Ενα γκολ με προβολή του Οϊαρθάμπαλ στο 86ο λεπτό αρκούσε για την Ισπανία, που ανέβηκε για τέταρτη φορά στον θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Λύγισε με 2-1 τη σκληροτράχηλη Αγγλία και έγινε η πολυνίκης της διοργάνωσης που ξεκίνησε το 1960. Ηταν το τέλος μιας τρομερής διαδρομής της ομάδας που σε όλη τη διάρκειά της έπεισε ότι ήταν η καλύτερη. Πέρασε από τους πιο δύσκολους αντιπάλους, ήταν εκείνη που προσπαθούσε να παίξει μπάλα και τα κατάφερε. Η Αγγλία, στον δεύτερο σερί τελικό, πάλεψε όσο της επέτρεπαν οι αρετές της, ισοφάρισε με γκολ του Πάλμερ, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει και τέταρτη σερί ανατροπή στα νοκ άουτ.
Παρότι το ματς είχε το ίδιο σενάριο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, τα περισσότερα συνέβησαν στο δεύτερο ημίχρονο. Η «φούρια ρόχα» του Ντε Λα Φουέντε ήταν η ομάδα που είχε τη διάθεση και την ικανότητα να παίξει μπάλα. Εβγαλε περισσότερες φάσεις, προηγήθηκε με μια εξαιρετική ασίστ του 17χρονου Γιαμάλ και πλασέ του Νίκο Ουίλιαμς και παρότι ισοφαρίστηκε στο 73’ από τον Πάλμερ (πέρυσι είχε πετύχει το νικητήριο γκολ που χάρισε στους Αγγλους τη νίκη επί των Ισπανών και το τρόπαιο στους Νέους), βρήκε τον τρόπο να μιλήσει τελευταία. Θα μπορούσε να επικρατήσει με μεγαλύτερη ευκολία αν δεν ήταν ο Πίκφορντ που «ξάπλωσε» τρεις φορές για να σώσει την εστία του από τετ α τετ (δύο του Γιαμάλ), όμως θα μπορούσαμε να πάμε στην παράταση αν ο πολυσύνθετος Ολμο δεν έβαζε το κεφάλι του για εμποδίσει την μπάλα να περάσει τη γραμμή μετά από κεφαλιά του Ράις.
Η Αγγλία έδειξε τα στοιχεία που την πήγαν μέχρι τον τελικό: ανθεκτικότητα, πείσμα και θάρρος, όπως εκφράστηκε από τις γρήγορες αλλαγές του Σάουθγκεϊτ, που δικαιώθηκαν με την ισοφάριση του Πάλμερ. Ετρεξαν πολύ, όμως η μπάλα ταξίδευε πιο γρήγορα από τα τεχνικά πόδια των Ισπανών.
Παρεμπιπτόντως, αυτή ήταν η πρώτη νίκη των Ισπανών επί των Αγγλων σε EURO. Στην πιο κατάλληλη στιγμή, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Κι έτσι η κούπα, από τα χέρια του Κιελίνι που την είχε κατακτήσει με την Ιταλία, νικώντας -στα πέναλτι- τους Αγγλους, πήγε στα χέρια του Αλβαρο Μοράτα και της παρέας του, που έδειξε ότι έχει όχι μόνο παρόν, αλλά και μέλλον.
—
Ισπανία (Λ. ντε λα Φουέντε): Σιμόν, Καρβαχάλ, Λε Νορμάν (83΄ Νάτσο), Λαπόρτ, Κουκουρέγια, Ρόδρι (46΄ Σουμπιμέντι), Ρουίθ, Γιαμάλ (89΄ Βιβιάν), Ολμο, Γουίλιαμς, Μοράτα (67΄ Οϊαρθάμπαλ).
Αγγλία (Γκ. Σάουθγκεϊτ): Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκεχί, Σακά, Μαϊνού (70΄ Πάλμερ), Ράις, Σο, Φόντεν (89΄ Τόνεϊ), Κέιν (61΄ Γουότκινς), Μπέλιγχαμ.
Σκόρερ: 47΄ Ουίλιαμς, 86΄ Οϊαρθάμπαλ - 73΄ Πάλμερ
Διαιτητής: Φρ. Λετεσιέ (Γαλλία)
Κίτρινες: 31΄ Ολμο - 25΄ Κέιν, 53΄ Στόουνς
Κόκκινη: -
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας