Το τελευταίο «αντίο»

Για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα, από το 1996 έως το 2022, η αριστερή πλευρά της άμυνας στη Ρεάλ Μαδρίτης ανήκε σε μια βραζιλιάνικη δυναστεία. Αρχικά «κουμάντο» έκανε ο Ρομπέρτο Κάρλος. Τα Χριστούγεννα του 2006 κατέφθασε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» ένας 18χρονος πιτσιρικάς ονόματι Μαρσέλο, για να διαδεχθεί σταδιακά τον μεγάλο συμπατριώτη του, που διένυε την τελευταία σεζόν της καριέρας του στους «μερένγκες». Ο Ρομπέρτο Κάρλος, στα 33 χρόνια του τότε, πήρε υπό την προστασία του τον μικρό. Μάλιστα εκείνες τις γιορτινές ημέρες, για να μη νιώθει μόνος αυτός και η οικογένειά του σε μια ξένη χώρα, τους κάλεσε να περάσουν μαζί στο σπίτι του τα Χριστούγεννα. Ποτέ δεν την ξέχασε αυτή τη στάση ο Μαρσέλο: «Είναι σπάνια τέτοια συμπεριφορά. Θεωρητικά είχα αποκτηθεί από τη Ρεάλ για να του πάρω τη θέση...» είπε χρόνια αργότερα.

Οι δυό τους άφησαν εποχή στη «βασίλισσα» παίζοντας στην ίδια θέση, αλλά με διαφορετικό στυλ: πιο δυνατός ο Ρομπέρτο Κάρλος με το σουτ-δυναμίτη, περισσότερο ντριμπλαδόρος, με έφεση στο «ένας εναντίον ενός» ο Μαρσέλο, που χθες ανακοίνωσε ότι κρεμάει οριστικά τα παπούτσια του στην ηλικία των 36 ετών. Υστερα από 721 παιχνίδια, 58 γκολ και 117 ασίστ...

«Η ιστορία μου ως ποδοσφαιριστή ολοκληρώνεται εδώ. Ομως ακόμα έχω πολλά να δώσω στο ποδόσφαιρο. Σας ευχαριστώ για όλα», είπε σε ένα βίντεο που γυρίστηκε ειδικά για την περίσταση στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» πριν από μερικές ημέρες και προβλήθηκε στα social media.

Ο Μαρσέλο υπέγραψε στη Ρεάλ τον Ιανουάριο του 2007, επί προεδρίας Ραμόν Καλδερόν, έναντι 6,5 εκατ. ευρώ, προερχόμενος από τη Φλουμινένσε όπου αγωνιζόταν από τα 13 χρόνια του. Τον υποδέχθηκε ο Φάμπιο Καπέλο. Η διοίκηση αρχικά θέλησε να τον δώσει δανεικό, όμως αρνήθηκε τόσο ο ίδιος όσο και ο Ρομπέρτο Κάρλος. Του πήρε χρόνο να καθιερωθεί και να δείξει τη μοναδική ικανότητά του στο «σπάσιμο» των πιο σκληρών αμυνών με κούρσες από την άμυνα έως τη γραμμή της αντίπαλης περιοχής. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2014, στη Λισαβόνα, ξεκίνησε ο Φάμπιο Κοεντράο αριστερά και ο ίδιος έμεινε στον πάγκο. Ομως ο Κάρλο Αντσελότι κατάλαβε το λάθος του, έβαλε τον Βραζιλιάνο μέσα, ο οποίος –μαζί με τον Γκάρεθ Μπέιλ– ήταν μακράν οι καλύτεροι παίκτες της Ρεάλ στην ανατροπή από 0-1 σε 4-1 στην παράταση. Από εκείνο το βράδυ, η φανέλα του βασικού ήταν πια δική του.

Στη Ρεάλ Μαδρίτης έκανε τεράστια καριέρα. Στις 16 σεζόν του στη Μαδρίτη, κατέκτησε 25 τίτλους σε 546 παιχνίδια: 5 Τσάμπιονς Λιγκ, 6 πρωταθλήματα Ισπανίας, 2 Κόπα δελ Ρέι, 4 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 5 Σούπερ Καπ Ισπανίας. Είναι μάλιστα τρίτος στη λίστα των ξένων με τα περισσότερα ματς στους Μαδριλένους, μετά τους Λούκα Μόντριτς και Καρίμ Μπενζεμά. Με τη Φλουμινένσε πανηγύρισε ένα Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα τρόπαιο Σουνταμερικάνα, ενώ με την Εθνική Βραζιλίας, κατέκτησε ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών και δύο ολυμπιακά μετάλλια: το αργυρό στο Λονδίνο (2012) και το χάλκινο στο Πεκίνο (2008).

Το 2022, όταν αποχαιρέτησε ως αρχηγός τη Ρεάλ μετά το 14ο Τσάμπιονς Λιγκ του συλλόγου που κατακτήθηκε στο Παρίσι με το 1-0 επί της Λίβερπουλ, ο Μαρσέλο εξήγησε γιατί είχε αποδεχθεί τον πάγκο και δεν παραπονιόταν: «Συνειδητοποίησα ότι είμαι πιο σημαντικός για την ομάδα αν κατανοώ τον προπονητή και στηρίζω τους συμπαίκτες μου. Ισως ήμουν εγωιστής με τον Ζινεντίν Ζιντάν, ζητώντας του να παίζω...»

Ηταν πια 34 ετών όταν έφυγε από τη Μαδρίτη και έκανε τις τελευταίες προσπάθειες για να αναζωογονήσει το παιχνίδι του. Ομως το καλοκαίρι του 2022 δεν έκανε προετοιμασία, κάτι που φάνηκε στο βαρύ σώμα του όταν υπέγραψε στον Ολυμπιακό. Εμεινε για πέντε μήνες στον Πειραιά, προτού επιστρέψει στην πρώτη του ομάδα, τη Φλουμινένσε για να γευτεί τη χαρά του Λιμπερταδόρες, του αντίστοιχου Τσάμπιονς Λιγκ της Λατινικής Αμερικής. Στις 26 του περασμένου Οκτωβρίου, έδωσε χωρίς να το ξέρει τον τελευταίο αγώνα του. Λίγες ημέρες αργότερα, λύθηκε αιφνιδιαστικά το συμβόλαιό του, μετά την έντονη αντιπαράθεσή του με τον τεχνικό της «Φλου», Μάνο Μενέζες. Μια εξέλιξη που τον οδήγησε σταδιακά στην απόφαση να εγκαταλείψει την ενεργό δράση.