Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι -για κάποιους- ο καλύτερος εν ενεργεία ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Για κάποιους άλλους είναι ο Λιονέλ Μέσι. Αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, άλλωστε δεν κάνουμε debate σ’ αυτό το κείμενο.
Η ουσία είναι πως ο Πορτογάλος έχει καταφέρει να βρίσκεται επί σειρά ετών στο top ποδοσφαιρικό επίπεδο, να είναι ο πλουσιότερος αθλητής στον κόσμο και, πέρα από άπειρους θαυμαστές, να έχει τόσους και ακόμη παραπάνω haters.
Ο 32χρονος επιθετικός ξέρει να κάνει πολλά πράγματα καλά στη ζωή του. Να βάζει την μπάλα στα δίχτυα, να προωθεί τον εαυτό του, να… αγαπά τον εαυτό του, να θεωρεί πως τα πάντα κινούνται γύρω απ’ αυτόν.
Αυτοί είναι οι λόγοι που τον έχουν κάνει διάσημο και ζηλευτό, αυτοί οι ίδιοι ακριβώς λόγοι είναι εκείνοι που τον καθιστούν αντιπαθή σε μεγάλη μερίδα του κόσμου.
Συχνά-πυκνά βρίσκει τρόπους για να απασχολεί (μονοπωλεί είναι η σωστή λέξη) την επικαιρότητα και ειδικά τα τελευταία χρόνια τα καταφέρνει στον μέγιστο βαθμό. Είναι και η Ρεάλ που κατέκτησε 3/4 Τσάμπιονς Λιγκ, είναι και το EURO που πήρε πέρυσι με την Πορτογαλία, είναι κι αυτό το καλοκαίρι, που ξαφνικά αποφάσισε να φύγει από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ηταν λίγο ξαφνική -σοκαριστική για πολλούς- η απόφασή του αυτή, που γνωστοποιήθηκε μέσα σε μια μέρα. Δεν θα εξετάσουμε τώρα αν είναι θεμιτοί οι λόγοι που αποφάσισε να το κάνει, όμως επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι θέλει πάντα να γίνεται το δικό του και δεν σηκώνει αντίρρηση γι’ αυτό.
Αλλωστε θεωρεί εαυτόν τον καλύτερο. Το έχει εκφράσει πολλές φορές, όπως για παράδειγμα τον Φλεβάρη του 2016. Οταν ρωτήθηκε αν ζηλεύει τη χημεία (αγωνιστική και όχι μόνο) του MSN της Μπαρτσελόνα, του Μέσι, του Σουάρες και του Νεϊμάρ σε αντίθεση με το BBC της Ρεάλ Μαδρίτης, «Οχι, δεν τους ζηλεύω. Σέβομαι τους συμπαίκτες μου, αλλά προτιμώ να μην μπαίνω σε καλούπια. Δεν χρειάζομαι φίλους όταν κάνω τη δουλειά μου. Εχω το δικό μου στιλ ως άνθρωπος και ως παίκτης, ενώ προτιμώ να δουλεύω μόνος» είπε τότε και το… απέδειξε μέσα στο γήπεδο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που… ξεχνούσε να πασάρει σε έναν ελεύθερο συμπαίκτη κι άλλες τόσες που έβριζε έναν συμπαίκτη όταν δεν έπαιρνε την πάσα που ήθελε. Σε κάποιες περιπτώσεις, το… τερμάτιζε. Εχει τύχει να χάσει ένα γκολ, να το βάλει στη συνέχεια ένας άλλος ποδοσφαιριστής της Ρεάλ κι αυτός, αντί να πανηγυρίσει, να εκνευριστεί!
Ετσι κι αλλιώς, πιστεύει ότι οι υπόλοιποι είναι κατώτεροί του: «Αν όλοι οι παίκτες της Ρεάλ ήταν στο επίπεδό μου, θα ήμασταν πρώτοι παντού» είχε πει πέρυσι, όταν η ομάδα έβλεπε την πλάτη της Μπαρτσελόνα. Δηλαδή φέτος που η Ρεάλ πήρε Τσάμπιονς Λιγκ και πρωτάθλημα, όλοι έγιναν Ρονάλντο;
Οπως ήταν αναμενόμενο, ενδιαφέρουσα και εκρηκτική ήταν η σχέση του με τους προπονητές που πέρασαν από τη Ρεάλ Μαδρίτης την τελευταία οκταετία. Την πρώτη του χρονιά στο «Μπερναμπέου» με τον Μανουέλ Πελεγκρίνι είχε μια νορμάλ, σχεδόν αδιάφορη συνεργασία. Ωσπου ήρθε ο Μουρίνιο, ένας άλλος Πορτογάλος.
Ο «Μου» όταν πήγε στη Ρεάλ (ως πρωταθλητής Ευρώπης με την Ιντερ) είχε τον Κριστιάνο με τον Πέπε ως στηρίγματα. Τα έβαλε με την ντόπια… κλίκα των Κασίγιας-Σέρχιο Ράμος, αλλά την τρίτη του χρονιά στη Μαδρίτη έχασε ολοκληρωτικά τα αποδυτήρια, όπως συμβαίνει πάντοτε με τον ιδιόρρυθμο προπονητή όταν μένει πολλά χρόνια στον ίδιο σύλλογο.
Μάλιστα, ο Ρονάλντο δεν άντεξε και του είπε μέσα στα αποδυτήρια ότι «μετά απ’ όσα έχω κάνει για σένα, εσύ μου συμπεριφέρεσαι έτσι;», εννοώντας πως έβαλε γι’ αυτόν πολλές φορές «πλάτη», όταν οι Ισπανοί παίκτες και ο κόσμος είχαν τον κόουτς στην… μπούκα.
Απλά ο Μουρίνιο θεωρεί πως είναι ο Special One, αλλά λησμόνησε πως ο Ρονάλντο νομίζει ότι αυτός είναι ο Number One και ότι σίγουρα δεν μπορεί να τον βάλει σε καλούπια, όπως επιτάσσουν η τακτική και το μυαλό του.
Με τον Αντσελότι ο Ρονάλντο βρήκε την υγειά του. Οπως και όλη η ομάδα. Ο Ιταλός μπορεί να χαρακτηριστεί ισορροπιστής. Γνωρίζει πάντα να μην περνά τις λεπτές κόκκινες γραμμές και να κρατά τα προσχήματα, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ετσι, η Ρεάλ πήρε το δέκατο ευρωπαϊκό και όταν το καλοκαίρι του 2015 ο Πέρεθ αποφάσισε να τον διώξει, αντέδρασαν όλοι οι ποδοσφαιριστές, και κυρίως ο Ρονάλντο.
Για τη σχέση του με τον Μπενίτεθ δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Πάλι άπαντες οι παίκτες ενώθηκαν για να απομακρύνουν την… ανορθογραφία του προέδρου Πέρεθ, ο οποίος έφερε στην ομάδα έναν άνθρωπο ακατάλληλο για τη θέση.
Τον Ζινεντίν Ζιντάν ο Κριστιάνο έκανε το λάθος να τον... υποτιμήσει. Τον είχε στο μυαλό του με την ιδιότητα ενός πρωτάρη προπονητή και όχι ως μία από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο Γάλλος έκανε τεράστια υπομονή με τον Πορτογάλο και δικαιώθηκε.
Ο προπονητής των «μερένγκες» διαπίστωσε γρήγορα πως ο καλύτερος παίκτης του δεν μπορεί να παίζει 90 λεπτά σε κάθε ματς, δύο φορές την εβδομάδα. Τον έπιασε με το καλό και του μίλησε για το rotation ή έστω για την προφύλαξη που πρέπει να έχει σε πιο εύκολα ματς. Ο Ρονάλντο δεν κατάλαβε τίποτα. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να σκοράρει. Οι αριθμοί και τα ρεκόρ δηλαδή.
Τι κι αν πέρυσι το καλοκαίρι πήγε να αυτοκαταστραφεί. Καταπονημένος από τη σεζόν, έπαιζε δύο μήνες τραυματίας με συντήρηση. Σχεδόν χωρίς προπόνηση. Οταν πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ με την Ατλέτικο στο Μιλάνο, έβγαλε το 120λεπτο με το ζόρι. Αλλά στο EURO της Γαλλίας έκανε υπέρβαση για να παίζει στα ματς.
Στον τελικό δεν άντεξε και χτύπησε στο 20ό λεπτό. Στην πιο μεγάλη στιγμή για τη χώρα του, αυτός βρισκόταν στον πάγκο με δεμένο πόδι, ανήμπορος να βοηθήσει. Ούτε τότε κατάλαβε.
Ο Ζιντάν δεν ήθελε να περάσει τα ίδια και φέτος. Γι’ αυτό και, όποτε μπορούσε, τον ξεκούραζε. Οταν τον έκανε αλλαγή στο παιχνίδι με την Μπιλμπάο τον Μάρτιο, ο Ρονάλντο δεν του έδωσε το χέρι και του είπε:
«Γιατί εμένα; Αντε γαμ…». Το θέμα πήρε τεράστιες διαστάσεις και στα επόμενα παιχνίδια, όλοι κοιτούσαμε το κάθε βλέμμα, την παραμικρή αντίδραση ανάμεσά τους.
Τότε, έκανε ο Ζιντάν την τελευταία προσπάθεια για να τον πείσει. Κι επιτέλους τα κατάφερε. Φέρεται να του είπε πως «είσαι πια 32 και αν δεν προσέξεις, δεν θα μπορείς να είσαι το ίδιο αποδοτικός. Δεν θες να γράφεις ιστορία;».
Ο Ρονάλντο τον εμπιστεύτηκε και αδιαμαρτύρητα έμεινε στον πάγκο σε πολλά κρίσιμα ματς του πρωταθλήματος, ενώ δεν αρνήθηκε να αλλάξει θέση.
Από εξτρέμ να περάσει στο κέντρο της επίθεσης, σε μια θέση όπου απαιτείται λιγότερο τρέξιμο. Ο Ζιντάν κατάφερε να έχει ουσιαστικά δύο διαφορετικές ομάδες -από το κέντρο και μπροστά- φρέσκες και αποδοτικές σε πρωτάθλημα και Ευρώπη, με τον Ρονάλντο στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του. Και στο τέλος κατέκτησε τα πάντα.
Σχέση μίσους-πάθους είχε και με τους οπαδούς της «βασίλισσας», τους πιο απαιτητικούς και αλαζονικούς που υπάρχουν στον κόσμο. Από Κυριακή σε Κυριακή μπορεί να άλλαζαν τα συναισθήματά τους. Τη μία τον αποδοκίμαζαν, την άλλη φώναζαν το μακρόσυρτο «Κριστιάνο, Κριστιάνοοοοο».
Η κατάσταση δεν έφτιαξε ποτέ. Ακόμη και μετά τη ρεβάνς με την Μπάγερν, όπου η Ρεάλ πέρασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, το πρώτο γκολ του ο Ρονάλντο το πανηγύρισε γνέφοντας στους φίλους της ομάδας του να σωπάσουν. Κι αμέσως μετά τους στόλισε: «Δεν γίνεται να με γιουχάρουν συνέχεια. Κάνω τα πάντα γι’ αυτή την ομάδα. Δεν μπορούν να το καταλάβουν;».
Ουδείς μπορεί να φανταστεί τι θα γίνει από τον Αύγουστο, αν ο Ρονάλντο μείνει τελικά στη Μαδρίτη, όπως θέλει ο Φλορεντίνο Πέρεθ. Εχει να ακούσει τα… χειρότερα από τους φίλους της ομάδας του, τουλάχιστον μέχρι το σημείο που θα τους αναγκάσει να τον αποθεώσουν ξανά.
Ολα δείχνουν, όμως, ότι θα φύγει για άλλα μέρη. Κι αν μένει η πρώτη και η τελευταία εντύπωση, τότε για τον Κριστιάνο είναι η ίδια: στις 8 Ιουλίου του 2009, 80.000 κόσμος τον αποθέωνε στην επίσημη παρουσίαση μετά τη μεταγραφή του, στις 4 Ιουνίου του 2017, 80.000 λαός τον λάτρευε στα επινίκια για το 12ο Τσάμπιονς Λιγκ…
