Προσωποποίησε το ποδόσφαιρο. Ηγήθηκε λαών και όχι μόνο ομάδων. Γοήτευσε ως παθιασμένος καβαλιέρος της μπάλας.
Διάβηκε δια μέσου όλων των κοινωνικών τάξεων και μπόρεσε να τις ενώσει υπό τον μύθο του. Δοξάστηκε μα χωρίς να το επιδιώξει ,απλά η μπάλα ,υπάκουη ερωμένη στα πόδια του ,του απένειμε τιμές… Ανεξέλεγκτη πορεία ζωής σαν λάβα!
Αναπόφευκτα λοιπόν αυτοκαταστράφηκε, ήταν επιλογή του, ακόμη και το βίαιο τέλος του αναγνωρίζεται ως δικαίωμα του!
Πέρυσι σαν σήμερα… Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα!
