«Βρόμικο υπεράθλημα!»

Χορός μέσα στο νερό, φιδίσιες κινήσεις υψηλής αισθητικής, αρμονικό αποτέλεσμα αντιστρόφως ανάλογο με τη συμβατική ανθρώπινη κίνηση... Εκσταση! Αλήθεια είναι όλα όσα μόλις διαβάσατε για την καλλιτεχνική κολύμβηση και υπαγόρευαν συζήτηση με την Ευαγγελία Πλατανιώτη που θα παρέπεμπε μόνο σε καλλιτεχνικό δρώμενο.

Αλλά μεταξύ άλλων ακούσαμε την αθλήτρια, προ ημερών κάτοχο δύο χάλκινων μεταλλίων (σόλο και ελεύθερο σόλο) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Βουδαπέστης, να εκφράζεται με διάθεση, αν όχι απομυθοποίησης, παραπομπής της καλλιτεχνικής κολύμβησης στο γήινο επίπεδο κοινής άθλησης, με όποια παθογένεια συνεπάγεται αυτή. Εχουμε δικαίωμα να εκφραζόμαστε έτσι. «Βρόμικο άθλημα λόγω της υποκειμενικής βαθμολόγησης των κριτών», τη χαρακτήρισε!

Αλλά όταν στη διάρκεια της συζήτησης με την 27χρονη αθλήτρια επαναφέραμε την εικόνα των συνδυασμών-προϋποθέσεων, όσων απαιτούν οι κινήσεις πριν γεννήσουν επιφωνήματα θαυμασμού της κοινής αίσθησης, κατανοήσαμε πως η χάρη στην κίνηση είναι απλά το προφανές. Σε κάθε περίπτωση, η Ευαγγελία Πλατανιώτη αξίζει συγχαρητήρια και της τα δώσαμε μαζί με τον αρχικό χαιρετισμό επειδή, ούτως ή άλλως, είναι πρόσωπο-παράδειγμα ανάκαμψης. Στριφογύριζε στο μυαλό μας και η αδυναμία της να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο για την τρίτη συνεχή συμμετοχή στην κορυφαία διοργάνωση επειδή, θυμηθείτε, είχε βρεθεί θετική στον κορονοϊό παραμονές της αναχώρησης για την ιαπωνική πρωτεύουσα. Τώρα, στις όχθες του Δούναβη;

«Περίμενα τη διάκριση. Ηταν ζωντανός στόχος, έλεγα πως θέλω ένα μετάλλιο. Πίστευα στην επιτυχία επειδή είχε προηγηθεί δυνατή προπόνηση· άξιζα το χάλκινο».

● Γιατί όχι και το χρυσό μετάλλιο;

Θέλω πάντα το καλύτερο, γι’ αυτό μετέχω στις διοργανώσεις, αλλά το χρυσό δεν είναι πιεστικός αυτοσκοπός. Αλλωστε κρίνεσαι. Ημουν καλύτερη από πέρυσι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, χάλκινο λοιπόν αν και δεν ήταν ίδιοι με πέρυσι οι κριτές. Είναι βρόμικο το άθλημά μας λόγω της υποκειμενικής κρίσης και της βαθμολόγησης που συνεπάγεται! Εννοώ τα λόγια μου όταν λέω πως «αυτοσκοπό δεν έχω το χρυσό» και παράλληλα λέω πως «θέλω πάντα το καλύτερο». Ο στόχος πάντα είναι υψηλός, προσπαθώ πολύ, αλλά αν πρέπει να καθορίσω τον αυτοσκοπό της προσπάθειάς μου. Αυτός είναι, πριν και μετά από την προσωπική διάκριση, να εμπνεύσω τις νέες αθλήτριες.

Εκανα δικά μου δύο χάλκινα, όμως στο τεχνικό σόλο άξιζα τη δεύτερη θέση. Είμαι ικανοποιημένη, έχω δικό μου τρόπο σκέψης. Θέλω το καλύτερο, το καλύτερο είναι το χρυσό, αλλά ακόμη κι αν τυπικά δεν το κέρδισα στη Βουδαπέστη, η προσπάθεια που έκανα, με κριτήριο και την προπόνηση που είχε προηγηθεί, είναι ισότιμη χρυσού μεταλλίου στη σκέψη μου.

● Τρόπος σκέψης με αναπόφευκτες ξεχωριστές ιδιότητες.

Ναι, κι αυτό συμβαίνει όταν η χαρά, συνώνυμη αυτοπεποίθησης, όπως η τωρινή είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς.

● Αναπόφευκτο αποτέλεσμά της, είτε το αντιλαμβάνεστε όπως εμείς που σας βλέπουμε είτε όχι, είναι και η ενίσχυση της αισθητικής μας. Αλήθεια, πόση ανάγκη την έχουμε, ιδιαίτερα στην πιεστική εποχή μας;

Συμφωνώ. Το αντιλαμβάνομαι κι εγώ πως, έστω και στιγμιαία, προσφέρω στην ίδια κοινή ανάγκη, νιώθω όμορφα για τις ιδιότητες που κρύβει ένα επιφώνημα θαυμασμού κάποιου που με βλέπει και αναγνωρίζει πως η κίνησή μου στο νερό απέχει από τη μέση ανθρώπινη.

● Το νερό!

Το δεύτερο σπίτι μου. Ελευθερία, αρμονία… Αλλά όλες αυτές τις κινήσεις, σύνθετες και μη, ίσως το κοινό μάτι τις βλέπει εύκολες, αλλά γίνονται δύσκολα. Εχουν προηγηθεί άπειρες ώρες προπόνησης, πολύ δύσκολο... Υπεράθλημα! Αυτό είναι η καλλιτεχνική κολύμβηση.

● «Υπεράθλημα» και η κοινή καθημερινότητα της εποχής μας.

Σωστά, υπάρχουν κοινά στοιχεία.

● Εφικτός στόχος η διάκριση-ανάκαμψη;

Θεωρώ πως ο δρόμος για να πετύχεις κάτι μεγάλο είναι να πονέσεις, ίσως ακόμη και να απογοητευτείς πριν επανέλθεις για την τελική προσπάθεια… Στο νερό, στον αγωνιστικό χώρο, στη ζωή.

● Ετσι κι εσύ;

Ακριβώς. Με θέληση την ώρα του αγώνα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου.

● Μαθήματα προς... ναυτιλλομένους, κυρίως μικρών ηλικιών, όσων θα παραλάβουν στα χέρια τους το «σήμερα».

Λέω στο παιδί της εποχής μας να ακούει την καρδιά του και το όνειρό του. Αυτό, πριν και μετά από την προσπάθεια την ώρα που πρέπει, είναι η αιτία της επιτυχίας στον αγωνιστικό χώρο, στην καθημερινότητα.