Το... debate της «Εφ.Συν.» μετά τη φυγή του Ματίας Αλμέιδα

Ανάμεσα στους φίλους της ΑΕΚ γίνεται πολλή κουβέντα για το αν έπρεπε να φύγει ο Ματίας Αλμέιδα ή όχι. Οι ΑΕΚτζήδες της εφημερίδας καταθέτουν την άποψή τους για την αποχώρηση του Αργεντινού, όπως βέβαια και το αθλητικό τμήμα.

Επρεπε να φύγει στο ΟΑΚΑ

Η αποχώρηση του Ματίας Αλμέιδα άργησε μερικούς μήνες. Ηταν 19 Ιανουαρίου 2025, όταν η ΑΕΚ έχασε από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με 1-0. Εντελώς απρόσμενα, ο Αργεντινός εμφανίστηκε χείμαρρος τόσο στις τηλεοπτικές κάμερες όσο και στη συνέντευξη Τύπου που μας ξενύχτησε στο γήπεδο και έβαλε σε κίνδυνο την έκδοση της εφημερίδας, λόγω του περασμένου της ώρας. 

Ουσιαστικά ο Αλμέιδα απείλησε να φύγει αν δεν άλλαζαν κάποια πράγματα. Μια μερά μετά εμφανίστηκε αγκαλιά με τον Μάριο Ηλιόπουλο, λέγοντας με μια φωνή και οι δύο ότι συνεχίζουν ενωμένοι. Λάθος, όπως φάνηκε. Αφενός φαινόταν ότι το καλοκαίρι αυτή η «συμμαχία» θα διαλυόταν -όπερ κι εγένετο- ενώ ούτε κάτι άλλαξε στο μεταγραφικό κομμάτι. Το αποτέλεσμα ήταν η ΑΕΚ να διαλυθεί αγωνιστικά. Οχι μόνο με την εξάρα από τον Ολυμπιακό, αλλά και στο πρωτάθλημα. Μην ξεχνάμε ότι τρεις μέρες μετά το 6-0 του Κυπέλλου, η Ενωση υποδέχθηκε τους Πειραιώτες για τη Σούπερ Λιγκ, ούσα στο -2. Εχασε ξανά και μετά την πήρε η κάτω βόλτα, γράφοντας μια σειρά από αρνητικά ρεκόρ. Με άλλον προπονητή, ακόμη και χειρότερο του Αλμέιδα, όλη αυτή η αγωνιστική ταπείνωση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί...
Θύμιος Ασημακόπουλος

Ο δικός μου Αλμέιδα

Δεν θα γράψω για τον Αλμέιδα ως προπονητή. Υπάρχουν, άλλωστε, άλλοι πολλοί, πιο ειδικοί. Προφανώς, είμαι ένας από τους χιλιάδες φιλάθλους της ιστορικής αυτής ομάδας που πανηγύρισαν το νταμπλ, που πικράθηκαν με την απώλεια του τίτλου την επόμενη χρονιά, που απόρησαν ή και εξοργίστηκαν με τη φετινή πορεία της και τις προπονητικές επιλογές.

Θα γράψω για τον άνθρωπο Αλμέιδα, το πιτσιρίκι από την Αργεντινή που άρχισε να κλοτσά το τόπι θέλοντας να μοιάσει στον Μαραντόνα. Και του έμοιασε! Οχι στο αξεπέραστο ποδοσφαιρικό μεγαλείο, βέβαια, αλλά σε πολλά άλλα. Δυστυχώς και στις κακές πλευρές του, αφού ο, τέως πια, προπονητής της ΑΕΚ δεν γλίτωσε από το αλκοόλ και την κατάθλιψη. Πέρασμα αναγκαίο για εκείνον, ίσως, για να αποδώσει στο τόπι το βάρος που πραγματικά έχει: είναι, απλώς, ένα παιχνίδι... Κληρονόμησε, ωστόσο, και τα καλά του Ντιέγκο: αρχές, όπως ντομπροσύνη, ειλικρίνεια, ανθρωπιά, κυνήγι του ονείρου χωρίς προσωπικό όφελος. Οχι τυχαία, μάλλον, αφού η Ασούλ, η πόλη όπου γεννήθηκε ο Ματίας Αλμέιδα, έχει ανακηρυχθεί σε «Πόλη του Θερβάντες» της Αργεντινής.

Αυτό, όμως, που σίγουρα δεν γνώριζε ο Αλμέιδα, όταν ερχόταν στην ΑΕΚ, είναι ότι από τις ίδιες αρχές διαπνέονταν οι ιδρυτές του Pera Club αλλά και οι συνεχιστές τους, σε δεύτερο χρόνο, στο χωμάτινο γηπεδάκι ανάμεσα στις εργατικές πολυκατοικίες της Νέας Φιλαδέλφειας, ίσως και κάποιοι απόγονοί τους.

Ο Αλμέιδα είναι ένας από εμάς, γι’ αυτό και δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ!
Νίκος Παπαδημητρίου

Είμαι Αλμεϊδικός

Το συγκινητικό αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Ματίας Αλμέιδα απέδειξε και για τι άνθρωπο πρόκειται. Οχι ότι δεν το γνωρίζαμε βέβαια: «Ευχαριστώ, άνευ όρων ευχαριστώ» έγραψε στα social δείχνοντας απέραντη ευγνωμοσύνη στην ΑΕΚ αλλά και στη χώρα μας που τον δέχτηκε. Εμείς που πηγαίναμε γήπεδο, δημοσιογράφοι και μη, ξέραμε και βλέπαμε τι άνθρωπος ήταν ο Ματίας. Βλέπαμε για παράδειγμα με πόσο σεβασμό και ταπεινοφροσύνη υποδεχόταν και αντιμετώπιζε τους αντίπαλους προπονητές που έρχονταν στην έδρα μας. Μάλιστα τώρα έστειλε κι ένα ευχαριστώ «στους αντιπάλους που έδειξαν τόσο σεβασμό». Μεγαλείο ο άνθρωπος.

Εμείς που πηγαίναμε γήπεδο, δημοσιογράφοι και μη, βλέπαμε και πόσο αγαπούσαν τον Αλμέιδα οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ καθώς και το team του. Ηταν όλοι μια οικογένεια, ο ένας για τον άλλον. Φάνηκε και πριν από τρεις-τέσσερις μήνες που πάλι αμφισβητήθηκε ο Αλμέιδα, τι συνέβη στον αμέσως επόμενο αγώνα του στη Νέα Φιλαδέλφεια, πώς οι παίκτες έτρεχαν στον πάγκο να τον αγκαλιάσουν μετά τα γκολ δείχνοντας έτσι τη συμπαράστασή τους.

Καλά όλα αυτά θα πείτε, σύμφωνοι, αλλά ως προπονητής τι έλεγε; Θα στενοχωρήσω τους «προπονητές» της εξέδρας αλλά ήταν (και είναι) πολύ καλός. Εφτιαξε μια καταπληκτική ομάδα. Η φετινή χρονιά είναι αποτυχημένη αλλά στράβωσε από την αρχή, με τον αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δεν βγήκαν και οι μεταγραφές, δεν έγινε και καλή διαχείριση υλικού, χάθηκαν και παίκτες, με αποτέλεσμα η ομάδα να μη ρολάρει ποτέ. Στο τέλος δε ήταν γυμνή από ποδοσφαιριστές, μια μετριότητα. Συμβαίνουν όμως αυτά και διορθώνονται την επόμενη χρονιά. Τώρα τι; Προβλέπω ξηρασία.

Χρόνια είχαμε να δούμε στην ομάδα προπονητή όπως ο Αλμέιδα.
Δημήτρης Κανελλόπουλος

Hasta luego, κόουτς

Ο κύκλος του Ματίας Αλμέιδα στην ΑΕΚ έκλεισε. Οχι απλώς με τίτλους, αλλά με σφραγίδα. Ο Αργεντινός τεχνικός φεύγει αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη και βαθιά σύνδεση με τον σύλλογο και τον κόσμο του. Οταν ανέλαβε την ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2022, λίγοι μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε. Σε ένα περιβάλλον απαιτητικό, γεμάτο πίεση και προσδοκίες, έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι είχε έρθει με σχέδιο και απόλυτη προσήλωση στο όραμα. Η κατάκτηση του νταμπλ την πρώτη κιόλας χρονιά, σε συνδυασμό με το εντυπωσιακό και επιθετικό ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα, δεν ήταν απλώς επιτυχία. Ηταν επανάσταση για τον διψασμένο κόσμο της ΑΕΚ. Ο Αλμέιδα δεν έφτιαξε απλώς μια καλή ομάδα· έφτιαξε μια ομάδα-πρότυπο. Με ξεκάθαρη ταυτότητα, με ένταση, με πειθαρχία, με ψυχή. Με ποδοσφαιρικό θάρρος.

Πέρα από το χορτάρι, ήταν και η προσωπικότητά του που έκανε τη διαφορά. Ο σεβασμός που έδειξε στην ιστορία της ΑΕΚ, η σύνδεσή του με τον κόσμο, οι δηλώσεις του, το ήθος του, η συμπεριφορά του στον πάγκο αλλά και έξω απ’ αυτόν. Μίλησε σαν ένας από εμάς – και το εννοούσε.

Ο αποχαιρετισμός του αφήνει ένα κενό. Ομως δεν συνοδεύεται από πικρία, αλλά από υπερηφάνεια. Γιατί η ΑΕΚ με τον Ματίας Αλμέιδα δεν κέρδισε μόνο τρόπαια – ξαναβρήκε τον εαυτό της. Εγινε και πάλι ομάδα με ταυτότητα, προοπτική και νοοτροπία νικητή.

Η ποδοσφαιρική Ευρώπη είδε ξανά την ΑΕΚ να κοιτά στα μάτια τους μεγάλους. Οι νέοι φίλαθλοι έμαθαν πώς μοιάζει η «Ενωση» που δεν παραιτείται ποτέ. Και όσοι είχαν ζήσει τις ένδοξες εποχές του παρελθόντος, βρήκαν λόγους να πιστέψουν ξανά.

Ο Ματίας Αλμέιδα αποχωρεί, αλλά θα είναι πάντα ένας από εμάς.

Hasta luego (Τα λέμε αργότερα), κόουτς.
Νίκος Κουτσιαύτης

Το νταμπλ και τα λάθη

Το έχει πει και ο ίδιος και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν: Ο Ματίας Αλμέιδα αποτελεί πλέον κομμάτι της ιστορίας της ΑΕΚ αφού είναι ο προπονητής του τρίτου νταμπλ στα 101 χρόνια ζωής του συλλόγου.

Η επιτυχία του 2023 συνδυάστηκε με ωραίο ποδόσφαιρο. Κύρια χαρακτηριστικά, το πρέσινγκ που ξεκινούσε από τον αντίπαλο τερματοφύλακα, οι γρήγοροι συνδυασμοί, η ένταση αλλά και η αμυντική ισορροπία που είχαν τη σφραγίδα του Αργεντινού προπονητή. Σε εκείνον πιστώνεται ακόμη η έλευση εξαιρετικών παικτών, όπως ο Πινέδα που αναδείχτηκε MVP του πρωταθλήματος, και η μετακίνηση του Λιβάι Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης. Την επόμενη χρονιά η ομάδα διατήρησε τον κορμό της, έπαιξε πάλι καλό ποδόσφαιρο σε Ελλάδα και Ευρώπη, όμως το πρωτάθλημα χάθηκε στις λεπτομέρειες, εξαιτίας πολλών ατομικών λαθών σε κρίσιμα παιχνίδια.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν από τις επιλογές του περασμένου καλοκαιριού. Με τους ακριβοπληρωμένους Λαμέλα, Περέιρα (επιλογές του Αλμέιδα) και Μαρσιάλ η ομάδα υποτίθεται ότι ενισχύθηκε, όμως έχασε τον χαρακτήρα της, αφού έφυγαν σημαντικοί παίκτες όπως οι Πόνσε, Αραούχο και παροπλίστηκαν για μεγάλο διάστημα άλλοι όπως οι Ελίασον, Τσούμπερ. Παράλληλα, έγινε τραγική διαχείριση στην αμυντική γραμμή η οποία δεν ενισχύθηκε ούτε τον Ιανουάριο, παρότι τα σοβαρά λάθη συνεχίζονταν, ο Αλμέιδα προφανώς δεν εμπιστευόταν τον Πήλιο και είχε τεθεί εκτός μάχης ο Κάλενς. Η συμμετοχή του Χατζισαφί αντί του Γκατσίνοβιτς στο τελευταίο παιχνίδι ίσως και να αποτελεί μια έκφραση αυτοκριτικής του Αργεντινού τεχνικού για τη θέση του αριστερού μπακ.

Παρά τα λάθη του και παρά τα τραγικά αποτελέσματα στα τελευταία παιχνίδια, πιστεύω ότι ο Αλμέιδα είναι εξαιρετικός προπονητής αλλά και ευθύς άνθρωπος που είχε πάντοτε ενδιαφέρον να ακούς τις απόψεις του για το ποδόσφαιρο και τη ζωή.
Γιάννης Σινόπουλος