Η Ανθή έδειχνε μπλοκαρισμένη, σαν να είχε απομονώσει τον εαυτό της από συναισθήματα και οδυνηρές αισθήσεις. Εμοιαζε να έχει αποσυνδεθεί από αυτήν την ίδια, και οι αρνήσεις της βοηθούσαν σε αυτό.
Ακούω ανθρώπους να μην πιστεύουν ότι μπορούν να χάσουν βάρος ή ότι ακόμα κι αν πετύχουν ένα ρυθμισμένο βάρος, θα πρέπει να προσέχουν και να τρώνε μόνο σαλάτες, φρούτα και ελάχιστη τροφή.
Δεν γίνεται. Δεν πάει άλλο. Δεν έχει και νόημα δηλαδή. Θ' αλλάξω επάγγελμα -ώς εδώ! Θα γίνω νυχού, μπαλωματού, κοπτοραπτού, ινφλουένσερ... κάτι τέλος πάντων που να μη με αναγκάζει να τους ακούω και να τους...
Παρ’ όλο που έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους στα χρόνια που εργάζομαι, δεν έχω πάψει ποτέ να εκπλήσσομαι από την ποικιλία των τρόπων με τους οποίους κάθε άνθρωπος συνδέεται με τον εαυτό του.
Συνήθως σε μια δίαιτα απαγορεύεται να μη θέλεις. Το «πρέπει να κάνω δίαιτα» είναι μια δεδομένη αφετηρία για τον υπέρβαρο. Η εμπειρία έχει δείξει πως αυτή η πεποίθηση είναι μια ψευδής αίσθηση.
Την άκουγα να μου περιγράφει τον τρόπο που ζούσε, τις συνήθειες που είχε, τις πιέσεις που βίωνε. Τη συμμεριζόμουν, μα έπρεπε να «πατήσει» στη δύναμή της, και το πρώτο δείγμα δύναμης ήταν πως ζητούσε βοήθεια.
Οταν κανείς νομιμοποιήσει τις πολυφαγίες του, είναι σαν να εμφανίζει για πρώτη φορά τις ανάγκες του και να τις νομιμοποιεί. Εστω και σε αυτή τη μορφή...
Ο άνθρωπος με διαταραχή βάρους λειτουργεί σαν να μην έχει περιθώρια να κάνει λάθη, σαν να μην έχει περιθώρια να κάνει κάτι άλλο από αυτά που έχει μάθει να κάνει, σαν να μην έχει ούτε χιλιοστό ζωτικού χώρου για...
