Η πρώτη μεγάλη πρόκληση

Η πιο μεγάλη πρόκληση –μέχρι την επόμενη– είναι για τον Παναθηναϊκό η παρθενική ευρωπαϊκή του «μάχη» απέναντι στους Ρέιντζερς, με τους οποίους θα διασταυρώσει τα ξίφη του στον 2ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ στις 22- 30 Ιουλίου (πρώτο ματς στη Γλασκόβη, ρεβάνς στην Αθήνα). Επαθλο το «χρυσό» εισιτήριο στη League Phase του Γιουρόπα, αλλά και η διατήρηση του ονείρου της αντίστοιχης φάσης της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. 
Η επικείμενη σειρά αγώνων αποτελεί τεράστια πρόκληση για τον Παναθηναϊκό. Κατ’ αρχάς διότι ενδεχόμενη πρόκριση θα σημαίνει ένα βήμα πιο κοντά στην κεντρική σκηνή του Τσάμπιονς Λιγκ και μία επόμενη προκριματική «μάχη», από πλεονεκτική θέση μάλιστα. Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός θα πάρει μαζί του την ευρωπαϊκή βαθμολογία των Ρέιντζερς και θα βρεθεί στο γκρουπ των «ισχυρών». Ητοι με ευκολότερους θεωρητικά αντιπάλους (Φενέρμπαχτσε, Πλζεν, Σάλτσμπουργκ και Νις), που και πάλι βέβαια είναι υψηλού επιπέδου.

Πέραν αυτού, με ενδεχόμενη πρόκριση οι «πράσινοι» εξασφαλίζουν (μετριοπαθώς) 15-17 εκατ. ευρώ επιπλέον έσοδα από τηn UEFA από bonus, market pool, εισιτήρια και βαθμούς, ενώ για το ενδεχόμενο συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ δεν το... συζητάμε καν, καθώς θα εκτοξεύσει το συνολικό οικονομικό όφελος πάνω από τα 40 εκατ. ευρώ.

Η αυτόματη παρουσία στη League Phase του Γιουρόπα αποτελεί σημαντική δεξαμενή εσόδων και προσφέρει σταθερότητα στον σύλλογο, αλλά δεν συγκρίνεται επ’ ουδενί με το οικονομικό και αγωνιστικό status και αίγλη που προσφέρει το Τσάμπιονς Λιγκ.

Με απλά λόγια, η πρόκριση μπορεί να σημάνει αλλαγή επιπέδου για τον σύλλογο, τόσο στο θυμικό των φίλων του όσο και σε διοικητικό επίπεδο, αλλά και σε βάθος σταθερότητας επενδύσεων στο μέλλον. Το διακύβευμα είναι τεράστιο και άπαντες στον Παναθηναϊκό το γνωρίζουν καλά.

Κι αν οι δύο προπονητές, Ρουί Βιτόρια και Ράσελ Μάρτιν, δεν έχουν ποτέ βρεθεί αντιμέτωποι, ο Παναθηναϊκός με τους Ρέιντζερς συναντήθηκαν τρεις φορές στο παρελθόν με συνολικό απολογισμό μία νίκη του Παναθηναϊκού, 3 ισοπαλίες και 5-3 τέρματα υπέρ της ελληνικής ομάδας.

Το 2003-04, στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, η σειρά ολοκληρώθηκε με ισοπαλία (1-1) στην Αθήνα και θρίαμβο (3-1, φωτ. με τον πανηγυρισμό του Μπασινά μετά από γκολ από τα 40 μέτρα) στη Γλασκόβη, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Κύπελλο UEFA του 2007-08, οι Ρέιντζερς προκρίθηκαν στα προημιτελικά με δύο ισοπαλίες και το «εκτός έδρας γκολ» (0-0, 1-1 στη Λεωφόρο) φτάνοντας μέχρι τον τελικό.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή η σκοτσέζικη ομάδα βρίσκεται σε φάση πλήρους αναδόμησης. Εχασε με... κάτω τα χέρια πέρυσι το πρωτάθλημα από τη Σέλτικ, αλλάζοντας τρεις προπονητές και προσέλαβε στις αρχές Ιουνίου τον 39χρονο Ράσελ Μάρτιν με θητεία σε Σαουθάμπτον και Σουόνσι, ο οποίος δηλώνει εμπνευσμένος από τον Γουαρδιόλα και λάτρης του Ντε Τσέρμπι. Αποτελεί επιλογή των νέων Αμερικανών ιδιοκτητών της (Andrew Cavenagh + 49ers Enterprises) που τον υπέγραψαν για τρία χρόνια, μαζί με τον αθλητικό διευθυντή Κέβιν Θέλγουελ.

Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι βρίσκεται σε στάδιο ευρείας αναδιάρθρωσης, με δομικές αλλαγές και στο ρόστερ της. Ο κορυφαίος της σκόρερ, Ντέσερς, οδεύει προς την ΑΕΚ, τη στιγμή που ήδη έφτασαν στο Αμπροξ οι Ααρονς (αριστερός μπακ) και Ποκού (εξτρέμ). Ολη αυτή η συνθήκη ισοδυναμεί με μια μεγάλη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό.