Τι κι αν τερμάτισε πρώτη, περήφανη νικήτρια στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου. Η Μαροκινή νικήτρια θαρρείς πως ακόμη τρέχει και από στιγμή σε στιγμή θα φτάσει στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Εβδομάδες μετά τη νίκη της δικαιούμαστε να εκφραζόμαστε έτσι, με επιχείρημα τα λόγια της, γενικότερα τη στάση ζωής τής Σουκάινα Ατανάν. Κι αυτό επειδή συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται (ή ανακαλύπτει η ίδια) να μιλά σε στελέχη του αθλητισμού και δημοσιογράφους, όχι μόνο Μαροκινούς αλλά και Ευρωπαίους, για την «αξία της διαιώνισης ιστορικών γεγονότων όπως ο Μαραθώνιος, όσων επιτρέπουν συνύπαρξη αλλά και συναγωνισμό που απαγορεύουν άλλες εκφάνσεις των ανθρώπινων σχέσεων». Ηχεί φιλοσοφική η προσέγγισή της, αλλά δεν είναι. Οπως υπαγορεύουν η γνώση, ακόμη και μόνη της η αίσθηση της σύγχρονης πραγματικότητας, η ενεργειακή παρουσία της Αφρικανής δικαιώνεται να μιλά συνέχεια, από την ημέρα του τερματισμού της ώς σήμερα, για την αξία, «τους συμβολισμούς, τις επιρροές» του αρχαιοελληνικού γεννήματος-μαγνήτη ετερόκλητων πολιτών του κόσμου! Τη Δευτέρα η γαλλική τηλεόραση φιλοξένησε αναφορά στην παρουσία της, με αφορμή τη νίκη της στην κλασική διαδρομή, σε εκπομπή αφιερωμένη σε «δημιουργικές γυναίκες της εποχής μας».
Θυμόμαστε πως και μία μέρα μετά τη νίκη της τα ποσά ήταν ανάλογα. Η Μαροκινή μαραθωνοδρόμος Σουκάινα Ατανάν (ή μήπως Σικάινα Ατανάνε ή όπως αλλιώς εμείς οι... γλωσσοπλάστες Ελληνες εκφέραμε το όνομά της) και την επόμενη μέρα μιλούσε λες και μόλις είχε τερματίσει στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Για ευνόητους λόγους: «Δεν κοιμήθηκα απ’ τη χαρά μου. Η νίκη στον τόπο όπου γεννήθηκε ο Μαραθώνιος ήταν για μένα παιδικό όνειρο κι έγινε πραγματικότητα. Χαρά και συγκίνηση υπάρχουν στη σκέψη μου. Το όνομά μου; Πείτε το όπως θέλετε. Αν το λέτε με αγάπη, σωστό είναι» είχε πει στην «Εφ.Συν.».
Σε 2 ώρες, 31 λεπτά, 52 δευτερόλεπτα μπροστά από την Κενυάτισσα Πέρες Γέπτσιρτσιρ (2.32.19 ο χρόνος της δεύτερης) και στη δική της περίπτωση πράγματι η αξία της ηττημένης δίνει πρόσθετη σημασία στη νικήτρια. Η δεύτερη Κενυάτισσα ήταν η νικήτρια ολυμπιονίκης στο Τόκιο: «Είπα “θα νικήσω” όταν ξεκινήσαμε από την αφετηρία και τα κατάφερα, τόσο απλά και τόσο δύσκολα μαζί. Εννοώ πως η κλασική διαδρομή στην Ελλάδα, συμφωνούν όλοι, είναι πολύ δύσκολη, επίπονη, ανομοιογενής η επιφάνεια του δρόμου, ευθεία, ανηφόρα, κατηφορική στο τέλος».
Ετοίμαζε τις βαλίτσες της όταν την εντοπίσαμε πριν φύγει από την Ελλάδα. Τι... έκλεισε μέσα τους;
«Την αγάπη για τον τόπο σας επειδή εδώ αξιώθηκα να νικήσω. Και την ανάγκη... Την ανάγκη τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο, όπως οι δρομείς του Μαραθωνίου, να συναγωνίζονται το ίδιο τίμια αλλά και να συνυπάρχουν αρμονικά ώστε να τιμούν, όπως όλοι εμείς που τρέξαμε τιμήσαμε, ένα ιστορικό γεγονός. Να προσπαθούμε ως πολίτες του κόσμου να κάνουμε το ίδιο, ειρηνικά, σε κάθε επίπεδο της παγκόσμιας ζωής. Μακριά από αναίτια βία».
Κατευόδιο η διατύπωση-προσευχή της!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας