Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς επιστρέφει στην... κανονικότητα

Στο ξεκίνημα της φετινής αγωνιστικής περιόδου, όταν ο Παναθηναϊκός βρισκόταν ακόμα σε φάση προετοιμασίας λίγο καιρό μετά τη λαίλαπα Μπόλονι και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, φάνταζαν μάλλον γραφικοί όσοι υποστήριζαν ότι κάτι καλό συντελείται στο «τριφύλλι».

Η ομάδα έμοιαζε με σκορποχώρι, οι παίκτες είχαν ξεχάσει να κάνουν ακόμα και τα βασικά του αθλήματος, ενώ ο Σέρβος προπονητής δεν είχε έρθει με τουπέ, σκούπες, φαράσια και λογική του τύπου «είναι όλοι άχρηστοι» για να γίνει αρεστός και συμβατός με το κλίμα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Η ομάδα είχε τεράστια δομικά προβλήματα. Τα αποτελέσματα στα φιλικά ήταν άσχημα. Επτά ματς προετοιμασίας δίχως νίκη, πολλά αμυντικά θέματα, ανούσια κατοχή, λάθη επί λαθών, όλα αυτά μαζί κι άλλα τόσα είχαν στριμωχτεί στη βιτρίνα. Στο φαίνεσθαι.

Στην ουσία, ωστόσο, στο «είναι»,, τα σημάδια βελτίωσης ήταν εξ αρχής ορατά για όλους όσοι βίωναν την ομάδα στην καθημερινότητά της. Ο τρόπος προπόνησης, οι συμπεριφορές, το κλίμα, τα αποδυτήρια, οι ποδοσφαιρικές αρχές που έμπαιναν με χειρουργική ακρίβεια έδειχναν ότι κάτι αλλάζει. Απλώς είχε επιλεχθεί ο δύσκολος δρόμος. Του «χτισίματος» μέσω του κυριαρχικού ποδοσφαίρου που έχει κόστος για να δομηθεί και φέρνει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Ηταν μια επίπονη αλλά απολύτως φυσιολογική διαδικασία που το «τριφύλλι» έπρεπε να περάσει για να αναγεννηθεί και να επιστρέψει σταδιακά στην περίφημη… κανονικότητα.

Χωρίς μαγικά φίλτρα και κουμπιά στο ασανσέρ που τα πατάς και πετάγεσαι ξαφνικά στον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη. Με «μπετά», με μπόλικο κόπο, με πολλή δουλειά, με λάθη, με δέκα ήττες, με αυτοχειρίες και με αρκετά άσχημα αποτελέσματα. Η ομάδα έπρεπε να περάσει πρώτα από κακουχίες έως ότου ο Γιοβάνοβιτς δημιουργήσει έναν διαφορετικό/ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό.

Πλέον, μετά και τον θρίαμβο μέσα στο Φάληρο επί του Ολυμπιακού, η συντριπτική πλειονότητα των φίλων του συλλόγου είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη δουλειά του Σέρβου, ο οποίος είναι ξεκάθαρο και σε ένα αμούστακο παιδάκι ότι έχει επαναφέρει τον σύλλογο στις ράγες, προσδίδοντας προοπτική και όραμα μετά από αρκετά χρόνια.

Οι «πράσινοι» παίζουν σύγχρονο και ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά τους τελευταίες μήνες έχουν καταφέρει να το μπολιάσουν και με τον κυνισμό του αποτελέσματος που απαιτείται προκειμένου να επιτευχθεί η μαγική λέξη «ισορροπία». Στην παρούσα χρονική στιγμή δεν φοβούνται τίποτα και κανέναν. Νίκησαν δύο φορές μέσα σε 25 ημέρες τον Ολυμπιακό, από τον οποίο δεν έχουν ηττηθεί σε κανένα από τα τέσσερα φετινά ματς, κάτι που είχε να συμβεί εδώ και 37 χρόνια, απ’ το μακρινό 1985. Οι δε δύο νίκες επί των Πειραιωτών σε μία σεζόν είχαν να προκύψουν από την αγωνιστική περίοδο 2006-07, ήτοι πριν από 15 χρόνια.

Νίκησαν τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Αρη, έσπασαν το αήττητο 35 αγώνων των «ερυθρόλευκων» στην έδρα τους και παραμένουν η μοναδική αήττητη ομάδα στα πλέι οφ του πρωταθλήματος, μετρώντας δέκα σερί ματς χωρίς ήττα και δώδεκα συνολικά μαζί με τους ημιτελικούς απέναντι στη Λαμία. Και επιπλέον έχουν ήδη κλείσει μία θέση στον τελικό του Κυπέλλου στις 21 Μαΐου στο ΟΑΚΑ, κόντρα στον ΠΑΟΚ, για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια. Η κανονικότητα επιστρέφει, τα καλύτερα έρχονται.