Συμμετοχή - δύναμη - αυτοπεποίθηση

Για τον δικό μας νου θέλει αρετή και τόλμη (προσθέστε όσες ακόμη πηγές αυταπάρνησης επιθυμείτε) η, εντός περιόδου υγειονομικής απειλής, συμμετοχή σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας με τους συμβατικούς, προ κορονοϊού, πλήρεις ρυθμούς. Εκτός κι αν...

Ναι, εκτός κι αν είσαι μαθημένος, όσο κι αν ίσως τρομάζει η επόμενη λέξη: εξοικειωμένος, με την απειλή της ζωής σου στην κοινή καθημερινότητα. Αλλιώς, αν, λοιπόν, είσαι, κυρίως, Αφρικανός.

Εγινε την Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη διεθνής μαραθώνιος, όπως συνηθίζεται οι Αφρικανοί θριάμβευσαν και όταν εξασφαλίσαμε την επικοινωνία με τον κάτοχο της δεύτερης θέσης θυμηθήκαμε τη δήλωση στην «Εφ.Συν.» (φύλλο 26-27/10) του Νίκολας Κίμελι. Είχε νικήσει στα 10.000 μέτρα διοργάνωσης στο Λάιντεν της Ολλανδίας και μας είχε πει πως «οι Αφρικανοί είμαστε εξοικειωμένοι με τη φύση, την ομορφιά, αλλά και τις απειλές της. Ακόμη και οτιδήποτε κακό - απειλητικό γεννά η ζωή, πιστεύουμε πως δεν είναι τυχαίος ο λόγος ύπαρξής του, έχει την αποστολή του. Και ναι μεν προσπαθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε ό,τι αρνητικό γεννά, αλλά παράλληλα σεβόμαστε την παρουσία του, έχει τον δικό της σημαντικό λόγο ύπαρξης».

Ενώ προσεγγίζαμε την επικοινωνία με τον Φέλιξ Κιμουτάι, κάτοχο του αργυρού μεταλλίου (2.12.00 ο χρόνος του, νικητής ο επίσης Κενυάτης Σανγκ σε 2.11.49) την προηγούμενη Κυριακή στην Πόλη, στριφογύριζαν στη σκέψη μας τα λόγια του συμπατριώτη του. «Και φίλου μου, όχι μόνο συμπατριώτη» διευκρίνισε ο 24χρονος Κιμουτάι, γέλασε με νόημα, ίσως σαρκαστικά για το αστικό, ευάλωτο σε σύγκριση με την δική τους αρρενωπότητα, προσωπείο εμάς των Ευρωπαίων και πρόσθεσε «ο Νίκολας ειδικεύεται στα 10.000 μέτρα, αλλά αν, ξαφνικά, του πεις “έλα τώρα να τρέξεις και Μαραθώνιο”, θα πάει στην εκκίνηση και ίσως κάνει δικό του το χρυσό μετάλλιο».

«Κι αυτό επειδή η κοινή καθημερινότητα στην Κένυα, γενικότερα στην ήπειρο σας είναι... Μαραθώνιος;» τον ρωτήσαμε, ενώ γνωρίζαμε την απάντηση:

«Ακριβώς. Κι αυτό σου παρέχει ετοιμότητα, σωματική σε κάθε στιγμή αλλά και ψυχική. Ο σεβασμός ακόμη και στις δύσκολες, παγκοσμίως στην εποχή μας, συνθήκες σε κάνει έτοιμο να σταθείς απέναντι σε κάθε κακό. “Σεβασμός” λέω του κακού, δεν λέω “αποδοχή”, επειδή, όπως όλοι έτσι κι εμείς, θέλουμε να ζούμε καλά, όχι με άνεση αλλά απλά και ανώδυνα. Στην Κωνσταντινούπολη, ναι, είδα γύρω μου ανησυχία αλλά και ανάγκη από αντιπάλους - αθλητές από όλο τον κόσμο. Οπως κι εγώ, έτσι και οι περισσότεροι από αυτούς, όλοι μας, ακούστηκε και σε μεταξύ μας συζητήσεις, ξέραμε λοιπόν πως η συμμετοχή σ’ έναν Μαραθώνιο δίνει δύναμη, αυτοπεποίθηση σε κοινούς πολίτες σε όλο τον κόσμο».

- Η συμμετοχή σας, πολύ περισσότερο η φύση, η δυσκολία του αγωνίσματος.

«Ακριβώς. Ξέρω πως σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, συχνά, χρησιμοποιείτε την έκφραση “αυτό είναι Μαραθώνιος” για δύσκολες καταστάσεις. Αυτό λιγότερο ακούγεται στην Αφρική, ο Μαραθώνιος είναι ευκαιρία, όχι... απειλή στο μυαλό των Αφρικανών αθλητών και των περισσότερων απλών ανθρώπων στην ήπειρό μας. Αλλά σεβόμαστε τη σημασία που έχει η προσπάθειά μας και για ανθρώπους από άλλες γωνίες του πλανήτη που δεν σκέπτονται όπως εμείς. “Να, κοίτα, μπορείς” φώναξε η πρώτη στον Μαραθώνιο γυναικών της Κωνσταντινούπολης όταν τερμάτιζε σε μια παρέα παιδιών που ήταν κοντά στον τερματισμό. (σ.σ: η, επίσης Κενυάτισσα Κιπτσόγκε με χρόνο 2.22.06)».