Επέστρεψε στον θρόνο

Με ένα εντυπωσιακό finish, πετυχαίνοντας τρεις συνεχόμενες νίκες μέσα σε μια εβδομάδα επί του αήττητου -μέχρι τότε- στο ελληνικό πρωτάθλημα Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στον θρόνο του πρωταθλητή. Τις βάσεις για την κατάκτηση του 15ου τίτλου στην ιστορία του και τρίτου την τελευταία τετραετία, δηλαδή από τότε που επέστρεψε από την αυτοεξορία του στην Α2, τις έβαλε την περασμένη Παρασκευή στο ΟΑΚΑ επικρατώντας με 99-88.

Η σφραγίδα μπήκε προχθές στο ΣΕΦ, νικώντας τον αποπροσανατολισμένο Παναθηναϊκό με 85-71 και κάνοντας το 3-1 στη σειρά. Ετσι έκλεισε μια αλλόκοτη σεζόν για τους δυο «αιώνιους», που έζησαν τα τελευταία παιχνίδια της σεζόν μέσα σε ένα περιβάλλον αρρωστημένης τοξικότητας.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, αυτό το πρωτάθλημα ήταν «οβολός» του τμήματος μπάσκετ για την επέτειο των 100 χρόνων του Ολυμπιακού, αλλά και αυτό που αντέστρεψε το κλίμα που είχε δημιουργήσει η αποτυχία στο φάιναλ φορ του Αμπου Ντάμπι. Επίσης, έβαλε θετικό πρόσημο στη σεζόν των «ερυθρολεύκων» (κατέκτησαν και το Σούπερ Καπ) και αρνητικό σε αυτή των «πρασίνων», που έμειναν μόνο με το Κύπελλο.

Ο Ολυμπιακός στέφθηκε δίκαια πρωταθλητής γιατί, αν εξαιρέσει κανείς το πρώτο παιχνίδι στο οποίο ήταν σαν να μην εμφανίστηκε, όχι απλά έβγαλε μια παθιασμένη αντίδραση αλλά και ήταν η μοναδική ομάδα που έπαιξε μπάσκετ, ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια. Δεν είναι τυχαίο ότι και στα τρία που νίκησε, υπήρξαν στιγμές που η διαφορά άγγιξε τους 20 πόντους. Κι όλα αυτά κόντρα σε μια σειρά από ατυχίες που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να τον λυγίσουν. Την απώλεια του πλέι μέικερ Γουίλιαμς-Γκος (μετακομίζει στη Ζαλγκίρις) ακολούθησε η σοβαρή ζημιά που υπέστη ο βασικός σέντερ της τελευταίας τετραετίας, ο Μουσταφά Φαλ. Ο Γάλλος υπέστη ρήξη επιγονατιδικού συνδέσμου στον τρίτο τελικό και θα χάσει όλη την επόμενη χρονιά! Η «κακοδαιμονία» συνεχίστηκε με το διάστρεμμα που υπέστη λίγο πριν από το τέλος του πρώτου ημιχρόνου του τελευταίου τελικού ο MVP και πρώτος σκόρερ της ομάδας, Σάσα Βεζένκοφ, ενώ το ματς ακόμη παιζόταν (ημ. 42-38).

Κι όμως, την κατάλληλη στιγμή έδειξε πιο συμπαγής ως ομάδα και βρήκε λύσεις ακόμη κι από παίκτες που ήταν εκτός rotation όλη τη σεζόν. Μπορεί ο Φουρνιέ να βγήκε μπροστά, όμως τη διαφορά στο φινάλε έκαναν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, που έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια καλύπτοντας με το παραπάνω το κενό του Φαλ, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ (16+13+17 πόντους), που ξαφνικά... αναστήθηκε και έπαιξε σαν πραγματικός πρωταγωνιστής, και ο παθιασμένος Σακίλ ΜακΚίσικ (10+9+20 πόντους), που «δάγκωνε» σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που γνώρισε αποθέωση στο ΣΕΦ, πιστώνεται ότι έκανε υποδειγματική διαχείριση την ώρα της κρίσης και ότι παρουσίασε μια ομάδα που μπήκε στο παρκέ με το μαχαίρι στα δόντια. Παραδέχθηκε στις δηλώσεις του ότι μόνος του, χωρίς τη βοήθεια των προέδρων και των συνεργατών του, θα ήταν δύσκολο να ξεπεράσει το... τσουνάμι απαξίωσης που βίωσε μετά το Αμπου Ντάμπι. Επίσης, από τα λεγόμενά του άφησε να φανεί ότι εγκαταλείπει τη σκέψη που έκανε να αποχωρήσει από το τιμόνι της ομάδας, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα των τελικών: «Επειδή πάντα πρέσβευα την ενότητα, σκέφτηκα ότι αν είμαι εγώ αυτός που τη διασπώ, ίσως δεν θα έπρεπε να συνεχίσω. Πιο πολύ με χαροποιεί να κερδίζει ο Ολυμπιακός τίτλους. Εμείς είμαστε περαστικοί, είμαστε στρατιώτες. Αυτό που μένει είναι οι ιδιοκτήτες της ομάδας, κόντρα σε μια κατάσταση που πυροβολείται το αυτονόητο και βιάζεται η κοινή λογική» δήλωσε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου της χρονιάς.

Δίπλα του οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος χαρακτήρισαν αυτό το πρωτάθλημα «το πιο μάγκικο και ιστορικό», εξύμνησαν τον τρόπο που αντιμετώπισε ο κόουτς την πίεση, την απαξίωση που βίωσε και υπενθύμισαν: «Τα καταφέραμε όλα αυτά χωρίς δικό μας γήπεδο και χωρίς να ελέγχουμε τα ΜΜΕ».

Πάντως αρνήθηκαν να σχολιάσουν το πανό που σήκωσαν μετά τη λήξη του τελικού οι οπαδοί της ομάδας το οποίο έγραφε «DPG (σ.σ. τα αρχικά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα social media) σε ευχαριστούμε», υπονοώντας ότι η ομιλία του προέδρου προς τους παίκτες του «τριφυλλιού», η οποία διοχετεύτηκε αυτούσια στον Τύπο, με την απαίτηση για 3-0, αλλά κυρίως η συμπεριφορά του πριν από τον δεύτερο τελικό, αφύπνισαν και συσπείρωσαν τόσο τον κόσμο όσο και την ομάδα του Ολυμπιακού, που βρήκε ένα μεγάλο κίνητρο για να απαντήσει.

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός έδειχνε χαμένος στη... μετάφραση. Ο προπονητής του, Εργκίν Αταμάν, έδειξε να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν Τούρκος διπλωμάτης και λιγότερο ως προπονητής του Παναθηναϊκού. Φτάνοντας στο σημείο να πει ότι θα ενημερώσει τον πρέσβη για όσα συνέβησαν από τη στιγμή που ακούστηκε υβριστικό σύνθημα κατά της πατρίδας του. Η ομάδα του φάνηκε ανέτοιμη πνευματικά και αγωνιστικά και ανήμπορη να εκμεταλλευτεί ακόμη και τις απώλειες του αντιπάλου. Με την απουσία του Λεσόρ, οι ψηλοί του δεν... υπήρχαν, ενώ ο Κέντρικ Ναν συνέχισε να παρασύρεται από τα νεύρα που εμφανίζει από τη μέρα που αναδείχθηκε MVP της Ευρωλίγκας, βάζοντας το «εγώ» πάνω από το «εμείς».