Καστέλλι Πεδιάδας: 250.000 δέντρα ελιάς παράγουν περίπου 10 κιλά/δέντρο - 2.500.000 κιλά ελαιόλαδο πωλείται περίπου 5ευρώ/κιλό - 12.500.000 ευρώ αφαιρέθηκαν από την Πεδιάδα μας σε ένα έτος.

Από αυτά τα χρήματα άμεσο μερίδιο παίρνουν: αγρότισσες και αγρότες, εργάτες και εργάτριες γης, ελαιουργεία, συσκευαστήρια, συνεργεία, βενζινάδικα, φούρνοι, καφετέριες, καφενεία, εστιατόρια, καταστήματα για γεωργικά εφόδια, καταστήματα που πουλούν εργαλεία, σούπερ και μίνι μάρκετ, μανάβικα, τυροκομεία, χασάπικα.. υπηρεσίες που συνεργάζονται για να διεκπεραιωθούν οι εργασίες τις συγκομιδής, κάλυψη των άμεσων αναγκών εργαζομένων και μηχανημάτων.

Δευτερογενώς η τοπική οικονομία ωφελείται από τη διαμονή των καλλιεργητών/εργατών γης και των οικογενειών τους καθώς και από τα συναφή επαγγέλματα που εκείνα στηρίζουν.

Όμως 2.500 τόνοι ελαιόλαδο, έξτρα παρθένο, εξαιρετικής ποιότητας, στα χέρια των καταναλωτών/τριών φτάνει από 7 ευρώ στο εσωτερικό της χώρας έως 20 ευρώ και παραπάνω αν εξαχθεί. Καθώς στη διερεύνησή μας θέλουμε να εξετάσουμε την ελάχιστη και όχι τη μέγιστη οικονομική ζημία που μας προκάλεσε μόνο τους 3 τελευταίους μήνες η κατασκευή του αεροδρομίου, θα θεωρήσουμε μία μέση τιμή τα 10 ευρώ που το λάδι μας τελικά πωλείται λιανική.

Αυτό σημαίνει άλλα 12,5 εκατομμύρια ευρώ από τα οποία ωφελούνται πωλητές, μεταπωλητές, μεταφορείς, υπάλληλοι στις συναφείς επιχειρήσεις... και φυσικά το κράτος.

Από τα 25 εκατομμύρια ευρώ, πάλι στο πλαίσιο ενός λογικού ελάχιστου, το κράτος παίρνει με άμεση και έμμεση φορολογία περίπου το 20%. Που σημαίνει περί τα 5.000.000 ευρώ.

Φυσικά, αναζητώντας μία ουσιαστική οικονομία, θα ήταν ελλιπές να μην αναφέρουμε ότι αυτοί που αποφάσισαν και εκείνοι που εκτέλεσαν την κοπή των δέντρων, στέρησαν φέτος 2.500 τόνους έξτρα παρθένο, άριστης ποιότητας ελαιόλαδο από την ανθρωπότητα. Αν θεωρήσουμε ότι κατά μέσο όρο μία οικογένεια χρειάζεται 50 κιλά λάδι ετησίως, το λάδι αυτό θα κάλυπτε τις ετήσιες ανάγκες 50.000 οικογενειών. Ίσως η υλική αφθονία που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες να μας έχει κάνει να θεωρούμε τα υλικά αγαθά δεδομένα αλλά όπως το νερό, έτσι και το ελαιόλαδο αν και αδιανόητο να λείπει, δεν είναι απίθανο. Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι οι ελιές μας θα συνεχίσουν να παράγουν ανεξαρτήτως καιρού και συνθηκών, αυτό το άριστο τρόφιμο.

Ένας δυνατός νοτιάς πάνω στην ανθοφορία, μία αλλαγή στο κλίμα, ένας χειμώνας χωρίς κρύο, μία άνοδος της θερμοκρασίας ή ξηρασία μπορούν να επηρεάσουν δραματικά την παραγωγή. Ζητούμενο δεν είναι να καλύψουμε μονάχα τις ανάγκες του περήφανου νησιού μας. Ζητούμενο είναι να συμβάλουμε ώστε να καλυφθεί η ανάγκη σε ελαιόλαδο σε παγκόσμιο επίπεδο. Ζούμε σε ένα ευλογημένο τόπο όπου αυτός ο ευλογημένος καρπός ευημερεί. Δεν είναι ούτε σύνηθες, ούτε δεδομένο. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς των προγόνων μας που ρίζωσαν την πλαγιά και το βράχο με πείσμα και καρτερικότητα για να έχουμε εμείς, τώρα αυτά τα αιωνόβια ή υπεραιωνόβια δέντρα που μας δίνουν πρόθυμα τόσα πολλά με ελάχιστες- επί της ουσίας ανάγκες.

Ακόμα και αν ήθελαν οι κύριοι και κυρίες εκτελεστές και εκτελέστριες της καταστροφής, να διορθώσουν το κακό που έκαναν, και πες πως ξαναφύτευαν δέντρα και μας έδιναν πίσω τα κλεμμένα χωράφια μας, θα χρειαζόταν και πάλι να περάσουν χρόνια, θα χρειαζόταν φροντίδα και υπομονή ώστε το μουρέλο να γίνει δέντρο και το δέντρο να ωριμάσει για να δώσει την ποιότητα του καρπού που δίνουν τώρα οι ελιές μας. Θα ήταν ένα δώρο για τα εγγόνια και τα δισέγγονα να συλλέξουν καρπό όμοιας ποιότητας με αυτόν που συλλέγουμε εμείς.

Ας δούμε λοιπόν με λίγο άλλο μάτι τα “αντισταθμιστικά οφέλη”. Τί μας πήραν και τι μας δίνουν. Τί υπέγραψαν οι άρχοντες του τόπου και για ποιών τα συμφέροντα τελικά πρόκειται. 5.000.000 στερήθηκε σε ένα χρόνο το ελληνικό δημόσιο από την κοπή 250.000 ελαιόδεντρων. Πόσα κέρδισε;

12,5 εκατομμύρια χάθηκαν από την τοπική οικονομία. Σε τί ωφελήθηκε;

Τα σύκα είναι σύκα και η σκάφη, σκάφη.

Όχι αεροδρόμιο στο Καστέλλι.

*Μαρία Φιλίππου Μέλος της Πρωτοβουλίας για τη Διάσωση, Προβολή και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδας