγω μέσου με την εταιρία. Η Belvedere, που όπως ισχυρίζεται η ίδια υπόσχεται να κάνει επένδυση 18 εκ. ευρώ, μπορεί να μην έχει υποβάλει μέχρι σήμερα ισολογισμούς, μπορεί να μην εμφανίζει μετοχικό κεφάλαιο ικανό για μια τέτοια επένδυση, ωστόσο- όπως φαίνεται- έχει ήδη βρει πρόθυμους εκπροσώπους της στο συγκεκριμένο ιστότοπο.

Μετά το φιάσκο των πρώτων σχεδίων που αναδείχθηκαν από την κατάληψη Rosa Nera και απεικονίζουν την πρόταση της εταιρίας που περιλαμβάνει την πισίνα στο λόφο Καστέλι, οι νέες απεικονίσεις (χωρίς την πισίνα!) προσπαθούν να πείσουν για τον κοινωφελή χαρακτήρα της επένδυσης. Πέραν, λοιπόν, από ξενοδοχειακές κλίνες, επιχειρηματικό κέντρο, συνεδριακούς χώρους, καφέ και εστιατόρια, μαθαίνουμε ότι στα σχέδια της εταιρίας περιλαμβάνονται πλέον χρήσεις όπως βιβλιοθήκη. Οι ίδιοι που καταστρέψανε την κινηματική υποδομή της κατάληψης που απαριθμούσε 2.500 τίτλους βιβλίων, τώρα εντάσσουν στο σχεδιασμό τους μία βιβλιοθήκη. Οι ίδιοι που περιέφραξαν έναν ελεύθερο χώρο που οποιοσδήποτε μπορούσε να επισκεφθεί χωρίς αντίτιμο, οριοθετούν την κίνηση και τη στάση, τα σημεία κατανάλωσης και παρατήρησης, καταλύοντας κάθε έννοια δημόσιου χώρου. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη πρόταση ενσωματώνεται η εισήγηση του Δημάρχου Χανίων, Π. Σημανδηράκη, για την αξιοποίηση των κτιρίων, η οποία περιλαμβάνει βιβλιοθήκη και αναψυκτήριο.

Την ίδια στιγμή που ο δήμαρχος υποστηρίζει ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κτιρίων δεν του επιτρέπει να παρέμβει στην εν λόγω «αξιοποίηση», η εταιρία σήμερα απευθύνεται στις δημοτικές αρχές για την υλοποίηση των σχεδίων της και όχι στο ίδιο το Πολυτεχνείο Κρήτης. Φυσικά αυτό συμβαίνει καθώς η ίδια η πρόταση της εταιρίας συνεπάγεται την αλλαγή του υπάρχοντος Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Χανίων, ώστε να επιτρέπεται η ανέγερση τέτοιας κλίμακας ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή. Δε θα σταθούμε στην ίδια την προχειρότητα της εκπόνησης της μελέτης, με την οποία δε θα περνούσε το μάθημα ούτε φοιτητής στο δεύτερο εξάμηνο της Αρχιτεκτονικής Σχόλης. Θα σταθούμε όμως στο γεγονός ότι η μετατροπή των κτηρίων σε ξενοδοχείο επισφραγίζει τη μακρά ιστορία της οικονομικής εκμετάλλευσης της πόλης με γνώμονα μια μόνο αξία: «τι πουλιέται και τι αγοράζεται».

Γνωρίζουμε καλά ότι οι νέες θέσεις εργασίας, που προσφέρουν τόσο απλόχερα οι εκάστοτε επενδυτές, αφορούν κακοπληρωμένους σερβιτόρους με ελαστικά ωράρια, λατζιέρισσες με εποχική και επισφαλή εργασία, μαθητευόμενους φοιτητές που υπο-αμοίβονται μέσω προγραμμάτων voucher. Αυτό είναι το όραμα της αποκαλούμενης ανάπτυξης στην οποία αναφέρονται ως πανάκεια οι καπιταλιστές. Αυτοί που μας «ταΐζουν» με πεντάστερα κυριλέ εστιατόρια και boutique hotel, ενώ νομοθετούν ολοένα και περισσότερο την υποτίμηση της ζωής και της εργασίας μας. Στο όραμα αυτό ο ελεύθερος χώρος παύει πλέον να αποτελεί τόπο συνάντησης, ανταλλαγής προβληματισμών και πολιτικών διεκδικήσεων και μετατρέπεται σε τόπο εμπορικής εκμετάλλευσης και συσσώρευσης κερδών.

Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση συντελέστηκε και η εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera. Στόχος δεν αποτελεί μόνο η υλοποίηση των επιχειρηματικών σχεδίων της συγκεκριμένης εταιρίας, αλλά και όσοι προσπαθούν να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους δημιουργώντας κοινούς τόπους αγώνα για υγεία, ελευθερία, ζωή. Άλλωστε πάγια τακτική της εξουσίας αποτελεί η φίμωση των φωνών που αντιστέκονται. Παρακολουθούμε φυσικά την ένταση της με αφορμή τη διαχείριση της πανδημίας από τους εκφραστές της- ντόπιους και μη.

Από την καταστολή των κινητοποιήσεων των υγειονομικών για προσλήψεις και ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων και τη στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων/ μεταναστών, μέχρι τις εκκενώσεις των πολιτικών χώρων το μήνυμα είναι ένα: να παραμείνουμε στην ιδιωτική μας σφαίρα, να βγαίνουμε από το σπίτι μας μόνο για δουλειά και κατανάλωση με μοναδικό τόπο έκφρασης και κριτικής τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η Rosa Nera δεκαέξι χρόνια αποτελεί την εδαφικοποίηση της αντίστασης στα παραπάνω, ένα κοινό τόπο συνάντησης και δημιουργίας πολιτικών διαδικασιών αμφισβήτησης του υπάρχοντος καταπιεστικού συστήματος. Η ίδια η συνάντηση, το κοινό βίωμα, ο πολιτικός και καλλιτεχνικός προβληματισμός, η δημιουργία και η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, αποτελούν μονόδρομο για τη διασφάλιση της ελεύθερης και κοινωνικής χρήσης του χώρου. Γι’ αυτό τα κτίρια και η αυλή στον λόφο Καστέλι θα ανοίξουν και πάλι.

Θα μαρτυρούν την ιστορία τους, θα ανακαλούν τη συλλογική μνήμη και τις βιωμένες εμπειρίες όλων όσων τους έδωσαν και θα τους δίνουν ζωή».