«Είμαστε ο Ρόκι Μπαλμπόα»

Τρεις ομάδες από την Αφρική επιχείρησαν, στο παρελθόν, να σπάσουν το «γυάλινο ταβάνι» των προημιτελικών ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

Πρώτο προσπάθησε το Καμερούν το 1990, όμως έχασε στην παράταση από την Αγγλία του Γκάρι Λίνεκερ, ο οποίος διαμόρφωσε το 3-2 στην παράταση, από τη βούλα του πέναλτι. Το 2002, στην Απω Ανατολή, η Σενεγάλη έπεσε πάνω στην Τουρκία και πάλι χρειάστηκε παράταση για να προκύψει νικητής -το γκολ του Ιλχάν έκανε τη διαφορά (1-0).

Πιο κοντά απ’ όλες είχε φθάσει, το 2010, η Γκάνα, στο πρώτο Μουντιάλ μάλιστα, που διεξαγόταν επί αφρικανικού εδάφους, όμως προδόθηκε στα πέναλτι. Αρχικά, έχασε εκείνο που κέρδισε στο τέλος της παράτασης, όταν ο Σουάρες απέκρουσε με το χέρι εν είδει τερματοφύλακα και, κατόπιν, στη «ρώσικη ρουλέτα» αστόχησε δις.

Το φετινό Μαρόκο, όμως, έκανε την υπέρβαση -και δεν χρειάστηκε παράταση στον αγώνα με την Πορτογαλία. Βασίστηκε στο εκπληκτικά συμπαγές σύνολο που έχει φτιάξει ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί. Το 1-0 επί των Λουζιτανών στα χαρτιά ήταν η σύμπραξη των δύο παικτών της Σεβίλης: του «ιπτάμενου» Γιουσέφ Εν-Νεσίρι, που σημείωσε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης με θεαματική κεφαλιά, και του «τοίχου» Γιασίν Μπόνο, που κράτησε ξανά την εστία του ανέπαφη!

Στην πράξη, όμως, είναι η απόδειξη ότι δεν υπάρχει πιο δυσκολοκατάβλητη ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Ξεκίνησε με ισοπαλία απέναντι στην Κροατία, νίκησε Βέλγιο και Καναδά, «έθαψε» το φλύαρο τίκι-τάκα της Ισπανίας και -ουσιαστικά- υπέγραψε το «αντίο» του Κριστιάνο Ρονάλντο από τη διεθνή σκηνή.

«Είμαστε ο Ρόκι Μπαλμπόα αυτού του Μουντιάλ!», δήλωσε μετά την πρόκριση επί της Πορτογαλίας ο 47χρονος Ουαλίντ Ρεγκραγκί, για να προσθέσει: «Δεν είναι θαύμα όσα πετυχαίνουμε, αλλά καρπός σκληρής δουλειάς. Δίνουμε τα πάντα, έχουμε παίκτες τραυματίες, αλλά παίζουμε μέχρι εξάντλησης». Και, όπως ο μποξέρ, δέχονται τα χτυπήματα, αλλά παραμένουν όρθιοι και ανταποδίδουν...

Ο Ρεγκραγκί ανέλαβε την ομάδα μόλις τον Σεπτέμβριο, διαδεχόμενος τον συγκρουσιακό Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς. Εκτοτε το Μαρόκο έχει δώσει οκτώ αγώνες (τρεις φιλικούς και πέντε στο Παγκόσμιο Κύπελλο) και έχει δεχθεί μόλις ένα γκολ -και αυτό μάλιστα όχι από αντίπαλο, αλλά με αυτογκόλ του Αγκέρντ, ένδειξη ότι ο τερματοφύλακας αιφνιδιάστηκε. Είναι η ομάδα που έχει κάνει περισσότερα διωξίματα (137) και κοψίματα (52) στη φετινή διοργάνωση.

Το άγγιγμα του Ρεγκραγκί φαίνεται στην τακτική και η άμεση ανταπόκριση των παικτών του δείχνει ότι έχει χάρισμα στην επικοινωνία. Η ομάδα του είναι οργανωμένη, ξέρει πότε να πρεσάρει και προσαρμόζεται σωστά στα χαρακτηριστικά των αντιπάλων της. Επιπλέον, διαθέτει αρκετές και ενδιαφέρουσες επιθετικές προτάσεις για να «χτυπήσει» κυρίως με αντεπιθέσεις και στατικές φάσεις.

Μετά το μεθύσι σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο για την είσοδο του Μαρόκου στην τετράδα, σειρά έχει άλλη μια πρόκληση. Η εκπληκτική αμυντική γραμμή με τον ακαταπόνητο Σοφιάν Αμραμπατ μπροστά της έχει κλέψει την παράσταση, πληρώνοντας όμως το τίμημα.

Ο αριστερός μπακ Μαζραουί και ο στόπερ Αγκέρντ δεν έπαιξαν εναντίον της Πορτογαλίας, λόγω τραυματισμού, ενώ ο αρχηγός Σαΐς αγωνίστηκε επιβαρύνοντας τον τραυματισμένο μηρό του. Εν όψει του ημιτελικού με τη Γαλλία, μεταξύ των βασικών στην άμυνα μόνο ο ηγετικός Ασράφ Χακίμι δείχνει υγιής και απόλυτα έτοιμος για την αναμέτρηση -από τη δική του πλευρά-, με τον κολλητό του και σταρ της διοργάνωσης, Κιλιάν Μπαπέ.

Ομως, κανείς πλέον δεν τολμά να υποτιμήσει τις δυνατότητες και των αναπληρωματικών του Μαρόκου, που μπαίνουν κι αυτοί με το μαχαίρι στα δόντια για να πολεμήσουν. Ακόμα και αν απέναντί τους βρίσκεται η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία...