Σε καταγγελία για τον βιασμό μιας γυναίκας μέλους της, προχώρησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηρακλείου, υπογραμμίζοντας ότι ο δράστης προσπαθεί να εξασφαλίσει μια ιδιότυπη πολιτική προστασία από τον χώρο στον οποίο εντάσσεται. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τονίζει ότι το θέμα δεν αποτελεί «πολιτικό παιχνίδι» αλλά μια πραγματικότητα για την κοινωνία του Ηρακλείου, όπου τα περιστατικά έμφυλης βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης είναι συχνό φαινόμενο.

Επίσης σημειώνει ότι τέτοια άτομα δεν είναι αποδεκτά στις τάξεις της και στις τάξεις της Αριστεράς, υπογραμμίζοντας ότι τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταγγέλονται και να απομονώνονται.

Αναλυτικά η καταγγελία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηρακλείου:

Το τελευταίο διάστημα έχει δημοσιοποιηθεί στο ευρύτερο κίνημα της πόλης του Ηρακλείου, καταγγελία για βιασμό από συντρόφισσα, μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το άτομο, το οποίο καταγγέλλεται ως δράστης -όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές σε αυτές τις περιπτώσεις- αρνείται κατηγορηματικά όλα όσα του προσάπτονται. Παράλληλα, φαίνεται να αναζητά μια ιδιότυπη πολιτική προστασία στον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει.

Η βία κατά των γυναικών δεν είναι απλό απομεινάρι των παλαιών καιρών, ούτε απλώς μία παραφωνία στη σύγχρονη εποχή. Είναι γέννημα των εκμεταλλευτικών συστημάτων, σύμπτωμα της εμφάνισης και ενίσχυσης του ανταγωνισμού στις ανθρώπινες σχέσεις, όπως διαμορφώθηκαν ιστορικά. Η συχνότητα των περιστατικών έμφυλης βίας στην καθημερινή μας ζωή, δείχνει τη γενικότερη επιλογή της αστικής εξουσίας να καλλιεργεί αντιπαραθέσεις μέσα στον κόσμο των εργαζομένων, των φτωχών και ανέργων, για να αποφύγει την κοινή συλλογική πάλη εναντίον της.

Στο Ηράκλειο τα περιστατικά έμφυλης βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης είναι συχνό φαινόμενο. Οι λογικές ενοχοποίησης μιας νέας γυναίκας λόγω της δήθεν προκλητικής εμφάνισής της ως θλιβερό κοινωνικό κατάλοιπο, η καλλιέργεια του φόβου στα θύματα, η αυτοενοχοποίησή τους, η ντροπή και ο φόβος που συναινούν στη μη γνωστοποίηση-καταγγελία και τιμωρία τέτοιων περιστατικών, είναι φαινόμενα που θα παλέψουμε μέσα από το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. προτάσσουμε την συλλογική αλληλεγγύη και τη ζωή με αξιοπρέπεια, με στόχο να στραφεί η οργή και η αγανάκτηση όχι σε ένα πόλεμο μεταξύ αδύναμων, αλλά στο σύστημα και τους εκφραστές του. Στεκόμαστε στο πλάι της συντρόφισσάς μας και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το τσάκισμα της σάπιας κοινωνίας που καλλιεργεί την κουλτούρα του βιασμού, το σεξισμό και το μισογυνισμό.

Για τους λόγους αυτούς δεν ανεχόμαστε την παρουσία στο μαζικό κίνημα, ατόμων που ούτε θεωρητικά μπορούν να ανήκουν στο χώρο της Αριστεράς. Απέναντι στις κατηγορίες για μικροπολιτικά παιχνίδια της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. εις βάρος άλλων πολιτικών χώρων, απαντάμε ότι θα περιφρουρήσουμε την αξιοπρέπεια τόσο της συντρόφισσας όσο και του κινήματος, περιθωριοποιώντας και απομονώνοντας τέτοιες λογικές.

Πιστεύουμε ότι το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει να είναι σε θέση να επιλύει τέτοια ζητήματα, όπως απέδειξε, δηλαδή, και την ημέρα της διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, όταν αντέδρασε αυτομάτως στην παρουσία του ατόμου, που εις βάρος του έχει ανοίξει συζήτηση σχετικά με την καταγγελία του βιασμού. Παρά τα γιουχαΐσματα και τις προτροπές των διαδηλωτών, ακόμα και του ίδιου του θύματος, για να απομακρυνθεί το εν λόγω άτομο από τη διαδήλωση, παρέμεινε τελικά, εξαιτίας της κάλυψης που του προσέφερε ο πολιτικός του χώρος. 

Δεν επιλέγουμε την ένοχη σιωπή που περιβάλλει  αυτά τα φαινόμενα και η οποία ενέχει τον κίνδυνο να εμπεδωθεί η κοινωνική ανοχή απέναντι στην σεξιστική βία. Καθένας, λοιπόν, ας αναμετρηθεί με τις ευθύνες του. Εμείς επιλέγουμε τον δρόμο της πολιτικής καταγγελίας και απομόνωσης από το μαζικό κίνημα.