Κλείνει την ψαλίδα, χρειάζεται ποιότητα

Είναι πλέον πασιφανές και στον πλέον δύσπιστο φίλο του συλλόγου ότι ο Παναθηναϊκός έχει βρει στο πρόσωπο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έναν προπονητή που πληροί τις προϋποθέσεις για να τον επαναφέρει στην κανονικότητα. Οπου κανονικότητα, βάλτε τη διεκδίκηση εγχώριων τίτλων και την επιστροφή στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ακόμη δεν βρίσκεται προφανώς σε αυτή τη φάση, διαφαίνεται εντούτοις η προοπτική για να γίνει πραγματικότητα κάτι που έμοιαζε απίθανο πριν από λίγους μήνες.

Τότε που χρειαζόσουν κολλύριο για να δεις κάποιο ματς της ομάδας και η παρουσία στο γήπεδο ισοδυναμούσε με επίσκεψη στον οδοντίατρο. Δεν είναι πολύ μακρινές οι παραπάνω συνθήκες για να διαγραφούν από τη μνήμη, ούτε φυσικά αποτελεί κριτήριο η περσινή τραγική σεζόν για μια ομάδα του μεγέθους του Παναθηναϊκού.

Ο ρεαλισμός ωστόσο επιβάλλεται να αποτελεί την πυξίδα του μέλλοντος. Το «τριφύλλι» είναι ευδιάκριτο πλέον ότι έχει κλείσει την ψαλίδα που το χωρίζει από τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές του, με βάση την εικόνα που παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό που του λείπει είναι ενέσεις ποιότητας. Η αναβάθμιση του έμψυχου δυναμικού του προκειμένου η δουλειά του Γιοβάνοβιτς να φανεί ακόμα περισσότερο και να συνδυαστεί με περισσότερα νικηφόρα αποτελέσματα. Να μεγαλώσει το «ταβάνι» και να φτάσει σταδιακά εκεί που ορίζει το ιστορικό εύρος του συλλόγου.

Τα παραπάνω συμπεράσματα αποτελούν τη θετική όψη του νομίσματος την επομένη του μεγαλύτερου ντέρμπι στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, ωστόσο, που καταδεικνύει ότι χάθηκε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.

Μια ευκαιρία για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα με απόλυτη κυριαρχία στο χορτάρι που δεν θα αποτελούσε προϊόν «κλεφτοπόλεμου» ή εκμετάλλευσης των συγκυριών. Αλλά πιστοποίηση ποδοσφαιρικής ανωτερότητας, όπως είχε συμβεί την εποχή που στην άκρη του πράσινου πάγκου βρισκόταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης, στη νίκη με 1-0 αντί για 4-0 επί του Ολυμπιακού με το γκολ του Μπεργκ τον Μάρτη του ’17.

Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε ακριβά την απουσία του ανέτοιμου Καρλίτος από την ενδεκάδα, του επιθετικού με τη μεγαλύτερη εκτελεστική δεινότητα στο έμψυχο δυναμικό, που σε συνδυασμό με την κακή βραδιά του εμφανώς ντεφορμέ Μακέντα και ορισμένες λάθος αποφάσεις των παικτών του στο επιθετικό τρίτο, του αφαίρεσαν τη δυνατότητα περισσότερων υποσχόμενων ευκαιριών απέναντι σε έναν αντίπαλο που αμυνόταν μαζικά πίσω από την μπάλα.

Χάθηκε εν ολίγοις μια ευκαιρία για να γυρίσει για τα καλά ο διακόπτης, για να αποκτήσει η ομάδα ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική ώθηση και οι φίλοι του συλλόγου να πιστέψουν σε αυτήν περισσότερο και να την αγκαλιάσουν με μεγαλύτερη μαζικότητα.