«Υπάρχουν και άγνωστες γυναίκες-θύματα»

● Γ. Τσιούλκα: «Ευχαριστώ που θέλετε τη γνώμη μου, το πρόβλημα των γυναικοκτονιών είναι τεράστιο».
● «Εφ.Συν.»: «Πριν από λίγα λεπτά μάθαμε για τη γυναίκα - 17ο θύμα γυναικοκτονίας στη χώρα μας φέτος».
● Γ. Τσιούλκα: «Κι άλλη; Ε, όχι, αυτό δεν αντέχεται! Κάτι πρέπει, επιτέλους, να γίνει. Κι άλλη σήμερα;»

Αρχικά, θέλουμε να σας κάνουμε κοινωνούς στην αίσθηση της επικοινωνίας με τη 43χρονη αρχηγό της ομάδας βόλεϊ του Πανσερραϊκού Γεωργία Τσιούλκα. Ετσι, βράδυ Τρίτης, ενώ βοούσε (;) η είδηση μιας ακόμη γυναικοκτονίας στη χώρα μας άρχισε η συζήτηση μαζί της. Επιφώνημα υπέγραψε τις τελευταίες λέξεις της. Λίγες μέρες πριν, οι παίκτριες της ομάδας βόλεϊ του Πανσερραϊκού παρατάχθηκαν για το παιχνίδι με τον Γ.Σ. Δράμας με πανό στα χέρια τους: «Δεν είμαστε όλες εδώ! Λείπουν οι δολοφονημένες» έγραφε.

● Σ’ ακούμε, λοιπόν, δεν έχουμε αρχική ερώτηση, την ερώτηση απευθύνει και η σημερινή απώλεια.

Τι είναι αυτό που συμβαίνει; Κι άλλη, κι άλλη γυναικοκτονία; Η 17η φέτος. Αλλά αναρωτιέμαι. Είναι τόσες; Τόσες μαθεύτηκαν επισήμως, αλλά είμαι σίγουρη πως είναι περισσότερες οι γυναικοκτονίες και τα ακραία περιστατικά βίας κατά γυναικών, αλλά δεν γίνονται επισήμως γνωστά και γι’ αυτό δεν υπάρχουν στον απολογισμό. Η λογική και η αντίληψη που έχουμε αυτό «λέει». Ποιοι είναι οι δράστες; Αποτυχημένοι, ανίκανοι άνδρες! Αποτυχημένοι, ανίκανοι σε όλα τα επίπεδα! Ενας πετυχημένος άνδρας θρέφει αυτοπεποίθηση, κύρος στη συμπεριφορά του και δεν έχει ανάγκη να καταφεύγει σε βίαιες πράξεις. «Μιλάτε» έχω να πω σε όλες τις γυναίκες, είτε είναι θύματα, είτε ξέρουν περιπτώσεις βίας κατά άλλων γυναικών. «Μιλάτε» λοιπόν. Σε οικείους, φίλους, αν δεν μπορείτε σε αυτούς, μιλήστε στις αρχές, στην αστυνομία. Με επιχείρημά μου το μέγεθος του προβλήματος στην εποχή μας λέω πως όποιος γνωρίζει και δεν μιλά είναι συνένοχος.

● Η καταγγελία είναι το πρώτο βήμα. Το ζητούμενο, όμως, λόγω των διαστάσεων του προβλήματος είναι η καταστολή και σε βάθος χρόνου η αλλαγή στάσης ζωής από υποψήφιους θύτες και θύματα.

Στα σχολεία και στις οικογένειες. Στις οικογένειες είναι πιο δύσκολο να συμβεί η διαπαιδαγώγηση επειδή σε κάποιες από αυτές μέλη τους είναι και βίαιοι άντρες. Αντρες; «Αντρες» είπα; Αρσενικοί υπάρχουν πολλοί, άντρες όμως λίγοι! Οι θύτες, αν το ψάξεις, θα δεις πως, όπως είπα και το ξαναλέω επειδή είναι αλήθεια, είναι αποτυχημένοι στις καθημερινές σχέσεις, δεν έχουν αποδοχή. Ξέρω τι λέω. Η πολιτεία, οι κυβερνήσεις στη χώρα μας οφείλουν, άμεσα, στην εποχή μας, να πάρουν αποφάσεις. Χωρίς καθυστέρηση. Μπροστά σε τέτοια έξαρση της βίας, κυρίως στα σχολεία, από τη μικρή ηλικία των παιδιών, με συνεργασία δασκάλων και ψυχολόγων που θα βρίσκονται μόνιμα στο πλευρό των δασκάλων, να στείλουμε μηνύματα, να δώσει η εκπαίδευση πρότυπα συμπεριφοράς στους μαθητές τού σήμερα που είναι οι πατέρες και οι μητέρες του μέλλοντος.

● Απαιτείται χρονοβόρα διαδικασία και κυρίως όραμα από τις κοινωνίες τού σήμερα για την ίδια μελλοντική αλλαγή.

Ναι, έτσι είναι και δεν πετώ στα σύννεφα, δεν είμαι αισιόδοξη πως αυτή η αλλαγή στις συμπεριφορές θα γίνει εύκολα πραγματικότητα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθήσουμε, όπως είπα, με σχέδιο δράσης από πολίτες και επίσημους φορείς και «όραμα», όπως είπατε, ώστε να τα καταφέρουμε.

● Παίζετε 30 χρόνια βόλεϊ, είστε μητέρα ενός κοριτσιού.

Ναι, τριάντα χρόνια εμπειρίας στα γήπεδα. Και αυτή με διδάσκει όσα σας είπα. Την εποχή που ξεκίνησα ήταν ζητούμενο η χειραφέτηση της γυναίκας στον αθλητισμό, τώρα είναι πιο εύκολα, αλλά όταν η γενική πραγματικότητα είναι τόσο απειλητική και η αθλήτρια της εποχής μας οφείλει να μένει άγρυπνη. Οσο για τη σχέση με την οκτάχρονη κόρη μου, προσπαθώ να της περάσω, με τον κατάλληλο τρόπο, χωρίς δηλαδή να την τρομάξω, τα μηνύματα που είπα πριν. Της λέω πως «Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν, όλοι έχουμε ξεχωριστή προσωπικότητα που πρέπει να γίνεται σεβαστή. Μάθε να ζεις ελεύθερα!».