«Ταλέντο, αμοιβαιότητα» εναντίον «φαντασμάτων»

Μας επανέφερε από τη... γραφική διάσταση που άθελά μας δώσαμε στην αρχή της επικοινωνίας με τον «βαθύ γνώστη του πόλο», όπως ονομάζεται από τους Σέρβους ο προπονητής της εθνικής ομάδας τους Ντέγιαν Σάβιτς. Η επικοινωνία μαζί του ήδη αριθμεί δύο εβδομάδες, με μορφή και περιεχόμενο που παραπέμπουν περισσότερο σε φιλική συνεννόηση παρά σε διάλογο-αποτέλεσμα δημοσιογραφικής προσέγγισης. Δεν το είπαμε αλλά ανακαλύψαμε πόση ανάγκη είχαμε και οι δύο παρόμοιο περιεχόμενο επικοινωνίας, ίσως αντίσταση στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της εποχής μας. Ας είναι...

Ηταν 28 Απριλίου, λίγες ώρες μετά τη νίκη (13-6) στην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου απέναντι στο δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, στο παιχνίδι-διαβατήριο για την πρόκριση στο Super Final του WorldLeague. Τότε, λοιπόν, του μηνύσαμε... παιδιάστικα πως ο ίδιος είναι το «πρόσωπο-φάντασμα για εμάς επειδή τώρα μας στέρησε δεύτερη επιτυχία μετά την ήττα μας, υπό την καθοδήγησή του, από τους Σέρβους και στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο». Ακόμη κι αν χαμογέλασε όταν το διάβασε, σοβάρεψε αμέσως:

«Φαντάσματα υπάρχουν μόνο στα παραμύθια! Στην αληθινή ζωή, άρα και στον ανταγωνιστικό αθλητισμό της εποχής μας, υπάρχουν μόνο ικανότητα και σχέδιο δράσης μέσω της σκληρής προπόνησης. Στο παιχνίδι απέναντί σας παρουσιάσαμε ανανεωμένη ομάδα, αρκετά νέα πρόσωπα μετέχουν μετά το Τόκιο, αλλά αυτό δεν επηρεάζει και ξέρετε γιατί;».

● Επειδή εσείς οι Σέρβοι δίκαια ονομάζεστε «Βραζιλιάνοι της Ευρώπης» για την... αγαπητική σχέση σας με την μπάλα σε κάθε άθλημα.

«Δεν έχετε άδικο. Αλλά το χάρισμα χωρίς δουλειά δεν δίνει διακρίσεις. Μην ξεχνάτε πως πολλές ομάδες, σε όλες τις εποχές του αθλητισμού, αν και είχαν έλλειψη ταλέντου, παρ' όλα αυτά έφτασαν σε διάκριση επειδή είχαν δουλέψει την αμοιβαιότητα κι έτσι αναπλήρωσαν την έλλειψη ατόφιας ικανότητας. Αν υπάρχει και ταλέντο ακόμη καλύτερα. Η δική σας ομάδα, επίσης, διαθέτει ταλέντο και θέληση, αλλά μας βρήκατε στην έξαρση της δημιουργίας νέας Εθνικής Σερβίας και γι' αυτό χάσατε».

Λησμονημένες (;) ιδιότητες

Οδηγίες προς... ναυτιλλομένους των γηπέδων, γενικότερα της καθημερινότητας. Αυτό σκεφτήκαμε, το μοιραστήκαμε μαζί του και δεν έχασε την ευκαιρία να αξιοποιήσει το ίδιο ερέθισμά μας: «Μα, αυτός είναι -πιο σωστά: θα έπρεπε να είναι- ο αθλητισμός και στην εποχή μας του σκληρού επαγγελματισμού. Σε όλες τις εποχές ο αθλητισμός, ακριβώς επειδή είναι γνωστή, κοινή εικόνα για κάθε άνθρωπο σε όλο τον κόσμο, μπορεί να γίνει και μέσο ώστε να περάσουν μηνύματα ικανά να βοηθήσουν τη σκέψη, να ενισχύσουν την ψυχολογία, ίσως να οδηγήσουν σε αυτοκριτική. Ας μην ξεχνάμε τις ίδιες ιδιότητές του».

Μήπως, όμως, είναι πλέον χαμένη υπόθεση η επάνοδος της αθλητικής δράσης σε αθωότητα επιπέδου ερασιτεχνισμού; «Συμφωνώ πως τα πράγματα έχουν πάρει και στον αθλητισμό τον δρόμο που χαράζει ο ανταγωνισμός. Οπως δεν ξεχνώ πως οι προηγούμενες γενιές ήθελαν, ζητούσαν την επαγγελματική μορφή του αθλητισμού ώστε να χαίρονται που παίζουν αλλά παράλληλα να μπορούν και να εισπράττουν χρηματικά κέρδη από αυτόν. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Οι καταστάσεις γύρω μας καλούν για αλληλοσυνεννόηση, αμοιβαιότητα. Θα το καταλάβουν, ελπίζω, και αυτοί που παριστάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται ότι, όπως κάθε δραστηριότητα, έτσι και ο λεγόμενος "επαγγελματικός αθλητισμός" οφείλει να μετριάσει τη σκληρή αντίληψή του, την αφοσίωσή του προς το κέρδος που συνεπάγεται η επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο».

● Να... αναλογιστεί την ανθρωποκεντρική ιδιότητα-δυναμική του;

«Μπορούμε να το πούμε κι έτσι. Υπάρχουν γύρω μου, παγκοσμίως, πολλοί άνθρωποι του αθλητισμού που συμφωνούν σε αυτό, να ένα ενθαρρυντικό μήνυμα».

Δώσαμε για λίγες ημέρες και οι δύο ζωή, σκέψη, συναίσθημα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μας, τα μέσα της ίδιας, αποσπασματικής αλλά ατόφιας, όπως αποδείχθηκε, επικοινωνίας. Αφού μπορείς, λοιπόν, να υποχρεώσεις ψυχρές ψηφιακές οθόνες να νιώσουν, με τον δοκιμαζόμενο πολίτη της εποχής μας ίσως η ίδια μεταλλαγή είναι απλούστερη υπόθεση, τι λέτε;